Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης δούλεψε στο θέατρο για 25 και πλέον χρόνια συνεργαζόμενος με Καρέζη, Βλαχοπούλου, Χατζηχρήστο, Βέγγο κ.ά. Η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης λίγο πριν από τη Μεταπολίτευση έως το '78 περίπου είναι η πιο δημιουργική φάση της καριέρας του (««Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, «Κομμάτια και θρύψαλα» του Σκούρτη, «Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα» του Καμπανέλη κ.ά.)
Το 1980, με την παιδική σκηνή που ιδρύει και το έργο της γυναίκας του Λιάνας «Το παράξενο όνειρο του Βασίλη», θα γνωρίσει αρκετή επιτυχία παρουσιάζοντάς το για μερικά χρόνια όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ελληνική ομογένεια της Αμερικής, του Καναδά και της Ευρώπης. Κάποιοι θα τον θυμούνται και από κινηματογραφικές συμμετοχές του, όπως στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ο μελισσοκόμος», «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», «Τοπίο στην ομίχλη», από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ελευθέριος Βενιζέλος» (υποδυόταν το δικτάτορα Μεταξά), αλλά και από τη ραδιοφωνική Λιλιπούπολη (δήμαρχος Χαρχούδας).
Το δημοσιογραφικό μεράκι που είχε από μικρός (δούλεψε νεαρός σε αθλητική εφημερίδα), η ένταξη και η αφοσίωσή του στο ΠΑΣΟΚ θα τον κάνουν να αφήσει το θέατρο για να αναλάβει από το '89 έως το '92 την καθημερινή τηλεοπτική εκπομπή «Κάμερα αλήθεια» για το «Kανάλι 29», κάνοντας ρεπορτάζ στις λαϊκές αγορές, αφήνοντας τον καθένα να λέει τα παράπονα και τις αντιδράσεις του. «Μιλάει ο λαός», όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Παράλληλα είχε και μια παρεμφερή ραδιοφωνική εκπομπή στο «Ράδιο Αθήνα» με τίτλο «Μια σκελίδα σκόρδο».
Πολλοί θα θυμούνται το γελαστό, αυθόρμητο και άκακο χαρακτήρα του.
