ΣΦΥΡΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ


Ο Νεκτάριος Σφυράκης γεννήθηκε στη Γερμανία, η καταγωγή του είναι από την Κρήτη και μεγάλωσε στον Πειραιά. Η σχέση του με τη μουσική ξεκινάει στα 14 σε μια εκκλησιαστική χορωδία στον Πειραιά.

Παράλληλα με το σχολείο εργάζεται ως μουσικός και αργότερα μετά το λύκειο φεύγει από την Ελλάδα και παίζει με διάφορα μουσικά σχήματα στην Αυστρία στη Γαλλία και στη Γερμανία.

Επιστρέφει στην Ελλάδα για να υπηρετήσει ως δόκιμος ανθυπολοχαγός και μετά την θητεία του έρχεται σε επαφή με τον υπεύθυνο τότε του ελληνικού ρεπερτορίου της WARNER MUSIC και παρουσιάζει το 1997 την πρώτη του δισκογραφική δουλεία με τίτλο "ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ" όπου έχει την συνολική ευθύνη της δημιουργίας (στίχο, μουσική, ερμηνεία).

Το 1998 έρχεται το επόμενο άλμπουμ με τίτλο "ΑΠΟΨΕ ΦΕΥΓΩ" όπου ξεχώρισε το "Θά’ ρχομαι κρυφά τις νύχτες" το " Ψέματα" και το "Απόψε φεύγω".

Το 1999 το άλμπουμ "ΧΩΡΙΣ ΡΙΣΚΟ" με συμμετοχές συνθετικά από τον Κώστα Τούρνα, το Χρήστο Δάντη, τον Νίκο Τερζή, τον Άκη Δείξιμο και άλλων όπου θα ξεχωρίσουν τα "Χωρις ρίσκο", "Τραγούδι μελαγχολικό", "Χίλια αστερία" "Φεύγω με το πρώτο τραίνο" και η διασκευή σε στίχους του Βαγγέλη Κωσταντινίδη του ιταλικού Laura non che, "Σκέψου καλά" όπου γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία.

Στο τέλος του 2001 παρουσιάζει το "ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΖΩ" όπου σημαντική ήταν η συνεργασία του με τον Κiki Lesendrich (συνεργάτη του Goran Bregovich, "O Δίσκος με τα χάλκινα" με το Μανώλη Μητσιά) όπου ξεχώρισαν το "Σε ποιο παραμύθι να ζω" και το "Ταξιδάκι μου".

Τον Απρίλιο του 2003 παρουσιάζει το άλμπουμ με τίτλο "ΠΕΣ ΜΟΥ" το οποίο κινείται σε πιο λαϊκότροπους δρόμους και ύφος, που ίσως αιφνιδιάζει με τη επιλογή του λαϊκού ήχου ως πρωταγωνιστή, από παραδοσιακά όργανα. Σάζι, ούτι, κρητική λύρα. Μια καινούρια συνεργασία με νέα δισκογραφική εταιρία την ΜΒΙ.

Άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες είναι δωρητής οργάνων, και φίλος του συλλόγου φίλων για παιδία με καρκινοπάθειες ΕΛΠΙΔΑ, όπου βραβεύθηκε για την πρόσφορα του σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο μέγαρο μουσικής από τον πρόεδρο της δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο στις 24/11/2003.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου