Ευαγγελία Σαμιωτάκη

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη υπήρξε σύζυγος του αξέχαστου «κακού» του ελληνικού κινηματογράφου Σπύρου Καλογήρου.
Γεννήθηκε το 1934 και ήταν απόφοιτη του Εθνικού Θεάτρου.

Στα 18 της παντρεύτηκε τον ηθοποιό Σπύρο Καλογήρου με τον οποίο απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο. Το ζευγάρι έμεινε μαζί για περισσότερα από 50 χρόνια.

Σε συνεντεύξεις τους και οι δυο ηθοποιοί δήλωναν αιώνια ερωτευμένοι.
Το αξέχαστο ζευγάρι έχει αφήσει πίσω του τεράστια καλλιτεχνική κληρονομιά, με πρωταγωνιστικούς ρόλους στον ελληνικό κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση.

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη ηταν απόφοιτη του Εθνικού Θεάτρου και είχε παίξει σε πολλές ελληνικές ταινίες και σε θεατρικές παραστάσεις, συχνά με τον σύζυγό της με τον οποίον συνεργάστηκαν κυρίως μετά τη δεκαετία του 1980, όταν έκαναν τον δικό τους θίασο, ανεβάζοντας παραστάσεις και πραγματοποιώντας περιοδείες.

Μερικές από τις ταινίες που έπαιξε ήταν «Η νεράιδα και το παλικάρι» (1969), «Η παριζιάνα, (1969), «Δικτάτωρ Καλεί Θανάση» (1973), «Γυναικοκρατία» (1973), «Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ» (1973), «Καθένας με την τρέλα του...» (1980) κ.ά.

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη έφυγε από τη ζωή της 11.3.2017

Νίκος Κούνδουρος

Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του, από ατελείωτες γενιές Κρητικοί, δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθεί σαν Αθηναίος. Τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου της Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926. Είναι γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου.

Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρονήσο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.

Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο «Ο Δράκος» (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται.

Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.

Aντιπροσώπευσε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959.

Ειδικότερα για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Η δε ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ' επανάληψη ταινίες του Κούνδουρου. 

Έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 90 ετών της 22/2/2017

Θέμης Μάνεσης

Ο ηθοποιός Θέμης Μάνεσης είχε ξεχωρίσει μέσα από τους ρόλους του σε κινηματογραφικές ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές όπως «Oι Αυθαίρετοι» αλλά και «Δύο Ξένοι».

Το 2014 τον είδαμε σε ρόλο guest στο δημοφιλές σήριαλ του Alpha «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα».

Τον τελευταίο καιρό είχε επιλέξει να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας

Ο ηθοποιός έχει αποκτήσει από το γάμο του ένα γιο.

Ο Θέμης Μάνεσης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών της 22/2/2017 Ο γνωστός ηθοποιός νοσηλευόταν με καρδιολογικά προβλήματα σε κλινική της Αθήνας.

Βασίλης Τσάγκλος

Γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας στις 20 Ιουνίου 1939.
O Βασίλης Τσάγκλος ήταν η «ψυχή» του Δημοτικού Θέατρου Μαραθώνα,
καθώς μετά από δική του προτροπή, ξεκίνησε το θέατρο τις
δραστηριότητες του, το 1989.

Ο Βασίλης Τσάγκλος ήταν εκείνος που δημιούργησε τον πρώτο
πυρήνα του Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα. Δίδαξε, σκηνοθέτησε
μέχρι το τέλος, στήριξε σε κάθε θεατρική απόπειρα της ομάδας.

Στην μακρόχρονη πορεία του συμμετείχε σε σημαντικές
θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Οι

Νεότεροι τον θυμούνται από την τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση στην επιτυχημένη
τηλεοπτική σειρά του Mega, «Στο παρά πέντε».

Ο  Ηθοποιός Βασίλης Τσάγκλος Έφυγε από τη ζωή Σε ηλικία 77 ετών
της 16/2/2017

Φιλμογραφία
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970) [συνεργάτης Γκεστάπο]
Η Ανταρσία των Δέκα (1970)
Ο Αστραπόγιαννος (1970) [άνθρωπος κοτζαμπάσηδων]
Εσχάτη προδοσία (1971)
Ο Αρχιψεύταρος (1971)
Ο Εχθρός του Λαού (1972)
Οι Απάνθρωποι (1972)
Μέρες του ’36 (1972) [δεσμοφύλακας]
Ο Θίασος (1975)
Οι Κυνηγοί – The Hunters (1977) [ενωμοτάρχης]
1922 (1978)
Άγγελος (1982) [(πατέρας)]
Άρπα-Colla (1982) [παπα-Γρηγόρης]
Και ο πρώτος ματάκιας (1982) [στρατηγός]
Ρεπό (1982) [στο ταχυδρομείο]
Η Κάθοδος των Εννέα (1983)
Ο Ανθρωπος που το`παιζε πολύ (1983) [Κυριάκος Σβέρκος]
Εδώ Είναι Βαλκάνια (1984)
Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)
Ayna – Ο Καθρέφτης (1984) [μάντης]
Εν πλω (1985) [υπεύθυνος γραφείου]
Η κάθοδος των εννιά (1985) [Σαράντος]
Πήρες πτυχίο; (1985) [Αλέκος Ντόβης]
Ο Αδέξιος Εραστής (1985)
Made in Greece (1988)
Και δειλός και τολμηρός (1989) [Νικόλας Δρούγκος]
Με τον Ορφέα τον Αύγουστο (1995) [Διονύσης Δήμας]
Το Φτερό της Μύγας (1995)
Μπίζνες στα Βαλκάνια (1996) [παπά-Βασίλης]
Mirupafshim [Μιρουπάφσιμ] (1997) [θείος Χρήστου]
Τα Ρόδινα Ακρογιάλια (1998)
Το Παιχνίδι της Σκιάς (2001)
Uranya (2006) [(παππούς)]
Ο γιος του φύλακα (2006) [Κώστας]
Καντίνα (2009) [παππούς]

Τηλεόραση

Παράξενος ταξιδιώτης 1972

Βεντέτα 1986
Οι φωτογράφοι 1998
Το παιχνίδια της σκιάς 2001
Μυστικά και λάθη 2003
Αν θυμηθείς το όνειρο μου 2003
7 θανάσιμες πεθερές 2004
Στο παρά πέντε 2005

Λουκιανός Κηλαηδόνης

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Θεσσαλονίκη), καθώς και στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο (Αθήνα), χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, αφού από πολύ νωρίς φαινόταν ότι θα τον κέρδιζε ολοκληρωτικά η μουσική.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 γράφει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου «Η Πόλη μας». Τα τραγούδια στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.

Ακολουθεί ο δίσκος «Κόκκινη Κλωστή» σε στίχους Νίκου Γκάτσου με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1973 κυκλοφορούν σε κόκκινο βινύλιο τα «Μικρoαστικά» σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, όπου για πρώτη φορά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ερμηνεύει δικές του συνθέσεις. Αυτή η δουλειά είναι σταθμός στην καλλιτεχνική πορεία του Λουκιανού, αλλά και στα μουσικά μας πράγματα, γιατί τα «Μικροαστικά» πριν εκδοθούν σε δίσκο κυκλοφορούν παράνομα στη διάρκεια της δικτατορίας και γίνονται σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά. Επόμενη δισκογραφική δουλειά του είναι τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη.

Το 1976 ο Λουκιανός γράφει την «Media Luz» τον μοναδικό του δίσκο με ορχηστρική μουσική, που είναι το soundtrack μιας υποθετικής ταινίας «Film Noir».

Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφορούν πέντε απόλυτα προσωπικοί του δίσκοι : «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ», «Ψυχραιμία Παιδιά», «Χαμηλή πτήση», «Τραγούδια για κακά παιδιά», «Γιατί θα γίνω μαραγκός» και ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του ’50 με τίτλο «Fifties και ξερό ψωμί». 

Το 1993 κυκλοφορεί το διπλό του άλμπουμ με τίτλο «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά» που είναι μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στην δουλειά αυτή παρουσιάζονται δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στο χώρο της προφορικής παράδοσης. Όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα.

Παράλληλα γράφει θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια γράφει αποκλειστικά τη μουσική για το «Ελεύθερο Θέατρο» – «Ελεύθερη Σκηνή» (Μουσική από τις παραστάσεις αυτές κυκλοφορεί και σε διπλό άλμπουμ με τίτλο «Πάμε μαέστρο») και είναι βασικός συνθέτης των παραστάσεων του «Θεσσαλικού Θεάτρου» της πρώτης περιόδου.

Συνεργάζεται επίσης με το Εθνικό Θέατρο, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου.

Γράφει μουσική για τις ταινίες «Οι κυνηγοί» και «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη, καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.

Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια ο Λουκιανός κάνει πάρα πολλές ζωντανές εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και στην Κύπρο. Γνωστότερη από αυτές είναι το περίφημο «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη», που έγινε το 1983 και που συγκέντρωσε περίπου 70.000 κόσμο. Το «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη» θεωρήθηκε το ελληνικό Woodstock και ο Λουκιανός με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα σε φυσικούς χώρους. 

Επίσης τα τελευταία χρόνια πλουτίζει τις συναυλίες του με πολλά θεατρικά και εικαστικά στοιχεία κάνοντάς τες περισσότερο μουσικές θεατρικές παραστάσεις, με αποκορύφωμα την παράσταση του «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά» στο Θέατρο Λυκαβητού το καλοκαίρι του 1993, που ονομάστηκε το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στην Κύπρο, τη Ρόδο και την Νέα Υόρκη με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Ακόμα σημαντικές του εμφανίσεις στο Λυκαβητό ήταν η «Σκοτεινή πλευρά» και το «Cocktail Party».

Άλλη θεατρική του δουλειά ήταν η παράσταση «Τα καλύτερά μας χρόνια» σε κείμενο Βαγγέλη  Γκούφα.

Επόμενες δισκογραφικές του δουλειές το «Νέα Κυψέλη – Νέα Ορλεάνη» που προήλθε από την συνεργασία του με το περίφημο συγκρότημα της Νέας Ορλεάνης Preservation Hall Jazz Band και «Τα φανταρίστικα», πάνω σε στίχους ανώνυμων φαντάρων.

Το 1999 δημιουργεί μαζί με τη σύζυγό του Άννα Βαγενά τον δικό τους χώρο θεάματος το «Μεταξουργείο».

Το καλοκαίρι του 2006 συνεργάστηκε με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής (ΚΟΕΜ) πραγματοποιώντας συναυλίες στην Ελλάδα, το εξωτερικό καθώς και στο Ηρώδειο από όπου προέκυψε ένα διπλό cd με τίτλο «Μ' αγιόκλημα και γιασεμιά». Οι συναυλίες συνεχίστηκαν και το καλοκαίρι του 2007.

Ηταν παντρεμένος με την Άννα Βαγενά, με την οποία απέκτησε δύο κόρες.


Πέθανε σε ηλικία 73 ετών της 7/2/2017 μετά από πολυήμερη μάχη σε ιδιωτικό νοσοκομείο
όπου είχε εισαχθεί με προχωρημένο στάδιο καρδιακής ανεπάρκειας.

Κέλλυ Σακκάκου

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Εκεί ήταν και το πατρικό της. Πέρασε όμορφα παιδικά χρόνια ως μοναχοπαίδι. Ήταν αριστούχος στην «Ευαγγελική Σχολή» της Νέας Σμύρνης και ήθελε να περάσει στη Φιλοσοφική με σκοπό να γίνει φιλόλογος. Την τελευταία όμως στιγμή άλλαξαν τα σχέδιά της με μία παράσταση, όπου παρουσίασαν την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και εκείνη πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η ερμηνεία τής άρεσε πάρα πολύ που οι καθηγητές της τής πρότειναν να γίνει ηθοποιός. Ήταν εκείνη μάλιστα η παρότρυνση που την έκανε να πάει στη σχολή «Κατσέλη», η οποία έβγαλε πολλούς και σημαντικούς ηθοποιούς. Αποφοίτησε σκοπεύοντας να γίνει ηθοποιός, όμως, τελικά, τα σχέδιά της άλλαξαν.

Η Κέλλυ Σακάκου δήλωσε συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό για τηλεπαρουσιάστριες στην ΕΡΤ. Την πίεσε λίγο και η μητέρα της στο να κάνει αίτηση. Είχε κάνει τότε και μια φίλη της αίτηση.

Έτσι, ένα βράδυ πήγε στον οδό Ρηγίλλης, στο κτήριο της ΕΡΤ. Μπαίνοντας, συνάντησε έναν κύριο, ο οποίος την ρώτησε το λόγο της επίσκεψής της κι εκείνη του εξήγησε όμως άκουσε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ότι η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων είχε λήξει την προηγούμενη ημέρα.

Τον παρακάλεσε όμως να την αφήσει να κάνει αίτηση κι εκείνος δέχτηκε, λέγοντάς της ότι θα βάλει χθεσινή ημερομηνία και έτσι ήταν η τελευταία που έδωσε την αίτηση.

Από τις περίπου οκτακόσιες κοπέλες, επελέγησαν οι πέντε.

Ήταν μία από αυτές και έτσι κάπως άρχισε η πολυετής καριέρα της.

Η παρουσιάστρια το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και βρισκόταν καθηλωμένη στο κρεβάτι, μετά από επέμβαση στο ισχίο της.

Πέθανε την Κυριακή 8/1/2017

Λένα Χανδρινού

Γεννήθηκε στην εβραϊκή συνοικία της πόλης της Κέρκυρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1952. Φοίτησε στο γυμνάσιο θηλέων, σπούδασε τουριστικά επαγγέλματα, σπούδασε σε σχολή γραμματέων αλλά το θέατρο ήταν η μεγάλη της αγάπη από μικρή ηλικία. Μικρό κορίτσι ακόμη, συνεργάστηκε με τον αείμνηστο Θόδωρο Ζαμάνη, τον άνθρωπο που έγραψε τα ωραιότερα κείμενα για τα αγαπημένα όλων μας «Πετεγολέτσα». Αυτή η συνεργασία τη συνόδευε σε όλη την καλλιτεχνική της πορεία.
Η Λένα ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Κερκυραϊκής Σκηνής, από το 1970 και έπαιζε ανελλιπώς σε όλες τις μεγάλες παραγωγές της Σκηνής. Σε περισσότερα από 30 έργα έχει ερμηνεύσει βασικούς ρόλους.
Το ανήσυχο πνεύμα της και το ταλέντο της δεν της επέτρεψε να μείνει στην ερμηνεία. Έχει σκηνοθετήσει πολλές παραγωγές κυρίως παιδικών θεατρικών έργων, όπως «Χίλιες και μια γάτες», «Γουρουνάκια κουμπαράδες» κ.ά.
Από τις αγαπημένες της παραγωγές στις οποίες συμμετείχε ήταν οι «Εκκλησιάζουσες» και οι «Τρωάδες».
Με τα «Πετεγολέτσα» όμως είχε ταυτιστεί, ήταν ξεκαρδιστική. Η Λένα είχε αναλάβει την παραγωγή, τη σκηνοθεσία και έπαιζε κάθε χρόνο τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μέχρι πρόπερσι, όταν η ασθένεια της απαγόρευσε να ανέβη στη σκηνή.
Η Λένα Χανδρινού είχε συνεργαστεί με την ΕΡΑ Κέρκυρας, είτε κάνοντας δικές της εκπομπές είτε συμμετέχοντας σε άλλες. Πάντα πρόθυμη να ερμηνεύσει κείμενα μεγάλων συγγραφέων, με ιδιαίτερη αγάπη στους Κερκυραίους συγγραφείς.

Η Λένα Χανδρινού άφησε την τελευταία της πνοή νικημένη στη μάχη με τον καρκίνο, στα 64 της χρόνια 10 Ιάν 2017.