ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΧΑΡΟΥΛΑ

Η ΧΑΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ κατάγεται από τον Κακόβατο Ηλείας, και από ηλικία 5 χρονών ψέλνει και σιγοτραγουδάει. Το 1963 έρχεται στην Αθήνα και ενώ είναι στην όγδοη τάξη Γυμνασίου με σκοπό να δώσει για φιλόλογος, είναι η εποχή που την ακούει ο Μπάμπης Μπακάλης και κάνει το πρώτο της σιγόντο στον Βαγγέλη Περπινιάδη με το τραγούδι "ΔΕ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΚΑΜΙΑ", που τότε έγινε μεγάλη επιτυχία.

Μετά από αυτή την εμπειρία ο Μπάμπης Μπακάλης και ο Μπάμπης Δαλιάνης την προτρέπουν και υπογράφει στην τότε COLUMBIA. Εκεί γνωρίζει τον Άκη Πάνου, τον Χρ.Κολοκοτρώνη τον Νίκο Δαλέζιο ο οποίος της εμπιστεύεται το πρώτο σόλο τραγούδι της καριέρας της με τίτλο "ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΒΡΕ ΖΩΗ". Μετά από 2 μήνες τραγουδάει ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ "ΠΑΡΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ", "ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΠΟΥΛΑΚΙ" κ.α.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ είναι αυτός που τις δίνει την πρώτη μεγάλη της επιτυχία, με το τραγούδι "ΣΤΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ".

Ακολουθεί το τραγούδι "ΜΑΘΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ" του Νίκου Δαλέζιου.

Το 1966 είναι η χρονιά που γνωρίζεται με τον μεγάλο "δάσκαλο" ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και δημιουργείται μια ειλικρινή φιλία και πολύ επιτυχημένη καλλιτεχνική συνεργασία, τόσο στο πάλκο όσο και στη δισκογραφία.

Το πρώτο τραγούδι επιτυχία της συνεργασίας τους είναι το "ΔΕ ΡΩΤΩ ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ". 1967 "ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΟΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ", ΠΑΡΗΓΟΡΑ ΜΕ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΜΟΥ" 1968 "ΑΠΟΨΕ ΣΤΙΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ", "ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΤΟ ΡΕΜΑ" "ΟΤΑΝ ΘΑ ΣΜΙΞΕΙΣ" 1971 "Ο ΜΑΓΚΑΣ ΚΑΝΕΙ ΔΥΟ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

Ακολουθούν συνεργασίες με όλους τους μεγάλους συνθέτες της εποχής ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ με το τραγούδι "ΜΟΙΡΟΛΟΙ" Ή "ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ" στην ταινία "Ο ΑΣΤΡΑΠΟΓΙΑΝΝΟΣ", και το "ΡΙΧΝΩ ΣΠΑΓΚΟ". ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ : "ΑΠΟΨΕ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΝΟ" ΤΑΚΗΣ ΣΟΥΚΑΣ : "ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑΝ", "ΣΕ ΘΕΛΩ", "ΑΛΙΩΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΑΚΑΛΗΣ : "ΔΕΝ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ" ΤΑΚΗΣ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ : "ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΑ ΣΟΥΞΟΥ ΜΟΥΞΟΥ ΤΟΥΣΟΥ", "ΑΛΗ ΜΠΑΜΠΑ", "ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΖΗΤΑΩ ΝΑ Μ'ΑΓΑΠΑΕΙ", "ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ"κ.α

Έχει τραγουδήσει με του Πάνο Γαβαλά, Γιάννη Παπα'ι'ωάννου, Μανώλη Αγγελόπουλο, Στράτο Διονυσίου, Τόλη Βοσκόπουλο, Γιάννη Πουλόπουλο κ.α.

Η σημαντική δισκογραφική παρουσία είναι αυτή με τον ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΝΤΑΖΗ στα τραγούδια του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ.

ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΕΣ

Το 1985 ο Γιάννης Νικολάου συναντάει τον Παντελή Θαλασσινό στον Πειραιά στην μπουάτ «Πέτρα και φως».
Μια παράξενη χημεία ενώνει τους δύο τροβαδούρους, που αν και προέρχονται από διαφορετικές μουσικές σχολές, βγάζουν ένα ξεχωριστό ηχητικό αποτέλεσμα.

Εκείνη την εποχή το τραγούδι είναι στα πάνω του και έτσι τα παιδιά αποφασίζουν να δείξουν την δουλειά τους ακολουθώντας την πεπατημένη του demo. Με τραγούδια που ο Γιάννης έγραψε στην Σαντορίνη, «Ανησυχώ, Ρεμάλι» και άλλα και «Το γραφείο» του Παντελή ξεκινάνε την ηχογράφηση στο στούντιο του Κώστα Στρατηγόπουλου Mini farm και εκεί τους ακούει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που τους στέλνει στην Μίνως στον Ηλία Μπενέτο (μετέπειτα παραγωγό και νονό τους……).

Η εταιρεία καλοδέχεται τα παιδιά και μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν Τον πρώτο δίσκο τους «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε».(Νοέμβριος 1987) Ενορχηστρωτής είναι ο Νίκος Αντύπας και οι καλύτεροι μουσικοί βγάζουν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα που όταν το ακούει η Χαρούλα Αλεξίου τους παίρνει στον Ζυγό στην Πλάκα όπου γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.

Στην συνέχεια περιοδεύουν με Αλεξίου και Γαλάνη σε όλη την Ελλάδα και ο δίσκος τους σημειώνει τεράστια επιτυχία καθώς εκτός από το ομώνυμο τραγούδι ακούγεται και η συμμετοχή της Ελένης Δήμου με το «Ανησυχώ» όπως και το «Ρεμάλι»,» Το γραφείο», «Ταξιδιάρικο πουλί», «Λαθρεπιβάτης»…….

Το 1989 κυκλοφορούν το E.P «Στην Βραζιλία»(Minos) σε ενορχήστρωση του Στέφανου Κορκολή Στην πορεία τους συνεργάζονται με Γιάννη Σπανό, Γιώργο Χατζηνάσιο, Μάριο Τόκα και το 1990 κάνουν τον δεύτερο δίσκο τους «Ταξίδι στο όνειρο» αφού έχουν αλλάξει εταιρεία (ΜΒΙ)με παραγωγό τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο και ενορχηστρωτή τον Αντώνη Γούναρη. Τα τραγούδια του Γιάννη και η ερμηνεία του Παντελή κάνουν το θαύμα τους και το ομώνυμο τραγούδι όπως και το «Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω» γίνονται διαχρονικές επιτυχίες……

Κάνουν περιοδείες σε Ελλάδα και Κύπρο και συνεργάζονται με Βασίλη Καζούλλη, Αναστασία Μουτσάτσου, Λένα Αλκαίου,Θοδωρή Παπαδόπουλο, Δημήτρη Κοντογιάννη, Χρίστο Γιαννόπουλο,και άλλους αξιόλογους καλλιτέχνες της γενιάς τους. Το κύκνειο άσμα τους είναι ο δίσκος «Έτσι απλά»(MBI 1991) που οι Λαθρεπιβάτες μοιράζονται συνθετικά.

Έξι τραγούδια ο Γιάννης και έξι ο Παντελής που μελοποιεί στίχους του μετέπειτα αγαπημένου του στιχουργού Ηλία Κατσούλη. Ακούγονται και μένουν στην ιστορία τραγούδια όπως «Του Αυγούστου η φωτιά», «Στο Πασαλιμάνι», «Να που μεγάλωσα», «Είμαι εντάξει», «Φιλιά και δακρυγόνα»…..

Το 1993 και μετά από εμφανίσεις στην Κύπρο τα παιδιά αποφασίζουν να τραβήξουν ξεχωριστούς δρόμους . Ο Παντελής μένει ένα μεγάλο διάστημα στην Χίο όπου ετοιμάζει την πρώτη solo δουλειά του, και ο Γιάννης στην Κρήτη, όπου γράφει τραγούδια και παίζει με Κρητικούς μουσικούς. Η συνέχεια είναι γνωστή.

ΛΑΒΙΝΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

Ελληνίδα τραγουδίστρια με ιδιαίτερο χρώμα στη φωνή της.

Γεννήθηκε στην Αθήνα κατάγεται όμως από το Μεσολόγγι.

Τα ηχοχρώματα και το εύρος της εκφραστικής φωνής της, της δίνουν την δυνατότητα να ερμηνεύει τόσο τα έντεχνα έργα όσο και τα παραδοσιακά τραγούδια.

Συνεργάζεται σε μόνιμη βάση από το 1979 με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, σύντροφο στη ζωή τηs, συμμετέχοντας σε ηχογραφήσεις των έργων του, και στις συναυλίες τις οποίες δίνει ο συνθέτης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ

Η Μαρίζα Κωχ γεννήθηκε στην Αθήνα. Από εννιά χρονών ζει στη Σαντορίνη με την οικογένεια της μητέρας της. Τα πρώτα της μουσικά ακούσματα ήταν η Βυζαντινή μουσική και τα νησιώτικα τραγούδια. Δέκα χρόνια μετά επιστρέφει στην Αθήνα , όπου παρακολουθεί μαθήματα σολφέζ και αρμονίας.

Η πορεία της Μαρίζας Κωχ από την αρχή της καριέρας της μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται από την επίμονη παραμονή της στο δρόμο της προσωπικής μουσικής αναζήτησης, όσον αφορά τη σύνθεση και την ερμηνεία των τραγουδιών της. Αυτό την κατατάσσει ανάμεσα στις σημαντικότερες γυναίκες μελωδούς και ερμηνεύτριες του 20ου αιώνα στη χώρα μας.

Το 1971 η Μαρίζα Κωχ ηχογραφεί τον πρώτο της μεγάλο δίσκο με τίτλο «Αραμπάς». Στο δίσκο αυτό καταγράφεται για πρώτη φορά ένας νέος τρόπος απόδοσης παραδοσιακών τραγουδιών με συνοδεία κρουστών και ηλεκτρικών οργάνων.

Το 1973 κυκλοφορεί ο δεύτερος μεγάλος της δίσκος με τίτλο «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο» και ένα χρόνο αργότερα , το 1974, ο δίσκος της «Δυο ζυγιές παιχνίδια».

Το 1976 κυκλοφορεί ο δίσκος «Παναγιά μου Παναγιά μου», όπου υπάρχει το ομώνυμο τραγούδι με το οποίο η Μαρίζα Κωχ πήρε μέρος στο Φεστιβάλ της Eurovision στη Χάγη (τραγούδι διαμαρτυρίας για την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο).

Το 1977 με το δίσκο της «Άσε με να ταξιδέψω» κάνει μια πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση της συνθετικής της δουλειάς.

Το 1978 μελοποιεί ποιήματα του Νίκου Καββαδία παρακινούμενη από τις αιγαιοπελαγίτικες καταβολές της και τη γνωριμία της με τη ζωή των ναυτικών. Ένα από τα τραγούδια του δίσκου αυτού, το «Φάτα Μοργάνα» χρησιμοποιήθηκε από τον διάσημο Ιταλό σκηνοθέτη Μάρκο Φερρέρι ως soundtrack στην βραβευμένη ταινία του «Η ιστορία της Πιέρρα» (Α΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ των Κανών το 1983).

Το 1978 επίσης κυκλοφορούν δύο δίσκοι της με παιδικά τραγούδια με τους τίτλους «Μια εκδρομή με τη Μαρίζα» και «Ένα περιβόλι γεμάτο τραγούδια».

Το 1979 η Μαρίζα Κωχ ηχογραφεί 24 νησιώτικα τραγούδια με το γενικό τίτλο «Αιγαίο». Σε αυτή τη συλλογή τραγουδιών παίζουν μερικοί από τους σημαντικότερους σολίστες της παραδοσιακής μας μουσικής.

Το 1981 κυκλοφορεί ο δίσκος της «Ο Καθρέφτης» που περιλαμβάνει τραγούδια των οποίων τους στίχους και τη μουσική έγραψε η ίδια.

Το 1983 ηχογραφεί το δίσκο με τίτλο «Στο βάθος κήπος» με τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, τραγούδια που αποτελούν σταθερή μουσική ενότητα στις συναυλίες της εντός και εκτός Ελλάδας.

Το 1986 ηχογραφείται ο δίσκος «Τα παράλια», δίσκος μεγάλης συλλεκτικής αξίας ,με τραγούδια και οργανικά κομμάτια της Μικράς Ασίας.

Το 1988 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εθνική Οδός» με τραγούδια που έγραψε η ίδια κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης περιοδείας της στο εξωτερικό.

Το 1990 για το δίσκο της «Οι δρόμοι του μικρού Αλέξανδρου» (Μουσικά Ερεθίσματα για Βρέφη) η Μαρίζα Κωχ τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης ως γυναίκα δημιουργός.

Το 1992 ηχογραφεί το δίσκο της «Διπλή Βάρδια». Ο δίσκος περιέχει τραγούδια δικά της και διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών με έντονο το στοιχείο του φωνητικού αυτοσχεδιασμού.

Από το 1993 μέχρι το 1996 η Μαρίζα Κωχ ασχολείται με την παραγωγή και την ηχογράφηση ενός μουσικού υλικού το οποίο αποτελεί τη βάση των εκδόσεων της δισκογραφικής εταιρείας VERSO που ιδρύει η ίδια το 1997 με κύριο σκοπό τη διάδοση της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΝΤΙΑ

Διακεκριμένη Αθηναία τραγουδίστρια της ελαφράς μουσικής και στιχουργός γεννημένη το 1936, σύζυγος του επίσης διακεκριμένου τραγουδοποιού και συνθέτη Τάκη Μωράκη (παντρεύτηκαν το 1961). Διετέλεσε «πρώτη διδάξασα» σε πολλά από τα τραγούδια του Μωράκη.

Πρωτοεμφανίστηκε στο επαγγελματικό τραγούδι το 1958 και τον επόμενο χρόνο δισκογράφησε το πρώτο της τραγούδι («Θα σ’ αγαπώ κάθε μέρα πιο πολύ» του Ζ. Κορινθίου). Προηγουμένως, ήταν υπάλληλος στη δισκοθήκη της Ραδιοφωνίας, από την οποία απολύθηκε (λόγω ασυμβίβαστου...) όταν έκανε μια εμφάνιση στα «Αστέρια», αντικαθιστώντας τη Νάνα Μούσχουρη.

Κατόπιν, με προτροπή του Γ. Μουζάκη, εμφανίστηκε στο ελαφρό μουσικό θέατρο («Ροζ μπαλέτα», «Τριάντα κότες κι ένας κόκορας», κ.λπ.) και γνώρισε τον Μωράκη. Ερμηνεύοντας τραγούδια του συζύγου της, μετέσχε σε διάφορα Φεστιβάλ και κέρδισε αρκετά βραβεία (βλ. Μωράκης Τάκης).

Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της ερμήνευσε τραγούδια και άλλων εκλεκτών συνθετών (μεταξύ των οποίων του Μ. Πλέσσα, του Κ. Χατζή, με ιδιαίτερη επιτυχία του Ανδρέα Χατζηαποστόλου, κ.ά.). Το 1996 επισκέφθηκε την Αμερική και πραγματοποίησε ορισμένες εμφανίσεις.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΙΝΑ

Η Ελίνα (Ελπίδα - Μαρία) Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1970 στην Αθήνα και σπούδασε ορθοφωνία.

Ξεκίνησε σαν επαγγελματίας τραγουδίστρια στα 18 της. Δούλεψε σε διάφορα club κάνοντας φωνητικά
δίπλα σε διάσημους τραγουδιστές. Συμμετείχε σε πολλούς δίσκους (κάνοντας φωνητικά) μέχρι που ήρθε η πρώτη της κύρια συμμετοχή σε δυο δίσκους/συλλογές.

Το 1993 γνώρισε το Νίκο Τερζή και κάνουν τα 3 πρώτα τραγούδια του πρώτου προσωπικού της άλμπουμ
που κυκλοφορεί απο την Universal. Ο τίτλος που δόθηκε ήταν"Σαν παραμύθι" τίτλος και ενός από τα τραγούδια.

Ο δίσκος περιέχει δυο μεγάλες επιτυχίες: Το "Έρημος" και την μεγαλύτερή της επιτυχία μέχρι σήμερα " Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει".

Το 1995 η Ελίνα με το τραγούδι "Ποια προσευχή" (με θέμα επίκαιρο στις μέρες μας) των Ν.Τερζή/Α.Παππά
εκπροσώπησε την χώρα μας στην Eurovision που πραγματοποιήθηκε στο Δουβλίνο κατακτώντας την 12 θέση...

Το καλοκαίρι του `95 κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Τη ζωή μου λυτρώνω"
στο οποίο περιλαμβάνει το τραγούδι στο οποίο συμμετείχε στην Eurovision. Την μουσική έχει γράψει πάλι
ο Νίκος Τερζής και τους στίχους ο Αντώνης Παππάς.

Ακολουθεί με ιδιαίτερη επιτυχία το 1997 ο δίσκος "Άκουσέ με", συνεργασία με τον Γιάννη Καραλή, Χ.Νικολόπουλο και άλλους σημαντικούς δημιουργούς.

Ενα χρόνο αργότερα υπογράφει συμβόλαιο με την Fm Records και κυκλοφορεί ο 4ος δίσκος της "Ενστικτο"
με τη συμμετοχή του Αντώνη Βαρδή στο υπέροχο τραγούδι "Να με θυμάσαι".

Ο επόμενος δίσκος της Ελίνας με πιο λα'ι'κό προσανατολισμό έχει τίτλο "Θα αλλάξω τα δεδομένα"
και τον υπογράφουν οι: Νίκος Τερζής, Παναγιώτης Καπίρης, Εύη Δρούτσα, Αντώνης Παππάς και Λευτέρης Χαψιάδης.

Το Μαϊο του 2001 κυκλοφορεί το cd-single "Αυτός ο πόλεμος" το οποίο και είναι η τελευταία της μέχρι τώρα,κυκλοφορία στην δισκογραφία.

Την άνοιξη του 2002 συμμετέχει στον προκριματικό της Eurovision για την επιλογή του τραγουδιού της Ελλάδας μαζί με την Μάριαν Γεωεργίου το κομμάτι"Beautiful life".

Τότε ήταν μάλιστα διαγωνιζόμενες ανάμεσα στην Πέγκυ Ζήνα, MLV , Χρήστο Δάντη με Κατερίνα Τοπάζη & Μιχάλη Ρακιντζή.Το κομμάτι δεν καταφέρνει να προκριθεί.

Η Ελίνα κάνει μια παύση απο το τραγούδι καθώς είναι ήδη μητέρα δυο δίδυμων, αφήνωντας πίσω της μια υπέροχη φωνή, μια χαμηλών τόνων καλλιτέχνιδα, μια αξεπέραστη εμφάνιση (σε τραγούδι & ερμηνεία) στην Eurovision αλλά και τις χαρακτηριστικές 2 εμφανίσεις στην αρχή & τέλος του κύκλου της πολύ επιτυχημένης σειράς του Mega "Δύο ξένοι".

Ευχάριστη (και άψογη φωνητικά) έκπληξη, αποτέλεσε η ξαφνική (μετά απο αποχώρηση της αρχικής ερμηνεύτριας) εμφάνισή της στα φωνητικά του κομματιού "Ela ela(come baby)" του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου στην εκπροσώπηση της Κύπρου στην Eurovision το 2005 με τελικό αποτέλεσμα την 18# θέση.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Η Κωνσταντίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λευκωσία της Κύπρου. Η σχέση της με τη μουσική ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Από τον πατέρα της πήρε τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα: “Του πατέρα μου του άρεσε πολύ η φυσαρμόνικα. Μας έπαιρνε μαζί του όταν παντρευόντουσαν συγγενείς μας και τραγουδούσαμε τα 'τσιάτιστα', μια μελωδία πολύ συγκεκριμένη, σαν τα ριζίτικα”. Η ίδια μιλώντας για τα παιδικά της χρόνια αναφέρει: “Μεγάλωσα σε μια μεγάλη οικογένεια, ήμασταν πέντε παιδιά και αυτό τα λέει όλα. Μου άρεσε η γυμναστική και ο αθλητισμός. Έπαιζα αψηφώντας τους κινδύνους … ήμουνα ατίθαση και αεικίνητη”.

Σε νεαρή ηλικία χάνει τον πατέρα της, όταν εκείνος κηρύσεται αγνοούμενος στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Η ίδια τραγουδάει σε εκδηλώσεις του Ερυθρού Σταυρού. Σύντομα ξεκινά να εμφανίζεται σε μπουάτ στην Κύπρο μαζί με τον αδελφό της Πανίκο.

Στην Κύπρο την ανακαλύπτει η Χαρούλα Αλεξίου η οποία αναγνωρίζει το ταλέντο της και την προτρέπει να έρθει να την βρει στην Ελλάδα. Η ίδια αναφερόμενη στον ερχομό της στην Αθήνα και στην Χαρούλα Αλεξίου, λέει: “Μέσα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα δεν είχα φόβο για το άγνωστο. Ήμουν ενθουσιασμένη. Στην Αθήνα δεν μας περίμενε κανείς. Μόνο κάποιες συστάσεις από τον δάσκαλο μας και φυσικά η Χαρούλα Αλεξίου, η οποία μίλησε με κολακευτικά λόγια στον Γιώργο Νταλάρα, και έτσι ξεκινήσαμε την συνεργασία μας στο Θεμέλιο. Η αρχή ήταν σημαντική και την οφείλω στην Χαρούλα που είχε μια πολύ ζεστή και ανθρώπινη συμπεριφορά”.

Το 1980 εμφανίζεται μαζί με τον Κώστα Χατζή σε σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και τη Κύπρο μέσα από τις οποίες "γεννιέται" η Κωνσταντίνα.

Το 1983 η Κωνσταντίνα εκπροσωπεί την ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κύπρο, στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με το τραγούδι “Η αγάπη ακόμα ζει” μαζί με τον Σταύρο Σιδερά. Αργότερα, σε συνέντευξη της, θα μιλήσει με ενθουσιασμό για την εμφάνισή τους: “Το 1983 μου δίνεται η ευκαιρία αλλά και η τιμή να εκπροσωπήσω την Κύπρο στην Eurovision. Ήταν τρομερή εμπειρία. Πρώτη φορά θα τραγουδούσαμε μπροστά σε εκατομμύρια κόσμο”.

Με συγκίνηση η Κωνσταντίνα θυμάται την μετέπειτα συνεργασία της με τη Μαρινέλα: “Η εμφάνιση μου δίπλα στην Μαρινέλα ήταν σταθμός. Η Μαρινέλα είναι ένας άνθρωπός που προσπαθεί να βγάλει από τον συνεργάτη της ότι έχει να δώσει. Η βοήθεια που μου έδωσε ήταν σημαντική. Όταν αυτός ο Θρύλος της μουσικής δέχεται να τραγουδήσει μαζί σου είναι κάτι μαγικό”.

Εμφανίζεται με τη Μαρινέλα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονική. Ακολουθεί η γνωριμία και η συνεργασία της με τον Μάριο Τόκα: “Αρχικά ερμηνεύω δικές του συνθέσεις. Έπειτα γράφει ένα τραγούδι για μένα, το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για τη φωνή μου, τις 'Θάλασσες' ". Μετά έρχεται το “Σημάδι”, το “Άγγελε μου και φονιά” και η δημιουργία του πρώτου μου δίσκου, “Τραγούδια για την Κωνσταντίνα”, σε μουσική του Μάριου και στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου”.

Ο κόσμος πλέον αναγνωρίζει το όνομα και την φωνή της Κωνσταντίνας μέσα από άλλες, εξίσου σημαντικές συνεργασίες με τον Χρίστο Νικολόπουλο, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Γιώργο Κατσαρό και το Μανώλη Λιδάκη.

Ο επόμενος δίσκος της με τίτλο “Σε ζητώ” κυκλοφορεί το 1988. Ο Στέφανος Κορκολής αναλαμβάνει την ενορχήστρωση. Από αυτόν το δίσκο ξεχωρίζουν τα τραγούδια “Σε ζητώ”, “Ψέματα - ψέματα”, και γίνονται επιτυχίες.

Το 1995 γεννιέται η κόρη της, Χριστίνα. Η Κωνσταντίνα της δίνει το όνομα του πατέρα της, Χρήστου για να κρατήσει ζωντανή την ανάμνησή του.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1996, κυκλοφορεί η νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Έρχομαι”. Η Κωνσταντίνα ερμηνεύει το “Δηλητήριο” μαζί με τον Βασίλη Καρρά και το τραγούδι γίνεται αμέσως μεγάλη επιτυχία.

Ένα χρόνο μετά ακολουθεί το CD “Δυνατά” και αμέσως μετά το “Σημείο Επαφής”. H Κωνσταντίνα τραγουδάει μαζί με τον πρωτοεμφανίζομενο τότε, Γιάννη Πλούταρχο, το ντουέτο “Η καρδιά μου είναι ζαλισμένη”.

Οι εμφανίσεις της στα μεγάλα μαγαζιά περιλαμβάνουν συνεργασίες με τον Γιάννη Πάριο, τον Μίμη Πλέσσα, τον Θανάση Πολυκανδριότη, την Καίτη Γκρέυ, την Μαίρη Λίντα, την Πόλυ Πάνου, την Γλυκερία, τον Σταμάτη Γονίδη, τον Βασίλη Καρρά, τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Σάκη Μπουλά, την Λίτσα Διαμάντη, τον Νότη Σφακιανάκη, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και τον Στέλιο Διονυσίου.

Από το 1999 και για δύο χρόνια εμφανίζεται στην “Αρχιτεκτονική”, από όπου ηχογραφεί και το CD “Live στην Αρχιτεκτονική” με την συμμέτοχη της σε τέσσερα τραγούδια.

Εμφανίζεται επίσης στο “Τσάι στην Σαχάρα”, στο “House of Art” και σε άλλες μουσικές σκηνές σε στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Το καλοκαίρι του 2001 περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής σε έργα του Βασίλη Δημητρίου. Και τον χειμώνα εμφανίζεται στο ιστορικό “Χάραμα”. Για τη στροφή που πραγματοποίησε στο διάστημα αυτό η Κωνσταντίνα λέει: “Το 2001 που ήμουν με τον Νότη Σφακιανάκη ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ και σε άλλους χώρους, πιο μικρούς. Σαν κι αυτούς από τους οποίους είχα ξεκινήσει. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη … το ξέρω ότι αυτή η απόφασή μου ξάφνιασε πολλούς, αλλά ήταν αυτό που ήθελα”.

Μετά την περιπλάνηση της στις μικρές μουσικές σκηνές, η Κωνσταντίνα επιστρέφει στα μεγάλα μαγαζιά και στα “Αστέρια” της Γλυφάδας όπου εμφανίζεται για τρία χρόνια.

Σημαντική στιγμή στην δισκογραφική πορεία της Κωνσταντίνας αποτελεί η συνεργασία της με τον Yanni στον δίσκο “Μια Ελλάδα Φως” το 1992. Το 1993 κυκλοφορεί ο δίσκος “Η καρδιά μου τραγουδά την Μεσόγειο” με τραγούδια από χώρες τις Μεσογείου. Ο δίσκος αυτός κυκλοφορεί στην Ελλάδα, την Ιαπωνία και το Ισραήλ.

Άλλη μια σημαντική στιγμή για την Κωνσταντίνα είναι η συνεργασία της με τον ποιητή Άκο Δασκαλόπουλο στον δίσκο "Χαμογελώ" το 1994. Τα τραγούδια του δίσκου υπογράφουν ο Άκος Δασκαλόπουλος και ο συνθέτης Παναγιώτης Μαθιέλλης. Η Κωνσταντίνα ερμηνεύει σ' αυτό το δίσκο το τραγούδι "Αχ, τα μάτια σου" σε μουσική του Μάνου Λοίζου.

Η Κωνσταντίνα αναφερόμενη στις συνεργασίες της λέει: "Με όλους όσους συνεργάστηκα νομίζω ότι βγήκε ένα άψογο αποτέλεσμα και κάναμε καλή δουλειά. Σταθμός για μένα ήταν ο δίσκος με τον διεθνούς φήμης Έλληνα μουσικοσυνθέτη Yianni. Μεγάλο χτύπημα ήταν ο χαμός του Άκου Δασκαλόπουλου με τον όποιο συνεργαστήκαμε στον δίσκο 'Χαμογελώ'. Η απώλειατου ήταν για μένα ένα ισχυρότατο σοκ γιατί τον ένοιωθα σα δεύτερο πατέρα μου."

Τον Μάιο του 2006 κυκλοφορεί το CD της Κωνσταντίνας με τίτλο “Τι μπήκε ανάμεσα μας”, στο οποίο συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Γιάννη Πλούταρχο στο ομότιτλό τραγούδι. Η Κωνσταντίνα αναφέρει για την σχέση της με τον Πλουτάρχο: “Με τον Πλουτάρχο τη συνεργασία μας τη νιώθω σαν κισμέτ. Όπως στη ζωή μας, έτσι και σ' αυτή την περίπτωση μια επταετία σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου που θα δώσει τη συνέχεια σε έναν άλλο. Είχαμε ξανασυνεργαστεί πριν από επτά χρόνια και δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο ντουέτα που κάναμε μαζί γνώρισαν μεγάλη επιτυχία”.

Δύο χρόνια μετά, τον Μάιο του 2008, η Κωνσταντίνα επιστρέφει και πάλι με ένα ντουέτο. Αυτή τη φόρα συναντιέται δισκογραφικά με τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου και το τραγούδι “Κι αυτό το βράδυ Θα’ ναι δικό μας”. Πρόκειται για τη διασκευή του ομότιτλου τραγουδιού που είχε πρωτοτραγουδήσει η Κωνσταντίνα και που για δεύτερη φορά γνωρίζει μεγάλη επιτυχία! Το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στο CD του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου με τίτλο "Ιστορία 2008".

Ακολουθεί ο “Επόμενος τόνος”, με το ομότιτλό τραγούδι να γίνεται το σλόγκαν της εποχής. Το 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος “Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο”, και το 1991 ο δίσκος “Δύο τριαντάφυλλα”. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στον δίσκο του Μάκη Χριστοδουλόπουλου με το ντουέτο “Καίγομαι”.

ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ


Σύγχρονος Πειραιώτης κιθαριστής και τραγουδοποιός (συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής) γεννημένος το 1953· επίσης, φημισμένος σχεδιαστής-κατασκευαστής επίπλων.

Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity».

Κατόπιν έφυγε για σπουδές στην Ιταλία. Όταν επέστρεψε, στράφηκε προς τη λαϊκή μουσική.

Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του "Μου θυμίζεις τη μάνα μου" (1992) έγινε "πλατινένιος", ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα! Οι τελευταίοι δίσκοι του: «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994, «χρυσός» δίσκος των 30.000 αντιτύπων), "Χαμένος Νικητής" (1995), «Άλλο τί θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997). Τα γνωστότερα τραγούδια αυτών των δίσκων: «Οι απέναντι που πληρώνουν έναντι», «Ημεροβίγλι», κ.λπ.

ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Ο Αντώνης Κυρίτσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Κοσκινάς του νομού Καρδίτσας. Από πολύ μικρός αγάπησε το δημοτικό τραγούδι, παίρνοντας ερεθίσματα από τον πατέρα του ο οποίος ήταν ψάλτης και δάσκαλος του χωριού.

Όταν ήρθε στην Αθήνα, σπούδασε Βυζαντινή μουσική και Ορθοφωνία. Τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα ξεκίνησαν στο κέντρο "Το Σούλι" έχοντας δίπλα του τον δεξιοτέχνη του κλαρίνου Γ.Μπραχόπουλο.

Ακολούθησαν κι άλλες συνεργασίες αργότερα με τον Β.Δήμου, Ν.Ράρα, Α.Ζαγόρα, Ν.Ζούμπα, Στ.Καψάλη, Θ.Χαλιλόπουλο, Γρ.Καψάλη στα κέντρα "Τζαβέλαινα", "Σκάρος", "Ελληνικό χωριό", "Ήπειρος αγάπη μου", "Αηδόνια", "Αθήνα 82" και τέλος με τον επί 30 χρόνια μόνιμο συνεργάτη του και κορυφαίο κλαρινίστα Πέτρο Λούκα Χαλκιά. Δεν είναι τυχαίο που θεωρούνται ως το καλύτερο δίδυμο της δημοτικής μας παράδοσης.

Την πρώτη του δισκογραφική δουλειά υπογράφει ο συνθέτης και στιχουργός Απ.Τσαμπούρης. Ακολούθησαν συνεργασίες με κορυφαίους συνθέτες όπως ο Κ.Βίρβος και ο Γ.Μαρκόπουλος.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες όπως ο Ρος Ντέιλι και ένα Ινδικό συγκρότημα μαζί με το οποίο κατάφεραν να παντρέψουν την Ηπειρώτικη μουσική με την Ινδική.

Έχει κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους - CD και του έχουν απονεμηθεί 2 χρυσοί δίσκοι "Μωραϊτικα 1" και τα "Ηπειρώτικα 1". Είναι η πρώτη φορά που απονέμεται σε δημοτικό τραγουδιστή χρυσός δίσκος.

Ο Αντώνης Κυρίτσης θεωρείται ένας από τους πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες στο χώρο της δημοτικής μουσικής παράδοσης και δικαίως έχει κατακτήσει την αγάπη του κόσμου τόσο στην Ελλάδα και στις χώρες του εξωτερικού όπως Αμερική, Αυστραλία, Καναδάς, Γερμανία, Ολλανδία, Ελβετία, Γαλλία, Σουηδία και Βέλγιο όπου κυριαρχεί το Ελληνικό στοιχείο.

ΚΥΒΕΛΗ

Η Κυβέλη υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες ελληνίδες ηθοποιούς και επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κυρίως κωμικούς και δραματικούς (commmedienne) μαζί με τη σύγχρονη παρουσία και εφάμιλλή της Μαρίκα Κοτοπούλη.

Η Κυβέλη γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1888 και από νηπιακή ηλικία βρέθηκε υπό τη προστασία του Δημητρίου Λεονάρδου (ανώτερου δημόσιου υπαλλήλου) και των θετών γονέων της Αναστασίου και Μαρίας Αδριανού. Το θεατρικό της ταλέντο αναπτύχθηκε αυθόρμητα στις προσπάθειες που κατέβαλε για να ξαναφέρει το χαμόγελο στους θετούς γονείς της που είχαν χάσει τον γιο τους στη Βραζιλία. Στο σπίτι του ζεύγους Ανδριανού γνώρισε τη μικρή Κυβέλη ο καθηγητής ορθοφωνίας και απαγγελίας Μ. Σιγάλας ο οποίος, αφού της έδωσε κάποια σειρά μαθημάτων τον Μάρτιο του 1901, την παρουσίασε σε επίδειξη των μαθητριών του. Η Κυβέλη Ανδριανού πήρε το πρώτο βραβείο που στάθηκε αφορμή για να αλλάξουν τα σχέδια των γονιών της να την κάνουν μοδίστρα. Την ίδια εποχή άρχισε να λειτουργεί η Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου και η Κυβέλη γράφτηκε σ΄ αυτήν παρότι δεν είχε συμπληρώσει τα 15 της χρόνια.

Τρεις μήνες όμως μετά, το Σεπτέμβριο του 1901, η σχολή εκείνη έκλεισε και προσέλαβε την Κυβέλη ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στο θεατρικό όμιλο της Νέας σκηνής, που άρχισε τότε να καταρτίζεται από νεαρούς ερασιτέχνες, μεταξύ των οποίων ήταν ο Σωτήρης Σκίπης, ο Μήτσος Μυράτ, ο Διονύσης Δεβάρης, ο Άγγελος Σικελιανός και η αδελφή του Ελένη Πασαγιάννη. Πριν τελειώσουν οι ετοιμασίες για τη πρώτη εμφάνιση της Νέας Σκηνής, ο Χρηστομάνος διοργανώνει εσπευσμένα θεατρική παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών προς τιμή Ρουμάνων φοιτητών όπου η Κυβέλη εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πρωταγωνιστικό ρόλο ως Ιουλιέτα, στο γνωστό έργο του Σαίξπηρ. Την επιτυχία της εκείνη ακολούθησαν οι εμφανίσεις της στην «Άλκηστη» του Ευριπίδη ως θεραπαινίδα, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν ως Εδβίγη, στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι ως θεατρινούλα, εκ των οποίων η θεατρική αναγνώρισή της υπήρξε γενική τόσο εκ μέρους του κοινού όσο και των κριτικών του θεάτρου. Έκτοτε αποτέλεσε κύριο πρόσωπο της Νέας Σκηνής και από τον ρόλο «του κακόμοιρου» που υποδύθηκε στο έργο του Α. Δωδέ «Αρλεζιάνα» (28 Ιουλίου 1902) άρχισε να μεσουρανεί στη θεατρική σκηνή. Το 1906 δημιουργεί δικό της θίασο με τον Κ. Σαγιώρ, που διαλύθηκε σε λίγους μήνες λόγω αναχώρησής της στο Παρίσι. Με την επιστροφή της και μετά από μικρή συνεργασία με τον Σαγιώρ δημιουργεί αποκλειστικά δικό της θίασο. Μέχρι το 1932 η Κυβέλη ως θιασάρχης και πρωταγωνιστής ανέβασε πολλά έργα σημαντικών συγγραφέων Ελλήνων και ξένων μεταξύ των οποίων των Γρ. Ξενόπουλου, Σ. Σκίπη, Σπ. Μελά, Δ. Κορομηλά, Δ. Ταγκόπουλου, Πρίγκιπα Νικολάου, Θ. Συναδινού, Π. Χορν, Ι. Πολέμη, Δ. Μπόγρη, Αρ. Προβελέγγιου, Ν. Λάσκαρη, Μ. Λιδωρίκη, Ίψεν, Ντ΄ Αννούτσιο, Μαίτερλιγκ, Γκόργκυ.

Το 1932 και 1934 συνεργάσθηκε με την καθιερωμένη αντίπαλό της Μαρίκα Κοτοπούλη σαν καλλιτεχνική αντίδραση στη δημιουργία του Εθνικού θεάτρου (που είχε ιδρύσει ο τότε Υπουργός Παιδείας και μετέπειτα σύζυγός της Γεώργιος Παπανδρέου). Στη συνέχεια για οικογενειακούς λόγους αποσύρθηκε από τη σκηνή με μόνο έκτακτη εμφάνιση το 1942 σε παραστάσεις του έργου του Σ. Μελά «Πίσω στη Γη».

Τον Απρίλιο του 1943 διαφεύγει με καΐκι στη Μέση Ανατολή, ακολουθώντας τον σύζυγό της πλέον Γεώργιο Παπανδρέου στον Λίβανο, την Αίγυπτο και την Ιταλία για να γυρίσει μετά την απελευθέρωση στην Αθήνα το 1944. Μετά την επιστροφή της και από το θέρος του 1950 συνεργάζεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο έργο «Τα παιδιά του Εδουάρδου», ακολούθως με το Εθνικό θέατρο στο έργο «Δάφνη Λορεόλα» και το 1952 ξαναεμφανίζεται με την Κοτοπούλη στο έργο του Ζαν Κοκτώ «Τρομεροί γονείς».

Στον ελληνικό κινηματογράφο εμφανίσθηκε στις ταινίες

* Ο κακός δρόμος (1933)

* Αστέρω (1937)

* Η άγνωστος (1954) .... Λίνα Φλεριανού

Η Κυβέλη παντρεύτηκε τρεις φορές: πρώτα τον μεγάλο ηθοποιό Μήτσο Μυράτ, με τον οποίο απέκτησε τη μετέπειτα γνωστή πρωταγωνίστρια Μιράντα Μυράτ, στη συνέχεια τον θεατρικό επιχειρηματία Νίκο Θεοδωρίδη, με τον οποίο απέκτησε την επίσης γνωστή πρωταγωνίστρια Αλίκη Νικολαΐδη - Θεοδωρίδη (σύζυγο του Πολ Νορ -Νίκου Νικολαΐδη) και τέλος τον Γεώργιο Παπανδρέου (δεύτερη σύζυγος) με τον οποίο απέκτησε τον Γεώργιο Παπανδρέου που υπήρξε και η μεγάλη της αδυναμία μέχρι τον θάνατό της. Ως σύζυγος του Έλληνα Πρωθυπουργού επί χρόνια αποτελούσε το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής στην Αθήνα.

Η Κυβέλη πέθανε στην Αθήνα στις 26 Μαΐου 1978

ΚΟΥΤΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Γιάννης Κούτρας γεννήθηκε το 1955 στην Αιδηψό, εκεί όπου τελείωσε και το Λύκειο. Ήρθε στην Αθήνα το 1974 και άρχισε σπουδές κιθάρας και πιάνου στο Εθνικό Ωδείο και διδάχτηκε θεωρία της Μουσικής, Αντίστιξη και Φούγκα από τους δασκάλους Πατρικίδη, Βώκο, Βασιλειάδη.

Ξεκίνησε δισκογραφικά το 1978 με τη «Μουσική Πράξη του Μπρεχτ» του Θάνου Μικρούτσικου και συνέχισε τη συνεργασία μαζί του στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του, τον «Σταυρός του Νότου» σε ποίηση Νίκου Καββαδία.

Από το 1980 και έπειτα συνεργάστηκε με τους Γ. Χατζηνάσιο, Σ. Σπανουδάκη, Μ. Πλέσσα, Γ. Σπανό, όπως επίσης και τους Μ. Ρασούλη, Ν. Ζιώγαλα, Κ. Τουρνά, Σ. Κορκολή, Γ. Ζουγανέλη, Λ. Μαχαιρίτσα, Σ. Μπουλά, Λ. Παπαδόπουλο, Α. Μικρούτσικο, Μ. Γρηγορίου, Α. Τουρκογιώργη, Χ. Κυριαζή, Α. Θωμόπουλο, κ.ά. Έχει κάνει (απ’ το 1978) 22 προσωπικούς δίσκους καθώς επίσης έχει και πολλές φιλικές συμμετοχές σε δίσκους συναδέλφων.

Έλαβε μέρος σε συναυλίες των: Μ. Χατζηδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Λοϊζο, Χ. Λεοντή, Δ. Σαββόπουλο, Γ. Μαρκόπουλο και άλλους.

Επίσης, συμμετείχε σε δουλειές με τους: Γ. Νταλάρα, Μ. Φαραντούρη, Δ. Μούτση, Λ. Κηλαηδόνη, Μ. Μητσιά, Δ. Γαλάνη, Α. Πρωτοψάλτη, Γ. Ζουγανέλη, Π. Πανδή, Μ. Ζορμπαλά, Γλυκερία, καθώς και με πολλούς άλλους.

Έχει παίξει σε 5 θεατρικές παραστάσεις, με βασική αυτή του Ζυλ Ντασέν στο Θέατρο Μπρόντγουεη (1978) για τα 80 χρόνια του Μπ. Μπρέχτ, όπου πρωταγωνιστούσαν ο Μάνος Κατράκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Φέρτης και η Μπέτυ Βαλάση. Έλαβε ακόμη μέρος στην επανάληψη της παράστασης «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» (1980), σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, σκηνοθεσία Α. Σολωμού και σκηνικά Β. Φωτόπουλου. Είχε τη χαρά να παίξει στο Θέατρο δίπλα στους Μ. Φωτόπουλο, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγο και άλλους πρωταγωνιστές.

30 περίπου χρόνια μετά τον «Σταυρό του Νότου», τον δίσκο θρύλο της ελληνικής δισκογραφίας που καθιέρωσε τη φωνή του στην συνείδηση 3 γενιών, ο Γιάννης Κούτρας επιστρέφει στη δισκογραφία με τον δίσκο “ΧΩΡΙΣ ΒΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΤΟ” όπου έγραψαν επτά συνθέτες και επτά στιχουργοί: Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Λειβαδάς, Ηλίας Μακρίδης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Μάριος Στρόφαλης, Διονύσης Τσακνής, Βίκυ Γεροθόδωρου, Μάνος Ελευθερίου, Ανδρέας Θωμόπουλος, Οδυσσέας Ιωάννου, Μάνος Ξυδούς, Ισαάκ Σούσσης, Διονύσης Τσακνής.

Ρία Κούρτη

(Δημητριάδη-Κουρμάζου Ελευθερία). Γνωστή σύγχρονη λαϊκή τραγουδίστρια, ειδικευμένη στη δεύτερη φωνή («σιγόντο»).

Γεννήθηκε (5.8.1932) και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι κουνιάδα του πιανίστα λαϊκών ορχ. Γ. Μέρτικα, που τη βοήθησε στα πρώτα της βήματα. Βοηθήθηκε επίσης και από τον Γ. Μανισαλή. Υπήρξε «παρτεναίρ» του Π. Γαβαλά από το 1961 και για 26 συνεχή χρόνια (στου «Περιβόλα», στο «Ροσινιόλ», στου «Τζίμη του χοντρού»-«Πανόραμα», στη "Βεντέτα" του Στ. Αλεξίου, κ.ο.κ.).

Παράλληλα, συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους τραγουδιστές του Χώρου (με Π. Αναγνωστάκη, με Καζαντζίδη-Μαρινέλλα στην «Τριάνα»-1962-, με Μπιθικώτση στα τραγούδια του Ξαρχάκου «Άπονη ζωή» και «Φτωχολογιά», με Γ. Ζαμπέτα, Μ. Αγγελόπουλο, Στρ. Διονυσίου, Β. Περπινιάδη, Σπ. Ζαγοραίο, Τ. Μαρούδα, Τ. Βοσκόπουλο, κ.ο.κ.).

Το ψευδώνυμό της (Ρία Κούρτις!) το «εμπνεύστηκε» το 1959 ο αξέχαστος λαϊκός στιχουργός Χαρ. Βασιλειάδης (Τσάντας). Προηγουμένως, είχε εμφανιστεί στη δισκογραφία σε ηλικία 16 ετών χρησιμοποιώντας το αληθινό της όνομα και «σιγοντάροντας» τον Μπιθικώτση στο τραγούδι «Το στενό δρομάκι».

Τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ξεπερνούν τα 1.400 (!), οι δε πολυάριθμοι LP δίσκοι στους οποίους συμμετέχει «εκτείνονται» από τη μουσική για την κινηματογραφική ταινία «Τα Κόκκινα Φανάρια» (1963) ώς την «Αναδρομή στο λαϊκό» (1995). Σήμερα (1998) τραγουδάει (συνοδευόμενη από τον Νίκο Κυτίδη) στο «Δειλινό» της Καλλιθέα.

ΚΟΥΡΟΥΚΛΗ ΖΩΗ

Ξεκίνησε σαν παιδί θαύμα παίζοντας και τραγουδώντας στο θέατρο, μέχρι που την ανακάλυψε ο Μίμης Πλέσσας στα 11 της χρόνια. Την εποχή που τα άλλα παιδιά τραγουδούσαν παιδικά τραγούδια, εκείνη μιμούνταν τις μεγάλες κυρίες της Jazz μουσικής.

Κάνει τον πρώτο της δίσκο με το Μίμη Πλέσσα που είναι και ο πρώτος δίσκος που ηχογραφεί και ο ίδιος.

Πηγαίνει στη Δραματική Σχολή του Μιχαηλίδη και παίρνει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως εξαιρετικό ταλέντο.

Παράλληλα, ασχολείται με το χορό και το πιάνο και μαθαίνει τέσσερις ξένες γλώσσες.

Παρά το μικρό της ηλικίας της, γίνεται από τις πρώτες τραγουδίστριες της Ελληνικής Ραδιοφωνίας με την Ορχήστρα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και της δίνεται η ευκαιρία να τραγουδήσει τα τραγούδια όλων των τότε γνωστών συνθετών, ενώ παράλληλα, συμμετέχει σε πολλές Ελληνικές ταινίες ως τραγουδίστρια και ηθοποιός.

Έχει το προνόμιο να τραγουδά τα πρώτα τραγούδια πολλών συνθετών ( Στ. Κουγιουμτζή, Γ. Χατζηνάσιου, Κ. Κλάβα και πολλών άλλων.)

Τη δεύτερη χρονιά του Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης της εμπιστεύεται ο Μίμης Πλέσσας το ¨Εδώ τελειώνει ο ουρανός¨ και βραβεύονται.

Στην Πολωνία παίρνει το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό με ένα τραγούδι του Κώστα Καπνίση και γίνεται η πρώτη Ελληνίδα που πάει στην Πολωνία και λαμβάνει μέρος σ’ αυτόν το Διαγωνισμό.

Στο φεστιβάλ της Βαρκελώνης βραβεύεται με το πρώτο βραβείο με ένα τραγούδι του Ανδρέα Οικονόμου.

Κυκλοφορούν δίσκοι της στην Ισπανία που τυγχάνουν μεγάλης επιτυχίας και αποδοχής.

Εμφανίζεται στα Φεστιβάλ της Βραζιλίας και του Τόκιο, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη η καριέρα της στην Ελλάδα με ξένα τραγούδια της εποχής.

Μετά από μια μεγάλη απουσία, επιστρέφει στο ραδιόφωνο ως ραδιοφωνική παραγωγός και στο τραγούδι πάλι με το Μίμη Πλέσσα και συμμετέχει στις συναυλίες του σ’ όλη την Ελλάδα, μέχρι σήμερα.

Το 2006, στο δίσκο του Μίμη Πλέσσα με το Jazz Quartet και τον τίτλο «Jazz … the way we like it» τραγούδησε τρία πολύ γνωστά jazz standards και έλαβε εκπληκτικές κριτικές για την ερμηνεία της, από σύσσωμο τον Ελληνικό Τύπο.

Μαριάννα Κουράκου

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Αυγούστου 1941.


ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ

Ο Κάρολος Κουν του Ερρίκου, (Προύσα, 13 Σεπτεμβρίου 1908-14 Φεβρουαρίου 1987) ήταν κορυφαίος σκηνοθέτης του θεάτρου. Φοίτησε στη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης και σπούδασε αισθητική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.

Το 1929 διορίστηκε καθηγητής αγγλικών στο Αμερικανικό Κολέγιο της Αθήνας. Η πρώτη του εμφάνιση ως σκηνοθέτη ήταν στο Τέλος του ταξιδιού του Σέριφ και με μαθητές του, από το κολέγιο, παρουσίασε έργα του Αριστοφάνη (Όρνιθες, Βάτραχοι, Κύκλωπας, Πλούτος) και του Σαίξπηρ (Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας). Ίδρυσε τη Λαϊκή Σκηνή (1934-36) και συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους (Κατερίνας, Κοτοπούλη, κ.ά.).

Το 1942 ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης όπου και ανέβασε Ίψεν, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Πιραντέλλο και μετά την απελευθέρωση για πρώτη φορά στην Ελλάδα Λόρκα, Τένεσι Ουίλιαμς, Μίλερ κ.ά. Επίσης το ίδιο έτος (1942) ίδρυσε τη Δραματική Σχολή του θεάτρου του, στην οποία μαθήτευσαν οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες και ηθοποιοί της μεταπολεμικής γενιάς.

Οικονομικές όμως δυσχέρειες ανάγκασαν το Θέατρο Τέχνης να διαλυθεί (1949) το οποίο άνοιξε πάλι το 1954 σε μορφή κυκλικού θεάτρου. Τη περίοδο εκείνη (1950-53) ο Κουν συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, σκηνοθετώντας Τσέχοφ (Ο θείος Βάνιας, Οι τρεις αδερφές), Πιραντέλο (Ερρίκος Δ΄), κ.λπ.

Με μαθητές της Δραματικής Σχολής του όταν συγκρότησε και πάλι το 1954 το Θέατρο Τέχνης, με τη μορφή κυκλικού θεάτρου, εκτός τους παλαιούς συγγραφείς ο Κουν παρουσίασε τα καινούργια ρεύματα του ξένου μεταπολεμικού θεάτρου (Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Πίντερ, Ντάριο Φο, Αραμπάλ κ.ά.) και παράλληλα παρουσίασε έργα πολλών νέων Ελλήνων προικισμένων συγγραφέων - Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη, Κεχαΐδη, Σκούρτη, Αναγνωστάκη και Ευθυμιάδη επιστρέφοντας σε έργα των αρχαίων τραγικών και του Αριστοφάνη.

Από το 1957 ανεβάζει αρχαίο δράμα, αρχικά στο θέατρό του παρουσίασε τον Πλούτο και το 1959 τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, που θεωρήθηκε παράσταση-σκάνδαλο λόγω της πρωτοποριακής της μορφής, και στη συνέχεια στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, για να συνεχίσει στο "Θέατρο των Εθνών" του Παρισιού, Λονδίνο, Ζυρίχη, Μόναχο, Μόσχα, Λένινγκραντ, Βαρσοβία, Βενετία, Φεστιβάλ Βιέννης, Διεθνές θεατρικό Φεστιβάλ Βελιγραδίου, Ελληνική Εβδομάδα του Ντόρτμουντ, Φεστιβάλ Φλάνδρας και σκανδιναβικές πρωτεύουσες με τα έργα "Όρνιθες", "Πέρσες", "Επτά επί Θήβας", "Αχαρνής", "Οιδίπους Τύραννος", "Λυσιστράτη", "Βάκχες" και "Ειρήνη".

Επίσης, παρουσίασε έργα ξένων συγγραφέων, όπως των Ουάιλντερ (Μικρή μας πόλη), Σαρτρ (Κεκλεισμένων των θυρών), Πάτρικ (Αυγουστιάτικο φεγγάρι), Ουίλιαμς (Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι, Τριαντάφυλλο στο στήθος, Καλοκαίρι και καταχνιά), Μπρεχτ (Ο κύκλος με την κιμωλία, Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν), Ιονέσκο (Ρινόκερος), Μίλερ (Ο θάνατος του εμποράκου), Ο' Νιλ (Ο παγοπώλης έρχεται), Μπέκετ (Περιμένοντας τον Γκοντό), Πίντερ, Άλμπι, Αραμπάλ, Ζενέ, Βάις, κ.ά. Οι περισσότεροι μάλιστα απ' αυτούς τους συγγραφείς πρωτοπαρουσιάστηκαν στην Ελλάδα από το Θέατρο Τέχνης. Παράλληλα, σκηνοθέτησε έργα νέων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, όπως των Καμπανέλλη, Κεχαΐδη, Σκούρτη, Σεβαστίκογλου, Αρμένη, Λ. Αναγνωστάκη (Η αυλή των θαυμάτων, Αγγέλα, Η πόλη, Βαβυλωνία, κ.λπ.).

Απ' τα έργα που σκηνοθέτησε τα τελευταία χρόνια ξεχωρίζουν: Το παιχνίδι της σφαγής του Ε. Ιονέσκο (1970-71), Τρωίλος και Χρυσηίδα του Σαίξπηρ (1972-73), Ο τρόμος και η αθλιότητα του Γ΄ Ράιχ του Μπ. Μπρεχτ (1974-75), Τρεις αδερφές του Α. Τσέχοφ (1975-76), Η αληθινή απολογία του Σωκράτη του Κ. Βάρναλη (1976-77), Ο αυτόχειρ του Ν. Έρντμαν (1977-78), Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού του Ι. Καμπανέλλη (1978-79), Δάφνες και Πικροδάφνες των Δ. Κεχαΐδη - Ε. Χαβιαρά (1979-80), Το σόι του Γ. Αρμένη (1980-81), Το Πιστοποιητικό του Ν. Έρντμαν (1981-82), Το Πανηγύρι του Δ. Κεχαΐδη (1982-83), Θαμμένο παιδί του Σ. Σέπαρντ (1983-84), Ούτε κρύο ούτε ζέστη του Φ. Κρετς (1984-85), Ριχάρδος Γ΄ του Σαίξπηρ (1985-86), Εσωτερικές φωνές του Ε. ντε Φιλίππο (1986-87). Το Θέατρο Τέχνης συμμετείχε σε πολλά ελληνικά (Αθηνών, Επιδαύρου, Φιλίππων κ.ά.) και ξένα (Λονδίνου, Παρισιού, Μονάχου, Βιέννης κ.ά.) φεστιβάλ.

Το 1984 το ελληνικό κράτος παραχώρησε έναν χώρο στην Πλάκα, για την ανέγερση του θεάτρου Κ. Κουν.

Τιμήθηκε με το παράσημο Φοίνικα, το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών και το βραβείο Θεάτρου των Εθνών. Με τη διαθήκη του, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες μετά το θάνατό του τον Φεβρουάριο του 1987, κληροδότησε τον τίτλο Θέατρο Τέχνης στους Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή και Γ. Αρμένη με την προτροπή να συνεχίσουν τη συνεργασία τους στο Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν.

Έγραψε τις μελέτες "Η αρχαία τραγωδία-κωμωδία" και "Ο σκηνοθέτης και το αρχαίο δράμα". Υπήρξε γεγονός πως ως σκηνοθέτη τον Κουν απασχολούσε το σύγχρονο νεοελληνικό έργο, η νεοελληνική θεατρική παράσταση, το αρχαίο δράμα και το κλασσικό θέατρο σε σύγχρονη απόδοση.

Ο Κάρολος Κουν ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών (οδό Λυκαβηττού) και μιλούσε επίσης αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.

ΚΟΥΜΙΩΤΗ ΡΕΝΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στη Νέα Ιωνία. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας της Σμυρνιός, η μάνα της Κωνσταντινοπολίτισσα.

To 1968 δουλεύει στην «Απανεμιά» Τότε ήρθε και ο Μανώλης ο Μητσιάς που μόλις είχε κατέβει απ' τη Θεσσαλονίκη.

Δεν είχε περάσει μήνας από τότε που άρχισε να δουλεύει στο μαγαζί και κάποιο βράδυ την ακούει ο Λευτέρης ο Παπαδόπουλος και της προτείνει να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στο «Δρόμο».

Το πρώτο τραγούδι που είπε ήτανε το «Δώσε μου το στόμα σου» το γνωστό «χελιδονάκι». Και μετά το «Πρώτη φορά». Από την « Απανεμιά» βρίσκεται ξαφνικά να δουλεύει με τον Πουλόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου και τον Μυτιληναίο. στο «Καν-Καν».

Την ίδια χρονιά στο θέατρο «REX» στον θεατρικό « Δρόμο». Ακολουθούν στη δισκογραφία « Του ρολογιού οι δείχτες», η « Κόρη του γιαλού» και το « Θαλασσινό τριφύλλι». Το επόμενο καλοκαίρι πάλι με τον Πουλόπουλο στην «Αθηναία». Και μετά στα « Δειλινά» για τρεις σαιζόν.

Απ' τον Οκτώβριο του 1970 μέχρι το 1972.. Εκεί κι ο Μπιθικώτσης, ο Κόκοτας, ο Χρηστάκης κι ο Ζαμπέτας. Το 1972, συνεργάστηκε με το Γιώργο Νταλάρα στο θέατρο Μπουρνέλη. Μετά τα «Δειλινά» πήγε στη «Φαντασία». Πάλι με τον Πουλόπουλο στην Πλάκα, μετά ξανά στο « Καν-Καν» με Διονυσίου και Ζαμπέτα.

Κάποια στιγμή, πήγε για δουλειά στο εξωτερικό, στον Καναδά. Έμεινε οχτώ χρόνια.

Το 1983 ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Εμφανίστηκε πάλι με το Γιάννη Πουλόπουλο στο «Ζυγό». Μετά στα « Ηλιοβασιλέματα» με το Ζαμπέτα και τη Μαίρη Λίντα και στ' «Αστέρια» με τον Κόκοτα.. Δυό συνεχόμενες χρονιές στη μπουάτ «Μαρκίζα».

Το 1995 συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα. Από τότε κάνει μόνο συναυλίες τα καλοκαίρια και επιλεκτικές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές. Η μακρά αποχή από τη δισκογραφία, όπως φαίνεται δεν την έβλαψε.

Η Ρένα Κουμιώτη συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλά και αγαπά. Να τραγουδά για μας. Η ανεπανάληπτη χροιά, η δωρική στάση του σώματος και το καθαρό μέταλλο της φωνής της, δικαίως την κατατάσσουν στις κορυφαίες Ελληνίδες τραγουδίστριες της γενιάς της. Οι συγκλονιστικές ερμηνείες της παραμένουν αξεπέραστες.

ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ ΕΙΡΗΝΗ


Η Ειρήνη Κουμαριανού είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1931 ( σύμφωνα όμως, με το λεξικό " Έλληνες ηθοποιοί " του Θεόδωρου Έξαρχου έχει γεννηθεί το 1930 ). Μαθήτρια του Ελληνικού Ωδείου, η καριέρα της ξεκίνησε το 1951.

Γεννήθηκε στο Γαλάτσι και αποτελεί σήμερα μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες του Ελληνικού Θεάτρου. Έχει πρωταγωνιστήσει σε αρκετές παραστάσεις κυρίως του Εθνικού Θεάτρου, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε πολλές αρχαίες τραγωδίες, κυρίως της Επιδαύρου. Τηλεοπτικά έχουν αγαπηθεί πολλές δουλειές της.

Έχει συμπρωταγωνιστήσει με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, τη Ρένα Βλαχοπούλου και άλλους και έχει στο ενεργητικό της 40 ταινίες, μεταξύ των οποίων τις: "Ιστορία μιας ζωής", "Κορίτσια για φίλημα" (1965), "Δάκρυα για την Ηλέκτρα" (1966), "Πολύ αργά για δάκρυα", "Καπετάν φάντης μπαστούνι" (1968), "Η νεράιδα και το παλικάρι" (1969) , "Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης", "Κρίμα το μπόι σου" (1970), "Ο κατεργάρης", "Η εφοπλιστίνα" (1971), "Η Μαρία της σιωπής", "Στον αστερισμό της παρθένου" (1973), συμμετοχές στο ραδιοφωνικό "Θέατρο της Δευτέρας".

Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί σε σειρές όπως Αναστασία, (1994) "Προδοσία" (1996), Σαν αδελφές (ΕΤ1 - 1998),Alma libre" (2001) και Σ' αγαπώ-Μ' αγαπάς ενώ το 2004 είχε ένα μικρό ρόλο στις Σαββατογεννημένες του Γιώργου Καπουτζίδη. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 2006 με την σειρα Στο παρά πέντε.

Αυτό συνετέλεσε στην επιλογή της τον επόμενο χρόνο για τη σειρά Στο Παρά 5 του ίδιου σεναριογράφου όπου και συμπρωταγωνιστεί με τη φίλη της Έφη Παπαθεοδώρου, με την οποία επίσης πρωταγωνιστεί στην Ελληνοαμερικανική ταινία Όπα!.

Από τον Φεβρουάριο του 2007 συμμετέχει στην θεατρική παράσταση "Μάρτυρας κατηγορίας" της Αγκάθα Κρίστι με την Κάτια Δανδουλάκη, τον Δάνη Κατρανίδη, τον Κώστα Σπυρόπουλο κ.ά.

ΚΟΥΛΑΞΙΖΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ


Ο βιρτουόζος του ακορντεόν, Λάζαρος Κουλαξίζης

ΚΟΥΚΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ


Η Κατερίνα Κούκα γεννήθηκε σ' ένα αγροτικό χωριό της Βόρειας Ελλάδας την Ηράκλεια Σερρών. Σε ηλικία 11 χρόνων μεταναστεύει με την οικογένεια της στην Δ. Γερμανία. Τελειώνει το Γερμανικό σχολείο και επιστρέφει στην Ελλάδα.

Η Κατερίνα Κούκα από μικρή αγαπούσε πολύ την μουσική και το θέατρο. Ωστόσο μέχρι τότε δεν είχε σκεφθεί ν' ασχοληθεί επαγγελματικά. Η σχέση της με το τραγούδι αρχίζει πολύ αργότερα όταν οικονομικοί λόγοι την ωθούν να χρησιμοποιήσει το ταλέντο της για βιοποριστικούς λόγους.

Στην Μπουάτ "Εμπατή", έτυχε να την ακούσει ο Γιώργος Μαρίνος και της πρότεινε αμέσως συνεργασία. Παίρνει μεταγραφή λοιπόν στην "Μέδουσα", όπου ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην επαγγελματική ζωή της Κατερίνας Κούκα. Ακολουθούν συνεργασίες με σημαντικά ονόματα του ελληνικού μουσικού στερεώματος, Γιάννη Σπανό, Χρήστο Νικολόπουλο, Μαρινέλλα, Μανώλη Μητσιά κ.α.

Το πρώτο της δισκογραφικό ραντεβού με το κοινό το δίνει η Κατερίνα το 1992 με το δίσκο της "ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ", που την μουσική και τους στίχους υπογράφει ο Θόδωρος Πάλλας. Ένας δίσκος που τότε δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε από τα ραδιόφωνα ώστοσο έχει μέσα τραγούδια διαμάντια με το συγκλονιστικό Γιατί Φεγγάρι μου όμορφο που πλέον έχει περάσει στις κλασσικές ραδιοφωνικές μπαλάντες.

Το 1993 με την υπογραφή νέου συμβολαίου στην δισκογραφική εταιρεία ΕΜΙ καταθέτει την δεύτερη δισκογραφική της δουλειά με τίτλο "Nα 'χα Δυο Καρδιές Να Σ' αγαπώ"
Δύο σημαντικοί συνθέτες ο Γιάννης Σπανός και ο Χρήστος Νικολόπουλος αναγνωρίζοντας το ιδιαίτερο ταλέντο της εμπιστεύονται δημιουργίες τους. Η Τασούλα θωμαϊδου ντύνει με τους στίχους της τα τραγούδια.

Ο δίσκος αυτός αποτελεί την αφορμή η Κατερίνα Κούκα μέσα σε λίγους μήνες να γνωρίσει τεράστια επιτυχία και να καθιερωθεί στα μουσικά δρώμενα. Το κλασσικό πλέον Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο και το καταπληκτικό Δεν υπάρχουν άγγελοι παιρνούν μέχρι σήμερα απο γενιά σε γενιά.

Στου Παράδεισου Τα Ωραία" ο τρίτος της προσωπικός δίσκος που κυκλοφορεί το 1994 και υπογράφεται από τον Χρήστο Νικολόπουλο και την Τασούλα θωμαϊδου. Και αυτά τα τραγούδια αγαπιούνται και τραγουδιούνται από όλη την Ελλάδα.

Καλοκαίρι του 1994 και ο σκηνοθέτης Αλέξης Μπιστικός της προτείνει να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του το "Το Χάραμα", υποδύοντας το ρόλο μιας λαϊκής τραγουδίστριας. Μια πρόταση και πρόκληση συγχρόνως που οδηγούν την Κατερίνα Κούκα να γευτεί την εμπειρία μιας κινηματογραφικής "περιπέτειας". Με μοναδικούς συμπαραστάτες τον σκηνοθέτη Αλέξη Μπιστικά και τον αναγνωρισμένο έλληνα ηθοποιό Σταύρο Ζαλμά αντεπεξέρχεται στις νέες της υποχρεώσεις. Η ταινία ολοκληρώνεται και συμμετέχει στο διαγωνισμό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1994 και γνωρίζει επιτυχία.
Στην ταινία κυριαρχεί το τραγούδι που υπογράφεται από τους Λευτέρη Παπαδόπουλο και Χρήστο Νικολόπουλο, φυσική συνέχεια η καταγραφή σε βινύλιο.

1995 και ο Μάριος Τόκας γνωρίζοντας την Κατερίνα Κούκα μέσα από τα τραγούδια δύο μεγάλων συνθετών του Γιάννη Σπανού και του Χρήστου Νικολόπουλου αναλαμβάνει την ευθύνη για το επόμενο της βήμα, το επιχειρεί έχοντας δίπλα του το Φίλιππο Γράψα τον σημαντικό αυτό στιχουργό καθώς και δύο άλλους ακριβούς του συνεργάτες την 'Αννα Αργυρού και τον Κώστα Φασουλά. "Δεν Σκοτώνουν Την Αγάπη Με Την Πρώτη Αφορμή", ο τίτλος του τέταρτου προσωπικού της δίσκου που γεννήθηκε λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου και προσφέρθηκε στο ελληνικό κοινό.

Το επόμενο δισκογραφικό ραντεβού της Κατερίνας Κούκα με το κοινό δόθηκε τον χειμώνα του '97. "Φυσάει Τρελός Βοριάς" είναι ο τίτλος του πέμπτου προσωπικού της άλμπουμ.

Η ζωή σκηνοθέτησε έτσι τα πράγματα ώστε το "Χάραμα"να ξαναβρεθεί στον δρόμο της το χειμώνα του 1999 και εκείνη να πρωταγωνιστήσει στο πάλκο του.
Το ιστορικό "Χάραμα"εκεί όπου τα ονόματα όπως Βασίλης Τσιτσάνης και Σωτηρία Μπέλλου έβαλαν τη σφραγίδα τους,διάλεξε η Κατερίνα Κούκα για να υποδεχθεί το 2000.

Τον Απρίλιο του 2000 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Τα Ονειρα Μαλώνουν".Ένας από τους πιο ταλαντούχους της γενιάς του, ο Βασίλης Δημητρίου συναντήθηκε δισκογραφικά με την ωριμότερη ερμηνευτικά από ποτέ Κατερίνα Κούκα.

Μία τυχαία συνάντηση , ένα καλοκαίρι στην Πάρο της Κατερίνας με τον Γιώργο Ζήκα θα μας δώσει μία υπέροχη καινούργια συνεργασία. Το απέναντι το ρεύμα εκδίδεται το 2001 Τραγούδια αδέσποτα βασισμένα στο αιώνιο και κλασσικό θέμα άντρας – γυναίκα.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης το 2001 θα σκηνοθετήσει ένα λαικό μιούζικαλ το οποίο θα χαρακτηριστεί Ο γάμος της χρονιάς. Το ζευγάρι ; Η Κούκα με τον Μακεδόνα στο ΤΑΒΟΟ . Μια παράσταση αξιόλογη και αξεπέραστη μέχρι σήμερα.

Η Κατερίνα Κούκα αγαπώντας τα νέα παιδιά συμμετέχει στην πρώτη δισκογραφική απόπειρα του Θανάση Βασιλά και Κώστα Μπαλαχούτη . Αθήνα – Ελευσίνα ο τίτλος και η Κούκα μαζί με τον Νικολόπουλο (!!!) και τον Λάμπρο Καρελά τραγουδούν αξιοζήλευτα.
Επόμενο δισκογραφικό βήμα το Απόψε δεν θα κοιμηθεί κανείς. Η Κατερίνα φτιάχνει ένα δίσκο με παλαιά λαικά τραγούδια . Επανεκτελέσεις οι οποίες ερμηνεύθηκαν άψογα.

Ίσως η Κούκα να μην έχει πλέον την απήχηση που είχε στο παρελθόν. Το σίγουρο όμως είναι πως παραμένει πιστή στην καλή λαική μουσική και δεν αναλώνεται σε ευτελή μουσικά πράγματα .

ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ ΑΙΜΙΛΙΑ


ΚΟΡΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Η Κατερίνα Κόρου γεννήθηκε στην Αθήνα, από την Ασημίνα Κόρου και τον Γιώργο Κόρο, τον γνωστό λαϊκό και παραδοσιακό βιολιστή, γιο του Νίκου Κόρου, ιεροψάλτη και δασκάλου Βυζαντινής μουσικής.


Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παράλληλα έκανε σπουδές ξένης γλώσσας και σπουδές στο πιάνο. Την ίδια εποχή ασχολείται με την σύνθεση, μπαίνει δημιουργικά στο χώρο του τραγουδιού και γίνεται γνωστή κάνοντας επιτυχίες.


Οι δισκογραφικές δουλειές της Κατερίνας Κόρου είναι αρκετές, με σταθμούς στην καλλιτεχνική της πορεία τον 1ο της δίσκο με τη ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ, το "ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΦΙΛΑΚΙ", τα "ΚΑΡΕΛΙΑ" του Χρήστου Νικολόπουλου και της Τασούλας θωμαϊδου και τελευταία το "ΡΑΓΙΣΑ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ".


Πολλοί τραγουδιστές έχουν πει τραγούδια της Κατερίνας Κόρου, μερικοί από αυτούς είναι: Π.ΤΕΡΖΗΣ Λ.ΠΑΝΤΑΖΗΣ Τ.ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ ΤΖ.ΒΑΝΟΥ Χ.ΛΑΜΠΡΑΚΗ Μ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ Γ.ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ κ.α.

ΚΟΡΚΟΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Ο Στέφανος Κορκολής είναι έλληνας συνθέτης και πιανίστας. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Σεπτεμβρίου του 1960 και μεγάλωσε στα Πατήσια. Θείος του είναι ο μεγάλος έλληνας μουσικοσυνθέτης Μίμης Πλέσσας.

Χαρακτηρίστηκε "παιδί θαύμα" αφού άρχισε να παίζει πιάνο από την ηλικία των πέντε χρόνων χωρίς να έχει διαδαχθεί πιο πριν. Πρώτη του δασκάλα η σολίστ του πιάνου Μαρίκα Παπαϊωάννου. Μέχρι τα εφτά του χρόνια έδινε ρεσιτάλ ως αυτοδίδακτος. Στα ένδεκα χρόνια του έδωσε τυπικές κατατακτήριες εξετάσεις στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητές στο πιάνο την Φοίβη Βάλληνδα και στην αρμονία τον Μενέλαο Παλλάντιο. Δυόμιση χρόνια μετά, λαμβάνει μέρος σε διεθνή διαγωνισμό πιάνου. Κερδίζει το πρώτο βραβείο καθώς και υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης για να συνεχίσει τις σπουδές του σε άλλο επίπεδο στο Παρίσι.

Από 17 χρονών και για 11 χρόνια έδινε ρεσιτάλ στη γαλλική πρωτεύουσα ως "... ο Γάλλος πιανίστας Κορκολής, εθνικότητας ελληνικής...". Παρακολουθεί σεμινάρια για διεύθυνση ορχήστρας, ενορχήστρωση με δασκάλους όπως ο διάσημος σολίστ Χόροβιτς και η Ιβόν Λεφεμπίρ κ.α. Παράλληλα γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και κινηματογράφο. Έντεκα χρόνια μετά "αφήνει" την κλασσική μουσική και "χάνει" την γαλλική κρατική υποτροφία. Τότε αρχίζει να κάνει ανεξάρτητες παραγωγές δίσκων ως συνθέτης και ενορχηστρωτής και έρχονται και οι πρώτοι χρυσοί δίσκοι.

Για οικογενειακούς λόγους έρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην Ελλάδα. Τότε κάνει τον πρώτο ελληνικό δίσκο γράφοντας μουσική για τη Μαρία Δημητριάδη και αμέσως μετά για τη Δήμητρα Γαλάνη (1989). Μαζί θα κάνουν τον δίσκο "Παλίρροια" σε μουσική δική του και στίχους Παρασκευά Καρασούλο. Από αυτή τη δουλειά θα αποκτήσουν διάρκεια τα τραγούδια "Δεν είσαι εδώ" και "Και σ' αγαπώ". Το 1988 θα κάνει την πρώτη του προσωπική ελληνική δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Λες κι είσαι νύχτα", σε συνεργασία και πάλι με τον Παρασκευά Καρασούλο. Γνωστά τραγούδια από αυτή τη δουλειά είναι, "Ζωή με το κομμάτι" και "Μισό - μισό".

Το 1991 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Αρχικά κάνει διαφημιστικά και μουσικά σήματα για τους νεοσύστατους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η πρώτη δουλειά ενορχηστρωτή εκείνη την εποχή είναι στο δίσκο του Ανδρέα Μικρούτσικου στο "Χαμένο νησί". Μετά έρχεται η δεύτερη προσωπική του δουλειά με τίτλο "Οι μέρες της φωτιάς". Γνωστό το ομώνυμο τραγούδι και το ντουέτο με την Κωνσταντίνα "Στους πέντε ανέμους". Την ίδια χρονιά (1991) θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία "Τούνελ" μαζί με την ηθοποιό Ελευθερία Βιδάκη.

Ενώ το 1993 θα συνθέσει τη μουσική για την κινηματογραφική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη "Πάνω κάτω και πλαγίως". Το 1999 θα γράψει τη μουσική για την ταινία της Όλγας Μαλέα, "Η διακριτική γοητεία των αρσενικών". Μέχρι και το 1997 ασχολείται με το ελληνικό ποπ τραγούδι ως συνθέτης και ερμηνευτής των δικών του τραγουδιών. Το άνοιγμά του στην Ευρώπη πραγματώνεται με τη συνεργασία του με τη Βίκυ Λέανδρος και τον Χοσέ Καρρέρας οι οποίοι τραγουδούν το "Σκόνη και Θρύψαλλα" στο γκαλά του Καρρέρας αλλά και σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους της Ευρώπης. Το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται και στο δίσκο "Gefuehle/Συναισθήματα" της Βίκυς ο οποίος σημειώνει ρεκόρ πωλήσεων και παραμένει για αρκετούς μήνες στους καταλόγους επιτυχιών της Κεντρικής Ευρώπης. Την ίδια χρονιά (1997) συνεργάζεται δισκογραφικά με την μεγάλη κυρία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού Μαρινέλλα.

Από το 1998 "επιστρέφει" στην κλασσική μουσική με ρεσιτάλ πιάνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Ηρώδειο καθώς και σε χώρες του εξωτερικού. Η λίστα με τις συνεργασίες του περιλαμβάνει τον Γιώργο Νταλάρα, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Μάριο Φραγκούλη, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τη Μαντώ, τη Μελίνα Ασλανίδου, την Ντούλτσε Πόντες κ.α.

Ο Στέφανος κορκολής έχει συνθέσει τη μουσική του ύμνου των Special Olympics.

Το 2003 εμφανίστηκαν μαζί με την Ντούλτσε Πόντες στην Όπερα της Μπρατισλάβας στην Σλοβακία, επίσημα προσκεκλημένοι από τον Πορτογάλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά την διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του στην Σλοβακία. Ο Στέφανος Κορκολής παρασημοφορήθηκε από τον Σλοβάκο πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά το πέρας της συναυλίας.

Τον Απρίλιο του 2004 σε τελετή στην πρεσβευτική κατοικία στη Χάγη έδωσε ρεσιτάλ πιάνου για τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.

Κορκολής Στέφανος

ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ ΖΟΖΕΦ


Γνωστός τραγουδοποιός και μαέστρος ελαφράς μουσικής της προπολεμικής και της πρώτης μεταπολεμικής Εποχής. Διατηρούσε περίφημο Συγκρότημα με χαβανέζικες χαβάγιες, που ψυχαγώγησε τους `Ελληνες επί συναπτή 20ετία (1930-1950).

Έγραψε τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως: "Πλούτη μη ζητάς" (1933), «Οι γυναίκες είναι όλες ίδιες» (1933), «Ποιος τό 'πε πως δε σ' αγαπώ» (1937), "Μητέρα" (1948), "Σήμερα το βράδυ έλα κατά τις 9", «Τά 'θελες και τά 'παθες» (1949), "Ομορφούλα" (1950), "Εχτές το δειλινό που τά 'πια" (1950), «Αμερικάνα» (1951) "Αν μια μέρα απατηθείς", "Τί μού 'χεις κάνει", "Τίποτε άσχημο δεν έχεις", "Ποτέ ποτέ", "Να μη με ξεχάσεις" (1954), "Μου τό 'πε ένα πουλάκι", "Τα μάτια σου γιορτάζουν", "Δεν σε πιστεύω", "Μη φοβάσαι, μη φοβάσαι, στο πλευρό μου πάντα θά 'σαι", «Καρδιά μου ξέχασε», «Με βαλς θα στο πω», "Είσαι κομμάτι", "Απόψε τα μεσάνυχτα", "Τραγουδάει για να μην κλαίει", "Αξέχαστες στιγμές", "Σμίξαμε κι οι δυο", "Δεν ποθώ την ηδονή", "Θα ξεχαστείς", «Πάντα», "Στο σινεμά", «Η αγάπη δεν ξέρει καιρό», «Καρδιά μου μην ξαναγαπήσεις», «Ζητώ καρδιά», «Κοντά σου να γεράσω», κ.λπ.

Το πασίγνωστο τραγούδι "Το κοκοράκι" ("Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι...") γράφτηκε από τον Κορίνθιο (που ήταν επίσης μέλος στην ορχήστρα της 1ης "Μάντρας" του Αττίκ) κι ακόμα, ότι ο Κορίνθιος ακολούθησε τον Αττίκ στις περιοδείες του στο εσωτερικό και το εξωτερικό (επ' αυτού προσθέτουμε ότι το 1932 κατά την Περίοδο της `Εκθεσης Θεσ/νίκης, Αττίκ και Κορίνθιος έπαιζαν επί ένα μήνα με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο "Λευκού Πύργου".

To ίδιο έγινε και στην `Εκθεση του 1933). Στην ορχήστρα του με τις χαβάγιες μετείχε (περί τα μέσα της δεκαετίας του 1930 και κατόπιν) και ο Κων/ος-Παλαιολόγος Κοσιάδης.

Το Αρχείο Ζοζέφ Κορινθίου το οποίο περιλαμβάνει κυρίως το υλικό που χρησιμοποιούσε ο Ζοζέφ ως μουσικός με την ορχήστρα του, δωρίστηκε στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος από την κόρη του Βασιλεία Κορινθίου Ξηροδήμα.

Ο Ζοζέφ Κορίνθιος
Πέθανε στην Αθήνα το 1992.

ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ


Ο Βαγγέλης Κορακάκης είναι σύγχρονος μουσικός, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών.

Γεννήθηκε το 1961 στην Καισαριανή. Η πρώτη του επαφή με το μπουζούκι ήρθε σε ηλικία 9 χρονών, όπου απέναντι από το πατρικό του υπήρχε ένας ξυλουργός που έφτιαχνε και μουσικά όργανα. Το πρώτο του μπουζούκι, τρίχορδο, το απέκτησε σε ηλικία 11 χρονών, στο οποίο πέρασε ο ίδιος χορδές. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, αφού αφιέρωνε και αφιερώνει πολλές ώρες παίζοντας μπουζούκι.

Σε ηλικία 18 χρονών, και ενώ είχε συμμετάσχει σε διάφορα σχολικά συγκροτήματα στην Καισαριανή, εργάζεται για πρώτη φορά επαγγελματικά στην μουσική παράσταση του Χουρμούζη "Ο Λεπρέντης", σε μουσική Δήμου Μούτση. Στη συνέχεια δούλεψε για λίγο στην ταβέρνα του Φίτσουλα και το 1982 άνοιξε, μαζί με τον Γιώργο Κούκιο, το "Μακάμι", το σημερινό του ορμητήριο που είναι γνωστό ως Μαγιοπούλα στην Καισαριανή.

Σε ηλικία 19 χρονών νυμφέθηκε τη σύζηγό του Μαριάνα, και απέκτησε 2 παιδιά, την Ελένη και το Βασίλη. Ο Βασίλης βαδίζει στα βήματά του πατέρα του αφού έχει μυηθεί στο μπουζούκι, ενώ στην αρχή της επαγγελματική του πορείας συνεργάζεται μαζί του.

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά για το Βαγγέλη Κορακάκη έρχεται το 1985. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της γνωριμίας του με τον στιχουργό Τάσο Σαμαρτζή, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία και πήγανε στον Απόστολο Καλδάρα προκειμένου να πάρουν συστάσεις. Έτσι, με παρότρυνση του στιχουργού κυκλοφόρησε από τη εταιρία LYRA, ο δίσκος Σε στρατόπεδα και πλοία, στον οποίο ο Κορακάκης έβαλε μουσική σε 3 τραγούδια του Τάσου Σαμαρτζή. Τα συνολικά 12 τραγούδια του δίσκου ερμνηνεύτηκαν από τον Κώστα Αντωνόπουλο.

Το 1988 εκδίδει, μετά από πρόταση του παραγωγού της LYRA, Άγγελου Σφακιανάκη, τον πρώτο του ουσιαστικά προσωπικό δίσκο με τίτλο, Οι Άρχοντες. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει την πρώτη του ερμηνευτική απόπειρα του Κορακάκη, η οποία πλαισιώνεται από την ερμηνευτική συμμετοχή του Γιώργου Τζώρτζη. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου όπως αναφέρει ο Κορακάκης, γράτηκαν στην πλειοψηφία τους στο «πακέτο του τσιγάρου» και παιζόντουσαν, πριν την κυκλοφορία τους, στις λαϊκές ταβέρνες της Καισαριανής.

Το 1992 έρχονται οι Μπουζουξήδες με Πυξίδες, και το 1993 το Λαύριο από την ανεξάρτητη εταιρία ΤΡΟΧΟΣ, αποτέλεσε το πρώτο βήμα για να γίνει ο Κορακάκης "υπολογίσιμη δύναμη", κατά δήλωση των παραγωγών Αλέξη και Δημήτρη Βάκη. Το 1995 κυκλοφόρησε το δίσκο Πικρό Φιλί από τη δισκογραφική εταιρεία LYRA, με το Γεράσιμο Ανδρεάτο και το 1996 βγήκε ο δίσκος Εκεί που σβήνει ο άνεμος.

Το 1998 συνέθεσε τα 7 από τα 15 τραγούδια στο δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου Του έρωτα της φυγής, ενώ στις αρχές του 2002, κυκλοφόρησε από την εταιρεία ΔΙΚΤΥΟ, ένας βιωματικός και αντιεμπορικός, όπως τον χαρακτηρίζει, δίσκος, με το όνομα Κρύπτη. Τον Σεπτέμβριο του 2002 κυκλοφόρησε από τη LYRA, το cd-single Μικρός Απρίλης με τέσσερα τραγούδια του, για τη Μαρία Ρουσσέα και το 2004 υπέγραψε τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του δίσκου Απ’ την αγάπη γυρίζω μόνος με ερμηνευτή το Γεράσιμο Ανδρεάτο.

Το Δεκέμβρη του 2004 συνεργάστηκε με τη Γιώτα Νέγκα στην οποία έδωσε 10 τραγούδια, τα οποία περιλαμβάνονται στο δίσκο Το Βέλος. Ένα χρόνο μετά, το Δεκέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο Γλυκοχαράματα, στον οποίο ο Γιάννης Ντουνιάς, έπειτα από 15 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, ερμηνεύει συνθέσεις του Βαγγέλη Κορακάκη.

To 2007, η δισκογραφική του επιστροφή γίνεται με το cd "O Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα". Στη δουλειά αυτή περιλαμβάνονται 21 τραγούδια, εκ των οποίων τα 4 είναι καινούργια, και τα υπόλοιπα επιλογή από παλαιότερες δουλειές, με νέα ηχογράφηση και διαφορετική ενορχήστρωση, αλλά πάντοτε με την ιδιαίτερη σφραγίδα του Βαγγέλη Κορακάκη και των συνεργατών του.

Παράλληλα, ο Κορακάκης έχει επίσης δώσει μεμονωμένα τραγούδια σε δίσκους, με ερμηνευτές τον Αντώνη Καλογιάννη (1993), την Κατερίνα Κούκα (1998) και την Αφεντούλα Ραζέλη (2000). Ο Κορακάκης έχει μέχρι σήμερα συνεργαστεί και με άλλους καλλιτέχνες, μεταξύ άλλων, με την Κατερίνα Κούκα, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Κώστα Μάντζιο, τον Άλκη Μαύρο, την Χαρά Πομώνη, την Αφεντούλα Ραζέλη, το Γιώργο Ευθυμιάδη, την Αντιγόνη Μπούνα, το Γιώργο Τάμπαρη, τον Αντώνη Καλογιάννη, τη Ρένα Στάμου, το Στέλιο Γαλανό, το Μανώλη Πάππο, τη Σταυρούλα Μανωλοπούλου, τον Aλέκο Δεληγιάννη και το Ζαχαρία Καρούνη.

ΚΟΝΤΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ


Ο πάντα εξαίρετος βαρύτονος Παντελής Κοντός.





ΚΟΝΤΟΛΑΖΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


Δημήτρης Κοντολάζος είναι Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής.

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1973 με το τραγούδι "O Μπαρμπαλιάς" που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, σημείωσε επιτυχία στη δεκαετία του '80 με συνθέσεις των Αλέκου Χρυσοβέργη, Τάκη Σούκα, Σπύρου Γιατρά, Τάκη Μουσαφίρη, Νίκου Καρβέλα και άλλων, ενώ πρόσφατα επανήλθε δισκογραφικά με ένα νέο δίσκο που περιέχει δέκα τραγούδια του Σταμάτη Γονίδη και 45 live επιτυχίες.

Το πιο γνωστό τραγούδι του είναι το "Όλα τα 'δωσα για σένα" σε μουσική Αλέκου Χρυσοβέργη και στίχους Σπύρου Γιατρά.

ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


Ο Δημήτρης Κοντογιάννης γεννήθηκε στη Δαύλεια της Βοιωτίας.

Εμαθε μουσική μέσα από την συμμετοχή του στη Φιλαρμονική του Δήμου Λειβαδιάς, όπου έπαιζε τρομπέτα.

Στα 22 του χρόνια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε τις μουσικές σπουδές του (στο Ωδείο Αθηνών με δάσκαλο τον Κώστα Κυπραίο).

Το 1973 αρχίζει την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι. Στην αρχή παίζει κιθάρα και τραγουδάει στις μπουάτ της Πλάκας και λίγο αργότερα γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη της πρώτης Ρεμπέτικης Κομπανίας, που εκτέλεσε με τον αυθεντικό τρόπο και ήχο τραγούδια των σπουδαιότερων λαϊκών μας δημιουργών.

Στη συνέχεια ξεκινά την προσωπική του πορεία στην ελληνική δισκογραφία, κατά την οποία συνεργάστηκε με τους Ν. Ξυδάκη, Μ. Ρασούλη, Ν. Παπάζογλου, Μ. Λοϊζο, Χ. Αλεξίου, Ν. Μαμαγκάκη, Γ. Ιωάννου κ.α.

Τα επόμενα χρόνια δίνει πλήθος συναυλιών σε όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους Ελληνες συνθέτες, μεταξύ των οποίων το Β. Τσιτσάνη, Δ. Σαββόπουλο, Μ. Θεοδωράκη, Ν. Μαμαγκάκη, Χρ. Νικολόπουλο, Μ. Λοϊζο, Ν. Ξυδάκη, Τ. Σούκα κ.α.

Τραγούδησε (με μεγάλη επιτυχία) στις παραστάσεις παραδοσιακού τραγουδιού στο Ηρώδειο (που επιμελήθηκε ο καθηγητής Εθνομουσικολογίας Λάμπρος Λιάβας) το 2000 και 2001.

Σημαντική η εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής το 2001, όπου τραγούδησε για την παράσταση «Τα ιερά τραγούδια του έρωτα» του Νίκου Μαμαγκάκη.

Στο ενεργητικό του καταγράφονται 14 προσωπικοί δίσκοι, ενώ συμμετείχε σε 20 και πλέον ακόμη. Τραγούδησε στο CD της Ρεμπέτικης Κομπανίας, που ανασυγκροτήθηκε για την ηχογράφηση 20 ρεμπέτικων τραγουδιών με την συμμετοχή των Δ. Σαββόπουλου και Δ. Σαμίου.

ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Γεννήθηκα στον Κυνίδαρο της Νάξου, το 1953. Ο πατέρας μου ήταν μουσικός, γόνος της 6ης γενιάς των Κονιτοπουλαίων. Εκεί μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο, και αυτά τα χρόνια μάθαινα και να δουλεύω, γιατί η οικογένειά μας δεν ζούσε μόνο από τη μουσική. Καμμιά οικογένεια δεν ζούσε τότε μόνο από τη μουσική. Έκαναν και άλλα πράγματα.

Είχαν μπαξέδες, είχαν όλοι στα σπίτια τους τα κοτόπουλά τους, τις κατσικούλες τους, τα χωράφια τους, το κρασί τους, και τα μόνα προϊόντα που αγόραζαν ήταν ρύζι, μακαρόνια, καφές, ζάχαρη, τέτοια πράγματα... Μάθαινα, λοιπόν, δίπλα στον πατέρα μου τη ζωή και μετά άρχισα να τραγουδάω δίπλα του.

Πολύ πιτσιρικάς, σχεδόν από πέντε χρονώ. Τραγουδούσα, βέβαια, πολύ λίγο. Στα έντεκά μου, όμως, έγινα ο τραγουδιστής του συγκροτήματος. Το συγκρότημα ήταν βιολί και λαούτο. Συνήθως έτσι ήταν όλα τα συγκροτήματα στη Νάξο, εκτός από του πατέρα μου που είχε κάποιον και τραγουδούσε, ενώ στα άλλα τραγουδούσε κυρίως ο λαουτιέρης.

Στο συγκρότημα του πατέρα μου τραγουδούσε αρχικά ο λαουτιέρης, αλλά μετά ανέλαβε η αδελφή μου η Αγγελική. Η Αγγελική, όμως, παντρεύτηκε όταν εγώ ήμουν έντεκα. Σταμάτησε, κι ανέλαβα εγώ... Κάπως έτσι άρχισαν όλα...


Είμαστε πέντε αδέρφια. Η μητέρα μου είχε κάνει έντεκα παιδιά, εκ των οποίων έζησαν μόνο τα πέντε. Τότε υπήρχε μεγάλη θνησιμότητα στα παιδιά. Εγώ δηλαδή είμαι το ενδέκατο κανονικά, αλλά από τα πέντε που έμειναν το πέμπτο.

Η Ειρήνη Κονιτοπούλου Λεγάκη, η μεγάλη αυτή τραγουδίστρια που έκανε γνωστό το νησιώτικο τραγούδι σε όλο τον κόσμο, ο Γιώργος που δυστυχώς τον χάσαμε το 1991, ο Κώστας, η Αγγελική κι εγώ. Ο Γιώργος ήταν πολύ γνωστός βιολιτζής, έγραψε και διασκεύασε πάρα πολλά νησιώτικα τραγούδια. Σε ήδη υπάρχουσες μελωδίες έβαλε στίχους. Πασίγνωστα τραγούδια όπως ο Ικαριώτικος και η Λυγαριά».

Ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος από μικρό παιδί ήρθε σε επαφή με τα κύματα του νησιώτικου τραγουδιού. Πότε μαζί με τα αδέρφια του και πότε μόνος του έγραψε, τραγούδησε και ενορχήστρωσε πολλά πασίγνωστα νησιώτικα τραγούδια. Προκάλεσε με τη νέα ενορχήστρωση των νησιώτικων τραγουδιών που περιελάμβανε περισσότερα και σύγχρονα μουσικά όργανα, αλλά και με την απόφασή του να μη ξαναδουλέψει με το έθιμο της παραγγελιάς. «Κάποιος ίσως δεν συμφωνεί. Εγώ αυτό πιστεύω πως είναι το σωστό», μας λέει ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ της ζωής του...

ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ


ΚΑΡΟΥΣΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ


Σύγχρονος λαϊκός τραγουδιστής και τραγουδοποιός, καταγόμενος από τη Χίο το 1944. Ο πρώτος δίσκος του κυκλοφόρησε το 1974 με τίτλο «Ποιος μπορεί λογικά ν’ αγαπάει».

Έκτοτε έχει δημιουργήσει πλουσιότατη δισκογραφία τόσο με προσωπικούς δίσκους όσο και με συμμετοχές.

Στους μετά το 1990 προσωπικούς δίσκους του ανήκουν: «Αυτός είμαι εγώ» (1990), «Δεν πάω πουθενά χωρίς εσένα» (1991), «Θα κάνω πάρτυ» (1993), «Πού έχω παρκάρει; δεν θυμάμαι» (1994), «Αυτή η γυναίκα θά ’ναι το φινάλε μου» (1994), «Κωνσταντινούπολη, η επόμενη μέρα» (1995), «20 μεγάλες επιτυχίες (1995), «Τα νησιώτικα» (1997) που περιλαμβάνει 24 παραδοσιακά αιγιοπελαγίτικα τραγούδια, κ.λπ.

Στα τραγούδια του: «Μη μου τη χαλάς», κ.λπ. Να σημειωθεί ότι και η κόρη του Ελένη Καρουσάκη είναι λαϊκή τραγουδίστρια με δισκογραφία.

ΚΟΚΟΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

Ο Σταμάτης Κόκοτας είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς λαϊκούς τραγουδιστές μας.
Γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου 1941 στην Αθήνα.Έχει για σήμα κατατεθέν, τις εξαιρετικά μακριές φαβορίτες του. Λέγεται ότι εταιρία με ξυραφάκια του έδινε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για να τις κόψει, αλλά αυτός αρνήθηκε. Μας έχει δώσει αμέτρητες επιτυχίες, τραγούδια που όλοι μας έχουμε αγαπήσει και τραγουδήσει.

Μια καριέρα που ξεκινάει από την δεκαετία του ’60 (Παρίσι 1961) και συμπεριλαμβάνει τραγούδια των μεγαλύτερων σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών. Σταύρος Ξαρχάκος, Γιάννης Σπανός, Απόστολος Καλδάρας, Δήμος Μούτσης, Γιώργος Ζαμπέτας, και Νίκος Γκάτσος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας για ν’ αναφέρουμε μερικούς μόνο από αυτούς..

Στα τραγούδια: Στου Οθωνα τα χρόνια, Πες πως μ’ αντάμωσες, Το θέμα είναι να τη βρω, Ο τρελός, Καλογεράκι, Στου Προφήτη Ηλία, Πειραιώτισσα, Γιέ μου Γιέ μου, Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά, Η Ιστορία του μπεκρή, Στις 16 Μάη μήνα, Δεν το μπορείς, Ονειρο απατηλό, Μια παρένθεσις και μόνο… και τόσα ακόμη!

Επίσης ασχολήθηκε με αγώνες ταχύτητας αυτοκινήτων, ως οδηγός.

Γιος του είναι ο επίσης πετυχημένος τραγουδιστής Δημήτρης Κόκοτας...

Ο Σταμάτης Κόκοτας είναι μία από τις μεγαλεs φωνές που γέννησε ποτέ η Ελλάδα. Η τεχνική του άφθαστη ενώ οι ερμηνείες του σε πολλά τραγούδια του Ξαρχάκου, του Καλδάρα, του Μούτση και του Σπανού παραμένουν μέχρι σήμερα αξεπέραστες.

ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

Οι Γιώργος και Αλέξανδρος Παντελιάς είναι οι εμπνευστές , δημιουργοί και τα μοναδικά μέλη του μουσικού συγκροτήματος ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ που σχηματίστηκε και υπάρχει στη δισκογραφία από το Νοέμβριο του 2000.

Όλες οι δισκογραφικές τους δουλειές κυκλοφόρησαν από την Music Box International.

Το 2005 τα ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ υπέγραψαν σε στίχο, μουσική κι ενορχήστρωση το album της Δέσποινας Ολυμπίου με γενικό τίτλο «Αυτό είναι αγάπη» που κυκλοφόρησε από την Universal music

Δισκογραφικά έχουν συνεργαστεί με τους Γεράσιμο Ανδρεάτο , Ορφέα Περίδη , Γλυκερία, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα , Τάνια Τσανακλίδου, Δέσποινα Ολυμπίου ενώ επί σκηνής έχουν συμπράξει με τους Ορφέα Περίδη, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Διονύση Τσακνή, Φίλιππο Πλιάτσικα, Βασίλη Καζούλη, Νίκο Ζιώγαλα, Δέσποινα Ολυμπίου, Δημήτρη Σταρόβα , Όναρ.

Το 2004 στα μουσικά βραβεία Αρίων τα ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ βραβεύτηκαν ως το καλύτερο έντεχνο συγκρότημα.

Τα ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ στην Αθήνα έχουν εμφανιστεί σε χώρους όπως Rodeo (2000) , House Of Art ( 2001) , μουσική σκηνή ‘’ Στον αέρα ‘’ (2001, 2004) , Καφεθέατρο (2002), Σταυρός του Νότου - club (2002) , θέατρο μουσικής Μετρό (2002, 2003, 2005, 2006), Όνομα του Ρόδου (2004) , μουσική σκηνή X-edra (2006), Ζυγός (2006) είτε σε προσωπικές τους παραστάσεις είτε στα πλαίσια συνεργασιών επί σκηνής με τους καλλιτέχνες που προαναφέρθηκαν.

Τις περισσότερες πόλεις εκτός Αθηνών καθώς και πολλά νησιά τα ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ έχουν επισκεφτεί είτε σε χειμερινές είτε σε καλοκαιρινές εμφανίσεις οι περιοδείες , οι οποίες γίνονται ανελλιπώς από το 2002 ενώ πολλές είναι και οι εμφανίσεις που έχουν πραγματοποιήσει στην Κύπρο.

ΚΙΤΣΑΚΗΣ ΑΛΕΚΟΣ


Αλέκος Κιτσάκης γεννήθηκε στο Ριζοβούνι Πρεβέζης από γονείς γεωργοκτηνοτρόφους.

Το ταλέντο του φάνηκε πολύ νωρίς και το γεύτικαν πρώτα οι λαγκαδιές και τα ρουμάνια της ιδιαίτερης πατρίδας του. Οι χωριανοί του πρόσεξαν αμέσως το καθαρό και λαγαρό μέταλλο της φωνής του και άρχισαν να τον καλούν στις διάφορες εκδηλώσεις τους.

Τον Οκτώμβριο του 1946 κατεβαίνει στην Αθήνα και πηγαίνει με συγγενή του στην Πανηπειρώτικη συνομοσπονδία. Εκεί τον είδαν: οι Μάρκος Θάνος ,Κων/νος Σταμάτης και Αχιλλέας Ζώης όπου του ζήτησαν να τραγουδήσει την "Τζαβέλαινα". Ενθουσιάστηκαν και αποφάσισαν να τον παρουσιάσουν στο θέατρο της "Κυβέλης". Τραγούδησε την "Τζαβέλαινα" και πριν τελειώσει, ο κόσμος όρθιος και γεμάτος ενθουσιασμό χειροκροτούσε.

Αυτή η εμφάνιση στην Αθήνα στέφθηκε από επιτυχία και αποτέλεσε την αρχή μιας δύσκολης αλλά θριαμβευτικής πορείας. Η Κοτοπούλη τον γνώρισε στην τότε βασίλισσα Φρειδερίκη η οποία σε συνενόηση με την Πανηπειρώτικη τον έστειλε με δικά της έξοδα σε ιδιωτικό σχολείο.

Τα καλοκαίρια 1951 και 1952 ο Αλέκος Κιτσάκης τραγουδάει στην πλατεία Σκουφά Άρτας και γίνεται χαμός. Το 1952 εγκαταλείπει την Πάτρα και έρχεται στην Αθήνα. Ο Αλέκος Κιτσάκης φοίτησε στο Εθνικό Ωδείο 6 χρόνια και απέκτησε πλούσια μουσική παιδεία και κατάρτιση, πράγματα που τον βοήθησαν στην μετέπειτα επαγγελματική του σταδιοδρομία.

Αποφασίζει μόνος του να πάει στην ODEON την κατοπινή Μίνως Μάτσας και ζητάει να τον ακούσουν. Στην αρχή δεν τον δέχονται, αλλά αυτός επιμένει και ο μαέστρος Σπύρος Περιστέρης τον ακούει. Έξαλος από ενθουσιασμό μαζεύει τους πάντες και δηλώνει πως ένα μεγάλο ταλέντο ανατέλει.

Το 1954 γραμμοφωνεί σε συνεργασία με τον κλαρινίστα Βάϊο Μαλλιάρα τα τρία πρώτα του τραγούδια "Γιατί είναι μαύρα τα βουνά", "Σταυρούλα μαυρομάτα", "Τα πήρανε τα πρόβατα".

Το 1956 γυρίζει σε συνεργασία με τον Βασίλη Μπατζή σε δίσκους τα 4 επόμενα τραγούδια του "Βλαχοθανάσης", "Βασίλω μου σ' αντάμωσα", "Λίτσα Βαγγελίτσα μου", "Περιστεράκια όμορφα". Η επιτυχία πρωτοφανής το 1960 με τα τραγούδια "Οι κλέφτες" και "Πάμε στο λόγγο για ξύλα". Έτσι ο κόσμος αρχίζει να τον αποκαλεί το ΑΗΔΟΝΙ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ.

Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους και καλύτερους δημοτέχνες στο κλαρίνο όπως: Τάσος Χαλκιάς, Βασίλης Σαλέας, Βασίλης Σούκας, Βαγγέλης Σούκας, Γιάννης Βασιλόπουλος, Μάκης Μπέκος, Θανάσης Χαλιγιάννης, Βασίλης Μπατζής, Γρηγόρης Καψάλης, Φίλιππος Ρούντας, Χρόνης Καψάλης, Ναπολέων Ζούμπας, Ναπολέων Δάμος, Σταύρος Καψάλης. Επίσης συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον Γιώργο Κόρο που είναι το μεγαλύτερο βιολί που έβγαλε η χώρα μας.