Παντρεύτηκε στα 15 της τον Στράτο Ατταλίδη και αφού την πρωτάκουσε ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης να τραγουδάει στην αυλή του σπιτιού της σμυρνέϊκα με την προτροπή του αλλά και την επιμονή του συζύγου της μπήκε σε στούντιο της Columbia και ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι "Κάποια φωνή ακούστηκε" που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η φωνή της ενθουσίασε το κοινό του λαϊκού τραγουδιού και συγκίνησε όλους τους λαϊκούς συνθέτες.
Η πενταετία 1955-1960 υπήρξε πραγματικά χρυσή για τη Γιώτα Λύδια αφού σχεδόν κάθε ηχογράφησή της ισοδυναμεί με επιτυχία. Τραγουδάει Καλδάρα, Χιώτη, Στελλάκη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Λαύκα, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη και βέβαια πολλές συνθέσεις του Στράτου Ατταλίδη που κάνει την εμφάνισή του στο χώρο το 1958. "Ηλιοβασιλέματα", "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι", "Συ μου χάραξες πορεία", "Αράπικο τσιφτετέλι", "Συρματοπλέγματα βαριά".
Πρωτοβγαίνει στο πάλκο το '58-'59 με τον Στέλιο Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα στην "Μαντουμπάλα" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας αφού προηγουμένως έχει συνεργαστεί μαζί τους δισκογραφικά και με μεγάλη επιτυχία στην "Συννεφιασμένη Κυριακή" και "Τα Καβουράκια" του Β. Τσιτσάνη.
Η νυχτερινή ζωή δεν την τραβάει, παραμένει όμως πιστή και αφοσιωμένη στην δισκογραφία και ηχογραφεί στην πενταετία ΄60-΄65 δεκάδες νέες επιτυχίες φτάνοντας στο απόγειο της δόξας της. "Γιατί θες να φύγεις", "Η τσιγγάνα η Μαρίτσα", "Αχ ας μπορούσα", "Πες μου γιατί", "Φύγε-Φύγε" των Ατταλίδη-Βίρβου που το ερμηνεύει με τον Στράτο Διονυσίου, "Το συμφέρον" του Μ. Βαμβακάρη κ.ά.
Η συνάντησή της με τον Μίκη Θεοδωράκη είναι μια από τις πιο σημαντικές
στιγμές στην καλλιτεχνική της πορεία, όπως η ίδια ομολογεί.
Ερμηνεύει έξι τραγούδια του ("Κοιμήσου αγγελούδι μου" σε στίχους του Κ. Βίρβου, "Τα μεσάνυχτα που σμίγουμε οι ώρες", "Μελαχρινή μου κοπελιά" κ.ά.) και συμμετέχει σε 5 συναυλίες του στα θέατρα "Κεντρικό" και "Καλουτά". Στο πάλκο ανεβαίνει για δεύτερη φορά το 1963 με τον Μανώλη Αγγελόπουλο στην "Μαντουμπάλα" της Παλιάς Κοκκινιάς και άλλες τρεις φορές : το 1964 στου
"Τζίμη του Χοντρού", το 1965 στο "Φαληρικό" με τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα και το 1967 στην "Φαντασία" με Τσιτσάνη, Λαμπράκη, Μενιδιάτη, Ρεπάνη.
Συνεργάζεται την ίδια εποχή (1968) με τον Άκη Πάνου σε μια ακόμη σημαντική καλλιτεχνική στιγμή.
Μακριά από το πάλκο από τότε, συνεχίζει μέχρι σήμερα, ηχογραφώντας δίσκους και δίνοντας συναυλίες με επιτυχία να υπηρετεί με αγάπη, πίστη και ψυχή το λαϊκό τραγούδι που είναι κομμάτι της λαϊκής παράδοσης και του πολιτισμού μας.
