Πέτρος Φυσσούν

O Πέτρος Φυσσούν γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1933 στη Ρωσία (άλλες πηγές αναφέρουν στο Αγρίνιο), γιος πρόσφυγα απο τη Ρωσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μετά τη ρωσική επανάσταση.
 Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης το 1954. Μέχρι το 1956 συνεργάσθηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου στο χρονικό διάστημα 1961-1965 και στη συνέχεια ομοίως στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1976-1978. Στη θεατρική σκηνή ερμήνευσε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, δράμα, κωμωδία, τραγωδία αλλά και επιθεώρηση.

 Είχε συμμετάσχει στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (1965), Μόσχας και τότε Λένιγκραντ (1966), Αθηνών, Φιλίππων αλλά και στα Επιδαύρια. Υπήρξε θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας αλλά και μέλος του Ινστιτούτου Καταναλωτών.

Τιμήθηκε με πολλά βραβεία όπως Α΄ ανδρικού ρόλου στα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1963 και 1964 καθώς και με Α΄ Βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης το 1975.

Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών μιλούσε Αγγλικά, Ρωσικά και Σουηδικά. Αδερφός του, ο επίσης ηθοποιός Κώστας Φυσσούν.

Ο Πέτρος Φυσσούν πέθανε σε ηλικία 83 ετών από λοίμωξη του αναπνευστικού στο νοσοκομείο "Σωτηρία"  την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου του 2016. 

Γιώργος Βασιλείου

Ο Γιώργος Βασιλείου  ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Υπήρξε βουλευτής στη Β’ περιφέρεια Πειραιά με την Νέα Δημοκρατία (2004 – 2007) και επίτιμος πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Τμήματος του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λάρνακας.

Γεννήθηκε το 1950 στην πόλη της Λαμίας, όπου και μεγάλωσε. Από μικρός εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, παράλληλα με το σχολείο.
Ο Γιώργος Βασιλείου σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Μπέλλου από όπου και αποφοίτησε με άριστα. Στις 17 Νοεμβρίου του 1973, ανήμερα του Πολυτεχνείου, γνώρισε την σύζυγό του, Λία Θερμογιάννη, φοιτήτρια τότε της Νομικής σχολής Αθηνών, την οποία παντρεύτηκε μετά από 4 χρόνια και απέκτησε τα 2 παιδιά του, Βασίλη Βασιλείου (1979) και Ιουλιέττα Βασιλείου (1988).

Ο Γιώργος Βασιλείου εργάστηκε δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου όπως: Θανάσης Βέγγος, Ρένα Βλαχοπούλου κ.α. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και ύστερα από πολλές συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις, βιντεοκασέτες και τηλεόραση, γνώρισε τον Νίκο Φώσκολο, τον οποίο αποκαλεί από τότε δάσκαλο και ο οποίος του εμπιστεύτηκε σπουδαίους ρόλους, όπως αυτόν του ‘Στάθη Θεοχάρη’ της καθημερινής σειράς Καλημέρα Ζωή .

Στις εκλογές του 2004 εξελέγη Bουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Από το 2007, μετά το πέρας της βουλευτικής του ιδιότητας, έως και σήμερα, εργάζεται κατά καιρούς σε θέατρο και τηλεόραση.

Το Νοέμβριο του 2011 ο Γιώργος Βασιλείου ανακοίνωσε την προσχώρηση του στο κίνημα της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», και την αποφασή του να πολιτευτεί στην εκλογική περιφέρεια της Β’ Πειραιώς. Τα τελευταία 12 χρόνια διαμένει μόνιμα στη Σαλαμίνα με τη σύζυγό του.
Ο Γιώργος Βασιλείου έχει πάρει μέρος και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλά θεατρικά έργα, τηλεοπτικές παραγωγές και ταινίες. Επίσης έχει δώσει τη φωνή του σε πολλες μεταγλωττίσεις και παιδικές παραγωγές, καθώς επίσης έχει διδάξει στη δραματική σχολή της Τράγκα.

Πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 2016, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.

Ανδρέας Μπάρκουλης

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Αυγούστου του 1936 και σπούδασε υποκριτική, αποδεικνύοντας από πολύ νωρίς το εξαιρετικό ταλέντο του. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1956 και στον κινηματογράφο το αμέσως επόμενο έτος με την ταινία «Μαρία Πενταγιώτισσα». Πέρασε ένα διάστημα της ζωής του το πέρασε στις ΗΠΑ, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι. Όταν επέστρεψε, κατέθεσε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές ερμηνείες του.
Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, μέσα σε τέσσερις δεκαετίες, εμφανίστηκε σε περίπου 80 θεατρικά έργα. Από τους σπουδαιότερους ρόλους του ήταν αυτός του «Κυρίου» του Μπ. Τσικληρόπουλου, στο θέατρο «Στοά» (1986) μαζί με το «Σλουθ» του Αν. Σάφερ (Μίλο Τιντλ) στο θέατρο «Αλάμπρα» (1988) και το «Σπίτι του σπαραγμού» του Μπ. Σω ως Έκτωρ Χασάμπαϊ (Εθνικό Θέατρο, 1983-84) . Η «Καρυδόπιτα» με την Κ. Αναλυτή στο θέατρο «Αναλυτή» ήταν από τις τελευταίες θεατρικές του εμφανίσεις, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, καθώς τα προβλήματα της υγείας του του στέρησαν τις δύο τελευταίες δεκαετίες την επαφή του με το «σανίδι».
Στον κινηματογράφο, από το 1957 που εμφανίστηκε στο πανί ως Δημήτρης Τουρκάκης, στην «Μαρία Πενταγιώτισσα» έως το 2001 («Αλέξανδρος και Αϊσέ») πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε σε 115 ταινίες. Μερικές από τις ταινίες που έπαιξε ο Ανδρέας Μπάρκουλης είναι οι ακόλουθες: « Ο Μιμίκος και η Μαίρη», «Μουσίτσα», «Έγκλημα στο Κολωνάκι», «Η θεία μου, η χίπισσα», «Μια τρελή τρελή σαραντάρα», «Διακοπές στην Αίγινα», «Το τρελοκόριτσο», «Ο Θύμιος τα ‘κανε θάλασσα», «Το παραστράτημα μιας αθώας»,«Ένας βλάκας και μισός», «Η σταχτοπούτα», «Χριστίνα», «Η Χιονάτη και τα εφτά γεροντοπαλίκαρα», «Έγκλημα στην Ομόνοια», «Το δόλωμα», «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Ένας άφραγκος Ωνάσης», «Κρίμα το μπόι σου», «Η εφοπλιστίνα», «Μ’ αγαπάς;» κ.ά.
Και στην τηλεόραση εμφανίστηκε στις σειρές: «Οι έμποροι των εθνών» (1973), «Το δίλημμα» (1986), «Το μυστικό του Άρη Μπονσαλέντη» (1990), «Το γαλάζιο διαμάντι» (1991), «Αμαρτίες γονέων»(1993), «Ο πύργος των Μοσκώφ», «Οι θησαυροί της Βέρμαχτ», καθώς και σε παραστάσεις του «Θεάτρου της Δευτέρας». Ακόμη συμμετείχε σε ραδιοφωνικές εκπομπές και συνέχειες.

O Ανδρέας Μπάρκουλης πέθανε στις 23 Αυγούστου 2016 από καρδιοαναπνευστικά προβλήματα μετά από πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο "Αγία Όλγα".

Γιάννης Μιχαλόπουλος

Ο Γιάννης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Απριλίου του 1927. 

Στον κινηματογράφο έπαιζε συνήθως δεύτερους ρόλους. Εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων: "Αχ αυτή η γυναίκα μου", "Άνθρωπος για όλες τις δουλειές", και άλλες. 

Στην τηλεόραση έπαιξε σε πολλές σειρές, με πιο γνωστή το "Ορκιστείτε παρακαλώ", από τις πιο πετυχημένες τηλεοπτικές κωμικές σειρές της δεκαετίας του 1980, όπου πρωταγωνιστούσε ως δικαστής.

 
Πεθανε σε ηλικία 89 ετών της 10/06/2016

Γιάννης Βόγλης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο στη θεατρική παράσταση "Η άνοδος του Αρτούρο" το 1961, υπό τη σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία "Οι Υπερήφανοι". Έγινε γνωστός από την ταινία "Κορίτσια στον ήλιο" το 1968 και έμεινε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου με τη φράση "Στάσου μύγδαλα", ενώ σημαντική ήταν και η ερμηνεία του στην ταινία "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" του Βασίλη Γεωργιάδη.

Συνεργάστηκε με αξιόλογους ηθοποιούς, όπως η Έλλη Λαμπέτη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Μάνος Κατράκης κ.ά. Εργάστηκε ως βασικό στέλεχος του ΚΘΒΕ.

Υπήρξε μέλος του θιάσου "Ανατολή" κατά τη δεκαετία του '80. Έχει πάρει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις ως αφηγητής, ενώ έχει ασχοληθεί επίσης και με τη σκηνοθεσία. Μερικές από τις πιο σημαντικές παραγωγές του ήταν οι ταινίες "Καπετάν Μιχάλης", "Αλέξης Ζορμπάς", "Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ", "Αγαπημένε μου Παππού", ο "Προμηθέας Δεσμώτης" του Αισχύλου, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα, την Κύπρο και τον Καναδά.

Το 2000 - 2005 βρέθηκε στην Κύπρο όπου υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής στους Οργανισμούς Ε.Θ.Α.Λ της Λεμεσού και του Θεάτρου "Σκάλα" της Λάρνακας. Σκηνοθέτησε παραγωγές όπως: "Βασίλης Τσιτσάνης", "Φονιάς", "Αδελφοί Καραμαζόφ" κ.α.

Τον Οκτώβριο του 2009, επιλέχτηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας από το Διοικητικό Συμβούλιο του θεάτρου.

Πέθανε σε ηλικία 79 ετών της 20/4/2016

Μελίνα Μερκούρη

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου του 1920.

Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών και ήταν η αγαπημένη εγγονή του Σπύρου Μερκούρη, ενός από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς Δημάρχους της Αθήνας για περισσότερα από 20 χρόνια.

Πατέρας της ήταν ο Σταμάτης Μερκούρης, βουλευτής για περισσότερα από 30 χρόνια, που είχε χρηματίσει και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων. Μητέρα της, η Ειρήνη Λάππα, που ανήκε σε μια από τις καλύτερες αθηναϊκές οικογένειες.

Το ζευγάρι απέκτησε και έναν γιο, μικρότερο από την Μελίνα, τον Σπύρο. Αργότερα χώρισαν, δημιούργησαν νέες οικογένειες, και η Μελίνα έζησε στο σπίτι του παππού της.Όταν έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου,εγινε δεκτή πανηγυρικά και την ανέλαβε ο Δημήτρης Ροντήρης.

Διέγνωσε μέσα της την τραγωδό και την έβαλε να δουλεύει σκληρά. Αποφοιτά το 1944.Εντάσσεται στο δυναμικό του Εθνικού θεάτρου, όπου ερμηνεύει μικρούς ρόλους στην κεντρική σκηνή και στη σκηνή του Πειραιά.

Το 1945 ερμηνεύει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο.Η πρώτη της όμως μεγάλη επιτυχία έρχεται με το "Λεωφορείον ο πόθος" του Τενεσί Ουίλιαμς, παράσταση με τον Κάρολο Κουν και το "Θέατρο Τέχνης"Το 1960, είναι η χρονιά της. Τότε σημειώνεται και η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της περιόδου στο θέατρο, όπου συνεχίζει αδιάλειπτα την πορεία της έως το 1967.

Είναι το "γλυκό πουλί της νιότης" σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και παραγωγή του "θεάτρου τέχνης" με συμπρωταγωνιστή τον Γιάννη Φέρτη.

Η διεθνής αναγνώριση είναι πλέον γεγονός. Η Μελίνα θα ανοίξει τα φτερά της το 1967 για το Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, για να παίξει στο "Ίλια Ντάρλινγκ" με τον Ζυλ Ντασσέν, σύζυγό της από την προηγούμενη χρονιά, στο πλευρό της.

Στις 26 Ιουλίου του 1974, δύο μόλις μέρες μετά την πτώση της χούντας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο γίνεται διαδήλωση, θα κατέβει από το αεροπλάνο κάνοντας το σήμα της νίκης και θα χαθεί στις αγκαλιές των αγαπημένων της.

Όταν το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές τον Οκτώβριο του 1981, η Μελίνα Μερκούρη ορίζεται Υπουργός Πολιτισμού και παραμένει στη θέση αυτή και τα οκτώ χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα.

Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993, η Μελίνα Μερκούρη επανήλθε στο υπουργείο Πολιτισμού.

Πέθανε στις 6 Μαρτίου 1994, στο νοσοκομείο "Μεμόριαλ" της Νέας Υόρκης και κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου με τιμές Πρωθυπουργού.

Γιώργος Βελέντζας

Ο Γιώργος Βελέντζας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Το 1948 με την ταινία «Οχυρό 27» έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο και την ίδια χρονιά στο θέατρο (Θίασος Β. Αργυρόπουλου) με το έργο «Η απαγωγή της Σμαράγδως».

Στην πλούσια θεατρική του καριέρα συνεργάστηκε με τους θιάσους των Βέμπο, Αυλωνίτη - Βασιλειάδου - Ρίζου, Βουτσά, Χατζηχρήστου, Βέγγου κ.ά.

Για τη συμμετοχή του στην ταινία «Ζωή χαρισάμενη» του Πατρίς Βιβάνκο κέρδισε το βραβείο ερμηνείας β' ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1993.

Στον κινηματογράφο χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην ταινία «Από πού πάνε για τη χαβούζα;» (1978) όπου υποδύθηκε τον αδερφό της αξέχαστης Άννας Μαντζουράνη, ενώ στον «Τσαρλατάνο» με τον Θανάση Βέγγο έκανε τον αυστηρό διοικητή του αστυνομικού τμήματος.

Έγινε, επίσης, χωροφύλακας στο «Ένας βλάκας και μισός» με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Μήτσος ο μάγκας, στην ταινία «Της κακομοίρας» με τον Κώστα Χατζηχρήστο, γιατρός στο «Αλίμονο στους νέους» με τον Δημήτρη Χορν και πολλοί ακόμα χαρακτήρες, σε περισσότερες από 200 ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Επίσης, συμμετείχε στο σίριαλ του ΑΝΤ1 «Κωνσταντίνου και Ελένης».

Η τελευταία του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 2004, στην ταινία «Η Καρδιά του κτήνους» του Ρένου Χαραλαμπίδη, ενώ στο θέατρο ήταν το 2011 στον «Βασιλικό» του Αντωνίου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου στο Εθνικό Θέατρο.

Ο ηθοποιός Γιώργος Βελέντζας έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών της 20/7/2015

Κώστας Κουτσομύτης

Γεννημένος στα Γρεβενά, σπούδασε κινηματογράφο στην Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου της Βιέννης και το 1965 γύρισε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία.

Εναν χρόνο μετά υπογράφει, σε συνεργασία με τον Βασίλη Βασιλικό, το σενάριο Θύματα Ειρήνης βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα.

Η καριέρα του, που έμελλε να είναι μεγάλη και ξεχωριστή, ξεκίνησε από τη θέση του βοηθού σκηνοθέτη στην Φίνος Φιλμ.

Στην συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους παραγωγούς κι άρχισε να σκηνοθετεί για την ελληνική τηλεόραση. Ο κατάλογος είναι πλούσιος: Εκείνος κι εκείνος, Τερέζα Βάρμα Δακόστα, Καπνισμένος ουρανός, Κίτρινος φάκελλος, Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά, Η εκτέλεση, Πρόβα Νυφικού, Η αγάπη αργησε μια μέρα, Ο μεγάλος θυμός, Υστερα ήρθαν οι μέλισσες, Τα παιδιά της Νιόβης, Ματωμένα Χώματα, Οι μάγισσες της Σμύρνης.

Με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του ο Κώστας Κουτσομύτης άφησε τη σφραγίδα του στην ελληνική τηλεόραση.

Ο Κώστας Κουτσομύτης με τη ζωή του, το έργο και τη δράση του, υπήρξε ένα πρότυπο ανθρώπου και καλλιτέχνη. Με το επώνυμο δημιουργικό του έργο αναβάθμισε την ποιότητα των ελληνικών τηλεοπτικών σειρών, τόσο στην Δημόσια Τηλεόραση όσο και στην Ιδιωτική. Οι μεγάλες παραγωγές που σκηνοθέτησε έφεραν πάντα την προσωπική του υπογραφή.

Έφυγε από τη ζωή στις 10/3/2016 σε ηλικία 77 ετών.

Βαγγέλης Σειληνός

Eίχε γεννηθεί το 1936 στην Αίγινα και πρωτοβγήκε στο θέατρο το 1954, είχε κάνει καλές σπουδές χορού δίπλα στη Ραλού Μάνου (είχε χορέψει και στο Ελληνικό Χορόδραμα), τον Αγγελο Γριμάνη, τον Μανώλη Καστρινό.

Στο χώρο του θεάματος μπήκε με φόρα, θέλοντας να κατακτήσει και να διακριθεί σε κάθε τομέα του. Και τα κατάφερε και ως χορευτής, και ως χορογράφος και ως ηθοποιός.

Ξεκίνησε ως χορευτής και ηθοποιός στην επιθεώρηση και το 1962 μπήκε και στον κινηματογράφο. Μέχρι και κινηματογραφικές ταινίες γύρισε κατά την τριετία 1965-76. Ο αδελφός μου ο λόρδος», «Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας» κ.ά).

Aπό τις πιο ξεχωριστές δουλειές του είναι οι χορογραφίες του «Πλούτου» του Αριστοφάνη που ανέβασε στο Εθνικό Θέατρο ο Σταμάτης Φασουλής το καλοκαίρι του 1994, με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Γιώργο Αρμένη, οι χορογραφίες του στους «Φοιτητές» του Ξενόπουλου, που ανέβασε ο Κώστας Τσιάνος ως μιούζικαλ στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας το 1993, αλλά και η σκηνοθεσία και η χορογραφία της παράστασης «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» με τον Γιώργο Πιατά (1996), που παρουσιάστηκε από την Μπάνια Λούκα και το Βελιγράδι μέχρι κάθε γωνιά της χώρας μας.

 Οι τελευταίες παραστάσεις που έφεραν την υπογραφή του ήταν η επιθεώρηση, «Τα παραμύθια του...Χάλι μας» με τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Σταύρο Παράβα.

Πέθανε στις 2 Μαίου 1998 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών κατά τη διάρκεια εγχείρησηs ανοιχτής καρδιάς και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Μαρία Αλιφέρη

Η Μαρία Αλιφέρη είναι ηθοποιός του θεάτρου της τηλεόρασης και του κινηματογράφου καθώς και επιτυχημένη στο παρελθόν παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών.
Γεννήθηκε στις 8 Μαίου 1950 στον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης.

Το πραγματικό της όνομα είναι Μαρία Αλιφεροπούλου. Σπούδασε και πήρε πτυχίο από την Νομική Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην τηλεόραση το 1972 και στο θέατρο το 1973. 

Έπαιξε σε πολλές επιτυχημένες σειρές της τηλεόρασης ενώ παρουσίασε και τηλεπαιχνίδια («Τα τετράγωνα των αστέρων», «Κάνε ότι κάνω») με τεράστια επιτυχία. 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980 ήταν μια από τις μεγαλύτερες star της ελληνικής τηλεόρασης.

Νατάσα Μανίσαλη

Η Νατάσα Μανίσαλη γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1961.
Αγάπησε από μικρή το θέατρο και σπούδασε στο Εθνικό, όπου συμμετείχε σε σπουδαίες παραστάσεις όπως το «Βίρα τις Άγκυρες» (1997) του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παθανασίου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

Συμμετείχε επίσης και σε μία άλλη επιτυχία, στους «Μικρομεσαίους», στον ρόλο της αδερφής του Παύλου Ευαγγελόπουλου, «Μπέτυς Πετρίδου».


Η σειρά έφερε τη σκηνοθετική υπογραφή του Γιάννη Διλιανίδη και προβλήθηκε από το 1992- 1993 στο Mega. Η Νατάσα Μανίσαλη είχε εμφανιστεί επίσης, στην σειρά «Νταντά», «Εκείνες και εγώ».

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στην ταινία «Peppermint» σε σκηνοθεσία του Κώστα Καπάκα, και στην ταινία «Βασίλισσα Μαϊμού». Το 2011, είχε παίξει στην παράσταση των Ρήγα- Αποστόλου «Οι γυναίκες με τα μαύρα» (τον 2ο χρόνο).
Οι μεγάλες τηλεοπτικές της επιτυχίες το «Εμείς και Εμείς» και οι «Μικρομεσαίοι»

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 55 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο της 5/2/2016

Στέλλα Στρατηγού

Hθοποιός από τα... γεννοφάσκια της, πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι σε ηλικία 7 ετών στο έργο «Γενοβέφα» με τον περιοδεύοντα θίασο των γονιών της, Bασιλείου και Aμαλίας Στρατηγού, στην Kαλαμάτα. 

H πορεία της στη σκηνή συνοψίζεται σε εμφανίσεις κυρίως σε επιθεωρήσεις (έως το 1967), ενώ είχε και κάποιες συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες.

Διετέλεσε θιασάρχης στη δεκαετία του 60 σε συνεργασία με την Aλέκα Στρατηγού, τον K. Mποζώνη και τον Tόλη Bοσκόπουλο, ο οποίος υπήρξε και σύζυγός της. Tην περίοδο 1951-60 συμμετείχε σε μουσικές εκπομπές του Γ. Oικονομίδη.

Στο «Bίρα της άγκυρες» των Mίμη Tραϊφόρου - Γ. Γιαννακόπουλου έκανε την πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση στο θέατρο «Bέμπο» (1950). 

Eπί σειρά ετών, αρχής γενομένης από το 1951, συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου «Aκροπόλ» (συχνά ντουέτο με τον Nίκο Pίζο). Eπίσης είχε συνεργαστεί με τους θιάσους της Kαλής Kαλό, των Kώστα Xατζηχρήστου - Kαίτης Nτιριντάουα, Pένας Bλαχοπούλου - Bασίλη Aυλωνίτη - Mπέττυς Mοσχονά, Γιάννη Γκιωνάκη - Nίκου Pίζου - Tάκη Mηλιάδη κ.ά. 

Eπαιξε σε έργα και επιθεωρήσεις με την υπογραφή των Nαπ. Eλευθερίου - Hλ. Λυμπερόπουλου, Aλ. Σακελλάριου - Xρ. Γιαννακόπουλου, Aσ. Γιαλαμά - Γ. Θίσβιου, Λ. Mιχαηλίδη κ.ά.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες «Nύχτες της Aθήνας» (1954), «Tα τρία μωρά», «Mπάρμπα Γιάννης Kανατάς», «Tο παιδί του δρόμου», «O Mιμίκος και η Mαίρη», «O Mήτρος κι ο Mητρούσης στην Aθήνα», «Kαλώς ήλθε το δολάριο» (1967) κ.ά.

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Kηδεύτηκε στο Περιστέρι 
παρουσία στενών συγγενών και φίλων.

Τιτίκα Στασινοπούλου

Γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1950 στην Αθήνα με καταγωγή από Ηλεία και Αρκαδία. Σε αρκετά μικρή ηλικία βρέθηκε για σπουδές Κοινωνιολογίας και Θεάτρου στην Αμερική.
Μιλάει και μεταφράζει 4 γλώσσες. Στην Ελλάδα σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκανε το Θεατρικό της ντεμπούτο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου βρέθηκε μετά από πρόσκληση του Σπύρου Ευαγγελάτου, το φθινόπωρο του 1970.

Από τότε ξεκίνησε μια μεγάλη διαδρομή σε Θέατρο, Σινεμά, Τηλεόραση. Παίζει, σκηνοθετεί, γράφει.

Το 1974 η Πολιτεία την τιμά με το Αιέν Αριστεύειν για την επιτυχημένη της δημιουργική διαδρομή στην ελληνική τηλεόραση, ενώ 32 χρόνια αργότερα ο Δήμος Αθηναίων την τίμησε με το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών για την προσφορά της στον ελληνικό κινηματογράφο κι ο Δήμος Ναυπλίου το 2008 για την «Καλλιτεχνική και Πνευματική της Προσφορά στην Ελλάδα και την πόλη μας», ενώ το καλοκαίρι του 2009 τιμάται από το Φεστιβάλ Θεάτρου του DUBROVNIK στην Κροατία και από το «Κέντρο Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Zagreb» για τη μεγάλη επιτυχία που είχε το Σεμινάριο που δίδαξε και το Workshop Αρχαίου Δράματος καθώς και τη σκηνοθεσία της «Μήδειας» του Ευριπίδη.

Tο 2004 κάνει το Μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο του Bedford απ’ όπου αποφοιτά με άριστα στο Master of Arts in Theatre Arts και τώρα κάνει το Διδακτορικό της στην Επικοινωνία, στην Αγγλία.

Τον Μάιο του 2008 βραβεύτηκε με τιμητικό Δίπλωμα από την Ακαδημία Επιστημών της Γεωργίας και την Ακαδημία Επιστημών της Ρωσίας. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της υπό σύσταση «Ευρωμεσογειακής Ακαδημίας Τεχνών & Επιστημών» με χρέη Γενικού Γραμματέα.

Παρ’ όλες τις επαγγελματικές της ασχολίες ασχολείται πολύ ενεργά με τον Εθελοντισμό και είναι μέλος σε αρκετές Οργανώσεις (Κέντρο Unesco για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια, Διαβαλκανική Εταιρεία Γυναικών κ.ά.)

Έχει τιμηθεί εκτός από τον Ερυθρό Σταυρό και από πολλές Μη Κυβερνητικές και Εθελοντικές Οργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιταλία, Ιορδανία κ.τ.λ.).

Άννα Συνοδινού

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 21 Νοεμβρίου του 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρώην Βασιλικού. Οι μεγαλύτερες θεατρικές της παρουσίες της ήταν στις αρχαίες τραγωδίες «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια», καθώς και στην αρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη», πάντα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Επίσης είχε πρωταγωνιστήσει και σε πλήθος θεατρικών έργων, κυρίως του Σαίξπηρ καθώς και πολλών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, κατέχοντας μια από τις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου.

Ηθοποιός με σπάνιο μέταλλο φωνής, προσωπικότητα χαρισματική, γυναίκα με ισχυρή θέληση και πείσμα, η 'Αννα Συνοδινού τίμησε την τέχνη της όσο λίγοι. Η σπουδαία τραγωδός, υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι σε μια καλλιτεχνική πορεία, που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις. Κυρίαρχη μιας τερατώδους τεχνικής, η 'Αννα Συνοδινού έπλαθε τους ρόλους της με αφοπλιστική ευχέρεια. Πίστευε στην αξία του ποιητικού θεάτρου και το υπηρέτησε με άξονα την ανάδειξη του λόγου. Διέπρεψε τόσο στο κλασικό όσο και στο σύγχρονο δραματολόγιο, ερμηνεύοντας ηρωίδες σε τραγωδίες, κωμωδίες και απειράριθμους χαρακτήρες σε δράματα και κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Η ερμηνεία της στην «Αντιγόνη» με σκηνοθέτη τον Αλέξη Μινωτή (Επίδαυρος, 1956) την καθιέρωσε ως άξια ερμηνεύτρια τραγικών ηρωίδων. Η «'Αλκηστις» με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη (1963) και η«Ελένη» (1966) με σκηνοθέτη τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, μαζί με τις εξαίσιες «Ιφιγένειές εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Κώστα Μιχαηλίδη (1957 και 1958, 1961) υπήρξαν μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες και την τοποθέτησαν στις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου. Αλλά και η «Λυσιστράτη» της, η «Κλυταιμνήστρα», η «Τρισεύγενη», η «Γέρμα», η «Δεσποινίς Τζούλια», η «Δυσδαιμόνα» ανέδειξαν το εύρος του ταλέντου της.

Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρώην Βασιλικού Κήπου), καθώς και του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης. Έχει λάβει μέρος σε πολλά ξένα Φεστιβάλ, όπως Γαλλίας, Γιουγκοσλαβίας, Ιταλίας, Ρωσίας κ.ά.

 Η Άννα Συνοδινού κόσμησε με την παρουσία της και το ελληνικό κοινοβούλιο, όπου εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1974, με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1981) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ. Παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος τον Μάρτιο του 1990 κατά την διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πέθανε σε ηλικία 88 ετών της 7/1/2016