ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Οι Δυνάμεις του Αιγαίου (Χρίστος Τσιαμούλης, Νίκος Γράψας, Πέτρος Ταμπούρης , Γιάννης Ζευγόλης και Μιχάλης Κλαπάκης)

Οι Δυνάμεις του Αιγαίου εμφανίστηκαν στην ελληνική μουσική σκηνή το 1980 και αυτό που πρότειναν έμελλε να επηρεάσει πολλαπλά το χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Ξεκίνησαν διασκευάζοντας παλιά λαϊκά τραγούδια γραμμένα από ανώνυμους Έλληνες των νησιών, της Μακεδονίας και της Μικρασίας, και σταδιακά προχώρησαν σε προσωπικές συνθέσεις, τις οποίες παρουσίασαν σε όλη την Ευρώπη.

Το καινοτόμο στοιχείο, σε σχέση με το νεότερο ελληνικό τραγούδι, ήταν η επιλογή και χρήση συγκεκριμένων μουσικών οργάνων. Για πρώτη φορά στην εγχώρια δισκογραφία, αλλά και ζωντανά στις συναυλίες του συγκροτήματος, ακούγονται ο ταμπουράς, το νέι, το κανονάκι, όργανα που χαρακτηρίζουν τον ήχο της ομάδας μαζί με το βιολί, το λαούτο, το ούτι και τα κρουστά. Αυτά τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά και σε μη παραδοσιακά τραγούδια, παιγμένα μάλιστα από ανθρώπους που μεγάλωσαν στην Αθήνα.

Η μουσική πρόταση του σχήματος προκάλεσε το ενδιαφέρον και ανθρώπων του χώρου και δεν ήταν τυχαία η απόφαση του Διονύση Σαββόπουλου να αναλάβει την παραγωγή της πρώτης τους δισκογραφικής παρουσίας, ενώ ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τον τρίτο και τελευταίο τους δίσκο, που κυκλοφόρησε το 1990.

Οι μουσικές σπουδές των μελών του συγκροτήματος πάνω στην ευρωπαϊκή και τη βυζαντινή μουσική, σε συνδυασμό με τη μεγάλη τους αγάπη για τα λαϊκά παραδοσιακά όργανα αλλά και την απήχηση που είχε η μουσική τους πρόταση, οδηγούν σε μια ακόμα καινοτομία: την οργάνωση των μουσικών σπουδών στο χώρο της ελληνικής λαϊκής μουσικής παράδοσης, εκεί δηλαδή όπου υπήρχε τεράστιο κενό σε επίπεδο ιδιωτικών και δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Το 1992 οι Δυνάμεις του Αιγαίου παύουν να υπάρχουν ως σχήμα. Τα μέλη του συγκροτήματος ακολουθούν τον προσωπικό τους δρόμο, διδάσκοντας μουσική και κυκλοφορώντας προσωπικούς δίσκους ως συνθέτες, μουσικοί ερμηνευτές αλλά και παραγωγοί τόσο των δικών τους έργων όσο και άλλων νεότερων σχημάτων (όπως οι Νεάρχου Παράπλους), καθώς και τραγουδιών ανώνυμων δημιουργών.