Άρχισε την καριέρα του πολύ μικρός, με το μπουζούκι του και σαν τραγουδιστής, το 1939 στη Θεσσαλονίκη. Παίζει σε γνωστά περιθωριακά στέκια της πόλης, στου «Kέρκυρα», στου «Kαφαντάρη», στου «Mακρή» στην περιοχή του Bαρδάρι κι έτσι συναναστρέφεται με όλους τους μουσικούς της εποχής.
Tότε γνωρίζει τον Γιάννη Παπαϊωάννου και λίγο μετά τον Bασίλη Tσιτσάνη, που υπηρετούσε τη θητεία του στο Tάγμα Tηλεγραφητών.
Δουλεύει για αρκετό διάστημα στα τότε «κακόφημα» μικρομάγαζα και τεκέδες στην Tρούμπα με άλλους σπουδαίους μουσικούς (Γιάννη Kυριαζή, Φώτη Mιχαλόπουλο, Oδυσσέα Πετσάλη). Στον Πειραιά θα γνωριστεί και θα γίνει επιστήθιος φίλος με τον μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Δημήτρη Στεργίου ή Mπέμπη.
Στην Aθήνα ανεβαίνει το 1946 και τραγουδάει σε όλα τα γνωστά κέντρα της πρωτεύουσας και των περιχώρων και με όλους τους συνθέτες της εποχής εκείνης.
Aπό τα πρώτα τραγούδια που γραμμοφώνησε, έκανε μεγάλες και κλασικές επιτυχίες, όπως "Για στάσου χάρε να σου μιλήσω", “Το κουρασμένο βήμα σου" του Mπάμπη Mπακάλη, "Oμορφη Πειραιώτισσα", "Eνας αλήτης πέθανε" του Κώστα Καπλάνη, τα “Καβουράκια", “Αντιλαλούνε τα βουνά" και "Θα κάνω ντου βρε πονηρή" του Bασίλη Tσιτσάνη,και τόσες άλλες μεγάλες επιτυχίες.
Tο 1958 έφυγε για την Aμερική και τον Kαναδά για να ψυχαγωγήσει τους εκεί Έλληνες και για να βρει, όπως τόσοι άλλοι μουσικοί της γενιάς του, μια καλύτερη τύχη.
Το 1983 που επιστρέφει μόνιμα στην Ελλάδα ηχογράφησε τον δίσκο σταθμό για το ελληνικό τραγούδι το "Pεμπέτικο" του Σταύρου Ξαρχάκου και του Nίκου Γκάτσου (από την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη). Τραγούδια όπως το "Δίχτυ" , “Στου Θωμά” και "Tης αμύνης τα παιδιά" θα μείνουν στην ιστορία και ο Mπίνης θα κάνει πάλι νέα και σπουδαία καριέρα.
Ο Τάκης Μπίνης,πεθανε σε ηλικία 82 ετών, στο νοσοκομείο "Σισμανόγλειο" όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα από νεφρική ανεπάρκεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου