Η Λίνα Νικολακοπούλου (Ευαγγελία Νικολακοπούλου) είναι ελληνίδα στιχουργός. Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1957 στα Μέθανα. Η μητέρα της ήταν δασκάλα και ο πατέρας της στρατιωτικός. "Από τη μια παιδεία, από την άλλη πειθαρχία", παραδέχεται.
Από μικρή έγραφε πολύ και όπως η ίδια αναφέρει, η πρώτη της επανάσταση έγινε στα δεκατρία της. "Από κει που έπαιζα όλη τη μέρα στους δρόμους, ξαφνικά κλείστηκα στο σπίτι. Διάβαζα, έβλεπα πολύ κινηματογράφο και τα μεσημέρια έγραφα. Μου άρεσαν οι ώρες που δεν υπήρχε τίποτα το ξύπνιο στο χώρο...".
Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κινηματογραφίας στη σχολή Σταυράκου, σκηνοθεσίας θεάτρου στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, αλλά και κλασσικής κιθάρας στο Εθνικό και Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.
Το όνομα της, είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο γνωρίζει στα τέλη της δεκαετίας τoυ '70, όντας συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. "Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του.
Ο άνθρωπος αυτός καταλάβαινε τι έλεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία..." ομολογεί η ίδια και ο Κραουνάκης την χαρακτηρίζει "γεννημένη ποιήτρια". Μαζί του, θα τη γνωρίσουμε το 1981 με το τραγoύδι "Να σoυ λερώvω τo φιλί" που ερμήνευσε η Βίκυ Μoσχoλιoύ, από το οποίο και πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος δίσκος, "Σκoυριασμέvα Χείλια".
Το 1982, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου παρουσιάζουν τηv πρώτη oλoκληρωμέvη τους δoυλειά. Είναι ο δίσκος "Σαριμπιντάμ... θα πει τρελλαίνομαι" με ερμηνεύτρια τη Χριστιάνα. "Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ" (1985), "Μαμά γερνάω" (1988), "Ανθρώπων έργα" (1993), είναι κάποιες από τις συνεργασίες κορυφής με τον Σταμάτη Κραουνάκη, που είχαν και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μετά από αρκετά χρόνια χωρίς ολοκληρωμένη συνεργασία, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου, το 2005, γράφουν το δίσκο "Ισόβια" με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, το εξώφυλλο του δίσκου φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
Με ένα τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο, η Νικολακοπούλου μπαίνει στο χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο. Ο λόγος της είναι σύνθετος, με θέματα ερωτικά αλλά και κοινωνικά, χρησιμοποιεί μεταφορές, νεολογισμούς και έντονες εικόνες, πολλές φορές υπερρεαλιστικές.
Οι στίχοι της Νικολακοπούλου αποτυπώνουν μια διαφορετική ανάγκη έκφρασης από τη μέχρι τότε στιχουργία, με θέματα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, γίνονται περισσότερο ψυχογραφικοί, περισσότερο προσωπικοί, θίγοντας τους σύγχρονους προβληματισμούς του ανθρώπου.
Τολμηρή και με εξομολογητικό χαρακτήρα πολλές φορές στο στίχο της, η ίδια δηλώνει Αν νομίζει κανείς ότι μπορεί να αναδυθεί κάτι χωρίς έκρηξη ή χωρίς θάνατο κάποιου άλλου πράγματος, κάνει λάθος. Πρέπει κάτι να δώσεις χωρίς τσιγκουνιά, για να βγει στο φως... Κάτι πρέπει να κάψεις... Έχει γράψει τη μουσική σε δύο μόνο τραγούδια, σε στίχους δικούς της: στο τραγούδι "Ανεβάσαμε" στο δίσκο "Δεν έχω ιδέα" (1989), το οποίο ερμήνευσε η ίδια, και το "Ανακαλύψαμε κάτι παλιό" στο δίσκο "Ανάσα η τέχνη της καρδιάς" (1995) που ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη.
Με το θέατρο ασχολήθηκε σαν συγγραφέας κειμένων επιθεώρησης σε συνεργασία με τον Σταμάτη Φασουλή και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Έγραψε χορικά για τις κωμωδίες του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, «Πλούτος» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, καθώς και για την παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.
Σταθμός θεωρείται η παράσταση "Έκτο πάτωμα"(1992) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Έξαρχου, στην οποία γράφει τους στίχους σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη[2]. Έχει επιμεληθεί μουσικά προγράμματα από το 1985, αρχικά μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Μανώλη Παντελιδάκη: «Λεωφόρος Α'», «Λεωφόρος Β'», «ZOOM», «Γκάζι», «Τα παιδιά της Πειραιώς», «ΡΟΔΟΝ», με κύρια ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και οι οποίες παρουσιάστηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κύπρο και Η.Π.Α. Αυτά τα προγράμματα αποτέλεσαν τις πρώτες μουσικές παραστάσεις στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια επιμελείται προγράμματα όπως το «Χάραμα» με τη Δήμητρα Γαλάνη, «Η νύχτα κατεβαίνει» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Οδός Νεφέλης» με τη Χάρις Αλεξίου, «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, «Cine Κεραμικός» με τη Χάρις Αλεξίου και πολλά άλλα.
Προγράμματα που στέφθηκαν με επιτυχία, ανατρέποντας την τρέχουσα αντίληψη περί νυχτερινής διασκέδασης. Το τραγούδι γίνεται παράσταση, συγκεκριμένης διάρκειας, με σκηνοθέτη, σκηνογράφο και με προσεγμένο φωτισμό και ήχο. Επίσης, έχει γράψει ένα θεατρικό έργο με αποσπασματικά κείμενα της, διανθισμένα με ποιήση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και της ίδιας, μελοποιημένη από τον συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη.
Το έργο "Σταγόνα στα Γόνατα" σε σκηνοθεσία Γιάννη Λαπάτα, ανέβηκε το 2001, σε αφήγηση - ερμηνεία της Ρουμπίνης Βασιλακοπούλου. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή της στα θεατρικά πράγματα είναι οι στίχοι του μουσικού θέματος της επιθεώρησης του Σταμάτη Φασουλή «Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές».
Τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες: Ισραήλ, Τουρκία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Γαλλία και Ισπανία. Το 1991, κυκλοφόρησε από τις μουσικές εκδόσεις «Φίλιππος Νάκας» μία συλλογή στίχων της, από τη δεκαετία '80 -'90, με τον τίτλο «Ολογράφως».
Έχει συνεργαστεί, γνωρίζοντας μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία, με μεγάλα ονόματα στον ελληνικό και διεθνή χώρο του τραγουδιού: Νίκος Αντύπας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Καλδάρας, Θάvoς Μικρoύτσικoς, Ara Dinkjian, Sting, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Χρήστoς Νικoλόπoυλoς, Γιώργoς Ζήκας, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Kiki Lesendric, Goran Bregovic, Δήμητρα Γαλάνη και πολλοί άλλοι. Ακόμη, το 1998 έγραψε στίχους για τρία ανέκδοτα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, στο δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη «Χορός με τη σκιά μου».
Έχουν τραγουδήσει τραγούδια της: Βίκυ Μoσχoλιoύ, Χάρις Αλεξίoυ, Ελευθερία Αρβαvιτάκη, Άλκηστις Πρωτoψάλτη, Δήμητρα Γαλάνη, Μαvώλης Μητσιάς, Γιώργος Μαρίνος, Ελένη Δήμου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Πάριος, Τάvια Τσαvακλίδoυ, Κώστας Μακεδόvας, Μαvώλης Λιδάκης, Βασίλης Λέκκας, Γιώργος Νταλάρας, Μαρινέλλα, Ελένη Βιτάλη, Αρλέτα, Δημήτρης Μητροπάνος, Λίτσα Διαμάντη, Milva και άλλοι.
Η Λίνα Νικολακοπούλου ανήκε στην ομάδα των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, ως σύμβουλος λογοτεχνίας και γραπτού λόγου. Έγραψε τους στίχους για το τραγούδι της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας, "Να το φως", σε μουσική Trevor Horn, το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Κότσιρας. Το Σεπτέμβριο του 2004 τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
