ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Η Κωνσταντίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λευκωσία της Κύπρου. Η σχέση της με τη μουσική ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Από τον πατέρα της πήρε τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα: “Του πατέρα μου του άρεσε πολύ η φυσαρμόνικα. Μας έπαιρνε μαζί του όταν παντρευόντουσαν συγγενείς μας και τραγουδούσαμε τα 'τσιάτιστα', μια μελωδία πολύ συγκεκριμένη, σαν τα ριζίτικα”. Η ίδια μιλώντας για τα παιδικά της χρόνια αναφέρει: “Μεγάλωσα σε μια μεγάλη οικογένεια, ήμασταν πέντε παιδιά και αυτό τα λέει όλα. Μου άρεσε η γυμναστική και ο αθλητισμός. Έπαιζα αψηφώντας τους κινδύνους … ήμουνα ατίθαση και αεικίνητη”.

Σε νεαρή ηλικία χάνει τον πατέρα της, όταν εκείνος κηρύσεται αγνοούμενος στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Η ίδια τραγουδάει σε εκδηλώσεις του Ερυθρού Σταυρού. Σύντομα ξεκινά να εμφανίζεται σε μπουάτ στην Κύπρο μαζί με τον αδελφό της Πανίκο.

Στην Κύπρο την ανακαλύπτει η Χαρούλα Αλεξίου η οποία αναγνωρίζει το ταλέντο της και την προτρέπει να έρθει να την βρει στην Ελλάδα. Η ίδια αναφερόμενη στον ερχομό της στην Αθήνα και στην Χαρούλα Αλεξίου, λέει: “Μέσα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα δεν είχα φόβο για το άγνωστο. Ήμουν ενθουσιασμένη. Στην Αθήνα δεν μας περίμενε κανείς. Μόνο κάποιες συστάσεις από τον δάσκαλο μας και φυσικά η Χαρούλα Αλεξίου, η οποία μίλησε με κολακευτικά λόγια στον Γιώργο Νταλάρα, και έτσι ξεκινήσαμε την συνεργασία μας στο Θεμέλιο. Η αρχή ήταν σημαντική και την οφείλω στην Χαρούλα που είχε μια πολύ ζεστή και ανθρώπινη συμπεριφορά”.

Το 1980 εμφανίζεται μαζί με τον Κώστα Χατζή σε σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και τη Κύπρο μέσα από τις οποίες "γεννιέται" η Κωνσταντίνα.

Το 1983 η Κωνσταντίνα εκπροσωπεί την ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κύπρο, στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με το τραγούδι “Η αγάπη ακόμα ζει” μαζί με τον Σταύρο Σιδερά. Αργότερα, σε συνέντευξη της, θα μιλήσει με ενθουσιασμό για την εμφάνισή τους: “Το 1983 μου δίνεται η ευκαιρία αλλά και η τιμή να εκπροσωπήσω την Κύπρο στην Eurovision. Ήταν τρομερή εμπειρία. Πρώτη φορά θα τραγουδούσαμε μπροστά σε εκατομμύρια κόσμο”.

Με συγκίνηση η Κωνσταντίνα θυμάται την μετέπειτα συνεργασία της με τη Μαρινέλα: “Η εμφάνιση μου δίπλα στην Μαρινέλα ήταν σταθμός. Η Μαρινέλα είναι ένας άνθρωπός που προσπαθεί να βγάλει από τον συνεργάτη της ότι έχει να δώσει. Η βοήθεια που μου έδωσε ήταν σημαντική. Όταν αυτός ο Θρύλος της μουσικής δέχεται να τραγουδήσει μαζί σου είναι κάτι μαγικό”.

Εμφανίζεται με τη Μαρινέλα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονική. Ακολουθεί η γνωριμία και η συνεργασία της με τον Μάριο Τόκα: “Αρχικά ερμηνεύω δικές του συνθέσεις. Έπειτα γράφει ένα τραγούδι για μένα, το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για τη φωνή μου, τις 'Θάλασσες' ". Μετά έρχεται το “Σημάδι”, το “Άγγελε μου και φονιά” και η δημιουργία του πρώτου μου δίσκου, “Τραγούδια για την Κωνσταντίνα”, σε μουσική του Μάριου και στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου”.

Ο κόσμος πλέον αναγνωρίζει το όνομα και την φωνή της Κωνσταντίνας μέσα από άλλες, εξίσου σημαντικές συνεργασίες με τον Χρίστο Νικολόπουλο, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Γιώργο Κατσαρό και το Μανώλη Λιδάκη.

Ο επόμενος δίσκος της με τίτλο “Σε ζητώ” κυκλοφορεί το 1988. Ο Στέφανος Κορκολής αναλαμβάνει την ενορχήστρωση. Από αυτόν το δίσκο ξεχωρίζουν τα τραγούδια “Σε ζητώ”, “Ψέματα - ψέματα”, και γίνονται επιτυχίες.

Το 1995 γεννιέται η κόρη της, Χριστίνα. Η Κωνσταντίνα της δίνει το όνομα του πατέρα της, Χρήστου για να κρατήσει ζωντανή την ανάμνησή του.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1996, κυκλοφορεί η νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Έρχομαι”. Η Κωνσταντίνα ερμηνεύει το “Δηλητήριο” μαζί με τον Βασίλη Καρρά και το τραγούδι γίνεται αμέσως μεγάλη επιτυχία.

Ένα χρόνο μετά ακολουθεί το CD “Δυνατά” και αμέσως μετά το “Σημείο Επαφής”. H Κωνσταντίνα τραγουδάει μαζί με τον πρωτοεμφανίζομενο τότε, Γιάννη Πλούταρχο, το ντουέτο “Η καρδιά μου είναι ζαλισμένη”.

Οι εμφανίσεις της στα μεγάλα μαγαζιά περιλαμβάνουν συνεργασίες με τον Γιάννη Πάριο, τον Μίμη Πλέσσα, τον Θανάση Πολυκανδριότη, την Καίτη Γκρέυ, την Μαίρη Λίντα, την Πόλυ Πάνου, την Γλυκερία, τον Σταμάτη Γονίδη, τον Βασίλη Καρρά, τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Σάκη Μπουλά, την Λίτσα Διαμάντη, τον Νότη Σφακιανάκη, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και τον Στέλιο Διονυσίου.

Από το 1999 και για δύο χρόνια εμφανίζεται στην “Αρχιτεκτονική”, από όπου ηχογραφεί και το CD “Live στην Αρχιτεκτονική” με την συμμέτοχη της σε τέσσερα τραγούδια.

Εμφανίζεται επίσης στο “Τσάι στην Σαχάρα”, στο “House of Art” και σε άλλες μουσικές σκηνές σε στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Το καλοκαίρι του 2001 περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής σε έργα του Βασίλη Δημητρίου. Και τον χειμώνα εμφανίζεται στο ιστορικό “Χάραμα”. Για τη στροφή που πραγματοποίησε στο διάστημα αυτό η Κωνσταντίνα λέει: “Το 2001 που ήμουν με τον Νότη Σφακιανάκη ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ και σε άλλους χώρους, πιο μικρούς. Σαν κι αυτούς από τους οποίους είχα ξεκινήσει. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη … το ξέρω ότι αυτή η απόφασή μου ξάφνιασε πολλούς, αλλά ήταν αυτό που ήθελα”.

Μετά την περιπλάνηση της στις μικρές μουσικές σκηνές, η Κωνσταντίνα επιστρέφει στα μεγάλα μαγαζιά και στα “Αστέρια” της Γλυφάδας όπου εμφανίζεται για τρία χρόνια.

Σημαντική στιγμή στην δισκογραφική πορεία της Κωνσταντίνας αποτελεί η συνεργασία της με τον Yanni στον δίσκο “Μια Ελλάδα Φως” το 1992. Το 1993 κυκλοφορεί ο δίσκος “Η καρδιά μου τραγουδά την Μεσόγειο” με τραγούδια από χώρες τις Μεσογείου. Ο δίσκος αυτός κυκλοφορεί στην Ελλάδα, την Ιαπωνία και το Ισραήλ.

Άλλη μια σημαντική στιγμή για την Κωνσταντίνα είναι η συνεργασία της με τον ποιητή Άκο Δασκαλόπουλο στον δίσκο "Χαμογελώ" το 1994. Τα τραγούδια του δίσκου υπογράφουν ο Άκος Δασκαλόπουλος και ο συνθέτης Παναγιώτης Μαθιέλλης. Η Κωνσταντίνα ερμηνεύει σ' αυτό το δίσκο το τραγούδι "Αχ, τα μάτια σου" σε μουσική του Μάνου Λοίζου.

Η Κωνσταντίνα αναφερόμενη στις συνεργασίες της λέει: "Με όλους όσους συνεργάστηκα νομίζω ότι βγήκε ένα άψογο αποτέλεσμα και κάναμε καλή δουλειά. Σταθμός για μένα ήταν ο δίσκος με τον διεθνούς φήμης Έλληνα μουσικοσυνθέτη Yianni. Μεγάλο χτύπημα ήταν ο χαμός του Άκου Δασκαλόπουλου με τον όποιο συνεργαστήκαμε στον δίσκο 'Χαμογελώ'. Η απώλειατου ήταν για μένα ένα ισχυρότατο σοκ γιατί τον ένοιωθα σα δεύτερο πατέρα μου."

Τον Μάιο του 2006 κυκλοφορεί το CD της Κωνσταντίνας με τίτλο “Τι μπήκε ανάμεσα μας”, στο οποίο συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Γιάννη Πλούταρχο στο ομότιτλό τραγούδι. Η Κωνσταντίνα αναφέρει για την σχέση της με τον Πλουτάρχο: “Με τον Πλουτάρχο τη συνεργασία μας τη νιώθω σαν κισμέτ. Όπως στη ζωή μας, έτσι και σ' αυτή την περίπτωση μια επταετία σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου που θα δώσει τη συνέχεια σε έναν άλλο. Είχαμε ξανασυνεργαστεί πριν από επτά χρόνια και δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο ντουέτα που κάναμε μαζί γνώρισαν μεγάλη επιτυχία”.

Δύο χρόνια μετά, τον Μάιο του 2008, η Κωνσταντίνα επιστρέφει και πάλι με ένα ντουέτο. Αυτή τη φόρα συναντιέται δισκογραφικά με τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου και το τραγούδι “Κι αυτό το βράδυ Θα’ ναι δικό μας”. Πρόκειται για τη διασκευή του ομότιτλου τραγουδιού που είχε πρωτοτραγουδήσει η Κωνσταντίνα και που για δεύτερη φορά γνωρίζει μεγάλη επιτυχία! Το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στο CD του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου με τίτλο "Ιστορία 2008".

Ακολουθεί ο “Επόμενος τόνος”, με το ομότιτλό τραγούδι να γίνεται το σλόγκαν της εποχής. Το 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος “Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο”, και το 1991 ο δίσκος “Δύο τριαντάφυλλα”. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στον δίσκο του Μάκη Χριστοδουλόπουλου με το ντουέτο “Καίγομαι”.