ΕΠΙΤΡΟΠΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

Διακεκριμένος λυρικός τενόρος της όπερας και της οπερέτας, με διεθνή καταξίωση. Ήταν κρητικής καταγωγής, γιος επιπλοποιού και έμενε στην Πλάκα.

Όταν κατάχτηκε στη στρατιωτική χορωδία, τον ξεχώρισε ο Μ. Καλομοίρης (τότε Γενικός Επιθεωρητής Στρατιωτικών Μουσικών) και τον μετέθεσε στη Μουσική της Φρουράς Αθηνών.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θίασο μουσικής κωμωδίας του Α. Σαρηγιάννη το 1916, ενώ έκανε την πρώτη του "οπερατική" εμφάνιση ως Γιαννάκης στο "Δαχτυλίδι της Μάνας". Κατόπιν το 1918 σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών. Απεφοίτησε το 1920 με `Αριστα.

Με υποτροφία Εμ. Μπενάκη πήγε για ευρύτερες σπουδές στο Μιλάνο (1920-1924), όπου διέπρεψε (μαθητεύοντας στον περίφημο Giuseppe Borghi) και στη συνέχεια τραγούδησε σε διάφορα ιταλικά λυρικά θέατρα.

Λένε ότι, όποιος άκουσε τον Επιτροπάκη στο "Λαγιαρνί" του Σπάθη, στο "Ζηλεύω" του Τάκη Μαρίνου, ή στον "Μπαρμπαγιάννη κανατά" δεν θα τον ξεχάσει ποτέ.


Ο Επιτροπάκης φυσικά θα μπορούσε να είναι ο δημιουργός του «Μπαρμπαγιάννη», γιατί, εκτός από λυρικός πρωταγωνιστής, υπήρξε και αξιομνημόνευτος τραγουδοποιός, έχοντας γράψει δημοφιλή τραγούδια, όπως: «`Ελα μικρό μου», «Κυρά μου», «Νανούρισμα», «Ξύπνα γλυκειά μου ξανθή» (Αρχείο Αρφάνη), «Κοιμάτ’ η πλάση του μαγιού» (Κατάλογος Μουσικών Εκδλοσεων Μιχ.Κ. Κωνσταντινίδη). Οι κυριότεροι ρόλοι του, εκτός των προαναφερμένων: "Μποέμ", "Τόσκα", «Ζητιάνος φοιτητής», "Φεντόρα", "Μανόν", "Παραμύθια Xόφμαν", "Τραβιάτα", «Ονειρώδες βαλς», "Πριγκίπισσα του Ιπποδρομίου", «Φρειδερίκη», «Σοκολατένιος στρατιώτης», "Σπίτι των 3 κοριτσιών", "Πριγκίπισσα της Τσάρντας", "Βαφτιστικός", "Πρωτομάστορας", «Στα Παραπήγματα». Επανειλημμένα διετέλεσε αντιπρόεδρος του ΣΕΗ (1943) και του ΣΗΜΟ (1958).

Έπαιξε και στην ταινία "Απάχηδες των Αθηνών" (1929), ενώ η φωνή του διασώθηκε σε πολυάριθμους φωνογραφικούς δίσκους. Ο Π. Επιτροπάκης (που εκτός του "θείου δώρου" της φωνής του διέθετε "θεατρικότατο" παράστημα και έμφυτη ηθοποιία) καταλέγεται στους δημοφιλέστερους Έλληνες λυρικούς καλλιτέχνες όλων των εποχών.