Στα δεκαέξι του κιόλας χρόνια τον έπαιρνε ο πατέρας του και τραγουδούσε σε γάμους και βαφτίσια και σε κάθε εκδήλωση που ήταν απαραίτητα η δημοτική κυρίως μουσική και μετά από πενταετή περιπλάνηση στην επαρχία έρχεται στην Αθήνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Τότε αρχίζει μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές περιόδους της ζωής του.Είναι η εποχή που προσπαθεί να επιβιώσει και να βρει το δρόμο του.
Την προσπάθεια του αυτή θα την πληρώσει με τρομερές στερήσεις, πίκρες και απογοητεύσεις και γρήγορα θα καταλάβει πως ο δρόμος που διάλεξε είναι γεμάτος αγκάθια και παγίδες που καιροφυλαχτούν σε κάθε βήμα .
Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να αναδειχτεί σε έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού.Το ταλέντο του ανακάλυψαν γρήγορα όλοι οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Θεοδωράκης Χατζηδάκης Ξαρχάκος Πλέσσας, Σπάρτακος Μαρκόπουλος) με τους οποίους συνεργάσθηκε και ερμήνευσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τα τραγούδια τους .
Αξιοσημείωτο είναι πως η φήμη του ως τραγουδιστή της ειρήνης έφτασε μέχρι και τον Λευκό οίκο όπου ο τότε Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ τον προσκάλεσε για να τον γνωρίσει και να τον συγχαρεί για το έργο του.
Είναι απ τους μόνους Έλληνες καλλιτέχνες που προσκαλέστηκαν και τους δόθηκαν εύσημα για το ήθος και το έργο τους από Αμερικανό Πρόεδρο.Ο Κώστας Χατζής ήταν και είναι ο στοχασμός μιας ανήσυχης νιότης που δεν γερνάει ποτέ…και ποτέ δεν σβήνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου