Έτσι πήρε τα πρώτα ακούσματα που είχαν ρίζες της Ελληνικής μουσικής παράδοσης. Πολύ γρήγορα ο Χρήστος Νικολόπουλος άρχισε να γίνεται ένας δεξιοτέχνης του μπουζουκιού παίζοντας σε όλη την περιφέρεια της πατρίδας του, σε κέντρα, γιορτές, γάμους, πανηγύρια κ.τ.λ. Το 1963, σε μικρή ηλικία, κατέβηκε στην Αθήνα. Υπήρχε τότε, το καφενείο των μουσικών στην οδό Βερανζέρου στην Ομόνοια. Εκεί, γνώρισε διάφορους μουσικούς και άρχισε να παίζει σε ηχογραφήσεις διαφόρων δίσκων μικρών εταιριών. Αργότερα, ο Στέλιος Ζαφειρίου, δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, τον άκουσε και του πρότεινε να παίζουν μαζί στις :nχογραφήσεις.
Ο Χ. Νικολόπουλος πια άρχισε να δημιουργεί όνομα στο χώρο των μουσικών και τραγουδιστών της Αθήνας ενώ όλοι μιλούσαν για το μεγάλο ταλέντο του και παράλληλα για την σεμνότητά του. Το 1964 δούλεψε με τον Μ. Αγγελόπουλο πολύ σημαντικό τραγουδιστή που εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Κατόπιν ο μουσικός Π. Ιατρού τον σύστησε στο Στέλιο Καζαντζίδη όπου και δούλεψε μαζί του τα τελευταία χρόνια των εμφανίσεων του, δηλαδή τι 1965-66 όπου και πήγαν σε περιοδείες στην Αμερική, Γερμανία και σε όλη την Ελλάδα.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος συνέχισε την πορεία του, ενώ όλα έδειχναν ότι ήταν πια περιζήτητος. Εν τω μεταξύ είχε την τύχη να γνωρίσει και να δουλέψει σχεδόν με όλους τους ρεμπέτες της εποχής (Β. Τσιτσάνη, Γ. Παπαϊωάννου, Γ. Κυριαζή, Μ. Βαμβακάρη, Σ. Κουγιουμτζή). Αργότερα, δούλεψε για μία σεζόν 1969-70 με το Μ. Χιώτη, όπου, όπως λέει ο ίδιος, ήταν σαν να πήρε το δίπλωμα μαζί του, διότι, ως γνωστό τουλάχιστον, οι παλαιότεροι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού είχαν σαν ίνδαλμα τον Μ. Χιώτη. Να σημειώσετε ότι ο Μ. Χιώτης εκφραζόταν με τα καλύτερα λόγια για το Χρήστο. Επίσης, αργότερα ο Χ. Νικολόπουλος υπήρξε αχώριστος συνεργάτης στο στούντιο με τον Γ. Ζαμπέτα. Μάλιστα σε αφιέρωσή του ο Γ. Ζαμπέτας αποκαλεί το Χρήστο γιο του. Ο Χρήστος, από τα πρώτα χρόνια άρχιζε να χτίζει το δικό του μέλλον. Συνόδεψε όλους τους Έλληνες τραγουδιστές της εποχής: Π. Πάνου, Κ. Γκρέϋ, Γ. Λύδια, Γ. Μπιθικώτση, Μαρινέλλα, Γ. Πουλόπουλο, Σ. Διονυσίου, Τ. Βοσκόπουλο, Γ. Νταλάρα (15 χρόνια σχεδόν μαζί). Πολλά χρόνια με την Χ. Αλεξίου και με πολλούς άλλους. Στο στούντιο, στις ηχογραφήσεις, έπαιξε τουλάχιστον επί 20 χρόνια στο 80% της ελληνικής δισκογραφίας.
Έπαιξε μπουζούκι σχεδόν σε όλα τα τραγούδια όλων των μεγάλων δημιουργών (Δ. Καλδάρα, Γ. Μητσάκη, Θ. Δερβενιώτη, Μ. Μπακάλη, Γ. Ζαμπέτα, Μ. Θεοδωράκη, Δ. Πάνου, Γ. Σπανού, Β. Τσιτσάνη, Μ. Λοιζου, Μ. Πλέσσα, Δ. Μούτση κ.ά.).
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Από το 1968 άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Θα αναφέρουμε μερικά με χρονολογική σειρά: 1968: «Νυχτερίδες και αράχνες», «Απόψε σ' έχω στην αγκαλιά μου» με τον Καζαντζίδη σε στίχους Κ. Βίρβου, 1972: «Αγριολούλουδο», «Την Παρασκευή το Βράδυ» σε στίχους Πυθαγόρα με τον Σ. Καζαντζίδη, 1975 «Νύχτα στάσου» με την Λίτσα Διαμάντη, 1975: LP «Υπάρχω» με τον Σ. Καζαντζίδη (ρεκόρ πωλήσεων).
Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια τα LP: «Το σταυροδρόμι» με τον Π. Γαβαλά, «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει» - Γ. Νταλάρας - Γλυκερία - Δ. Κοντογιάwης σε στίχους Ν. Ρασούλη. Μαζί με τον Ρασούλη έγραψαν επίσης άλλα 2 LP, τα: «Παίξε Χρήστο επειγόντως» με την Ελένη Βιτάλη, με τραγούδια όπως «Οι νταλίκες» με τον Γ. Σαρρή και την Χ. Αλεξίου, «Όλοι δικοί μας ήμαστε» με διάφορους καλλιτέχνες.
Στη συνέχεια: «ο Σαλονικιός» με τον Στράτο Διονυσίου και στίχους του Λ. Παπαδόπουλου (ρεκόρ πωλήσεων). Με τον Λ. Παπαδόπουλο συνεργάστηκαν για άλλα 5 - 6 LP όπως: «Αγάπη όλο ζήλια» με το Λ. Βελλή με τραγούδια όπως: «Το βραδάκι», «ΣυλλαβιστάΨιθυριστά» με το Λ. Βελλή, «Μη μιλάς μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς» (ρεκόρ πωλήσεων 1989 250.000 δίσκους), «Η Νύχτα θέλει έρωτα» με τον Λ. Παπαδόπουλο και την Χ. Αλεξίου, «Τραγούδια με τους φίλους μου», σε στίχους του Λ. Χαψιάδη.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι πρώτη φορά, για εκείνη την εποχή, κατάφερε ένας συνθέτης να συγκεντρώσει 11 τραγουδιστές σε ένα LP (Γ. Νταλάρας, Μ. Μητσιάς, Σ. Διονυσίου, Ε. Βιτάλη, Διονύσης Θεοδόσης, Δ. Γαλάνη, Γ. Πάριο ς, Χ. Αλεξίου, Μ. Βάσσου, Λ. Διαμάντη, Μ. Αγγελόπουλος) και ένα τραγούδι το τραγουδάει ο ίδιος (είναι η πρώτη φορά). Στη συνέχεια, πρόσφατα (2004) το επανέλαβε με το LP «Δική μου η χαρά» (Π. Τερζής, Κ. Μακεδόνας, Α. Ρέμος, Δ. Μητροπάνος, Ε. Βιτάλη, Γ. Μαρίνος, Κ. Δόξας, Γ. Μαργαρίτης, Γλυκερία, Μαριώ και τρία τραγούδια τραγουδάει ο ίδιος).
Άλλα LP:
«Μεθυσμένα τραγούδια», με τον Γ. Νταλάρα «Βραδιάζει» με το Σ. Καζαντζίδη (ρεκόρ πωλήσεων) «Λέω» με το Πασχάλη Τερζή, «Μίλα μου στον ενικό» με τον Πασχάλη Τερζή, «Ξημέρωμα 1 ης Ιανουαρίου 2000 μ.Χ.», ένας δίσκος που είχε τις καλύτερες κριτικές και τραγουδούν: Μ. Λιδάκης, Μ. Δημητριάδης, Ε. Τσαλιγοπούλου, Αρλέτα και ο Χρήστος Νικολόπουλος σε 3 τραγούδια. Μεγάλη επιτυχία του LP ήταν το τραγούδι «στων αγγέλων τα μπουζούκια».
«Πάμε για ορθοπεταλιές» με τον Κ. Μακεδόνα σε στίχους Α. Δαβαράκη, «Ψίθυροι καρδιάς» με τους: Δ. Μπάση, Εφ. Χαρίδου σε στίχους Ε. Γιανατσούλια (από το γνωστό σήριαλ (ρεκόρ πωλήσεων). Μεγάλη επιτυχία του LP ήταν το ομώνυμο «Ψίθυροι καρδιάς».
«Ανθη Ευλαβείας», που τραγουδά ο ίδιος ο συνθέτης με μικρές συμμετοχές σε ένα τραγούδι η Ε. Αρβανιτάκη, η Γλυκερία (μία εξαίρετη έκδοση που ο Χρήστος θεωρεί σημαντική ως το πρώτο του προσωπικό album).
«Τώρα μένω μόνος μου» σε στίχους Α. Δαβαράκη - Ε. Πανατσούλια και τραγούδι Δ. Μπάσης. Η πιο πρόσφατη δισκογραφική συνεργασία του είναι στα πλαίσια του Tu/Soundtrack, «Μη μου λες αντίο» (Μ. Μανουσάκη) σε στίχους Ελένης Γιανατσούλια. Τραγουδούν ο Κώστας Μακεδόνας και η Ραλία Χριστίδου. Επίσης ο Χρήστος μελοποίησε και ορχηστικά LP'S με πρωταγωνιστικό όργανο το μπουζούκι αλλά πάντα με πρωτοποριακές εvορχηστρώσεις και ηχοχρώματα. Αυτά είναι:
«Λαϊκά περάσματα», «Ανατολικά της Ευρώπης», «Δρόμοι της Ανατολής», «Ελλήνων Πάθη», «Κυκλάμινα του Ολύμπου» με μουσικά θέματα σε διάλογο με τα χάλκινα (συμμετέχει η μπάντα της Φλώρινας). Ένα ακόμη ορχηστρικό LP και στα πλαίσια της πρώτης συνεργασίας με το γιο του Βασίλη είναι το «Όταν η βροχή».
Από το 1985 ο Νικολόπουλος με την ορχήστρα του λαμβάνει μέρος σε συναυλίες και σε επιλεγμένους χώρους κάνοντας έως σήμερα έντονη την παρουσία του στο χώρο της Ελληνικής μουσικής.
Δύο από τις συναυλίες του ηχογραφήθηκαν και έγιναν LP. Στο γήπεδο του Παναθηναϊκού το 1987, με τη συμμετοχή 10 τραγουδιστών όπου αποθεώθηκαν από 40.000 κόσμο. Το 1998 συναυλία στο Ηρώδειο με 70 μουσικούς της σύγχρονης ορχήστρας της ΕΡΤ και ερμηνευτές την Ε. Αρβανιτάκη, τον Κ. Μακεδόνα, τον Δ. Μπάση σε μία φαντασμαγορική αποθέωση από 8.000 κόσμο, όπου οΧ. Νικολόπουλος θεωρεί πως ήταν το αποκορύφωμα της καριέρας του. Ο τίτλος του ηχογραφημένου LP είναι: «Χρήστος Νικολόπουλος Ωδείο Ηρώδου Αττικού».
Ο Χρήστος Νικολόπουλος έχει γράψει μέχρι τώρα γύρω στα 1800 τραγούδια και μέχρι σήμερα θεωρείται ο πολυγραφότερος συνθέτης με τις μεγαλύτερες σε αριθμό επιτυχίες στην Ελλάδα. Θεωρείται, ιστορικά, ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης της εποχής στο μπουζούκι και επίσης συνεχιστής του αξέχαστου Μ. Χιώτη, γεγονότα που μέχρι σήμερα αποδεικνύει κάθε φορά, όπου και αν παίξει.
Έχουν εκδοθεί γύρω στα 12 βιβλία με τραγούδια του, σε νότες (παρτιτούρες), για πιάνο από τις εκδόσεις Φ. Νάκα.
Στο τέλος του 2000, με τη συνεργασία του Κ. Γανωσέλη, μετά από μακρόχρονη έρευνα και κοπιαστική δουλειά εκδόθηκε ένα βιβλίο του, με διδακτικό χαρακτήρα. Ο τίτλος του είναι «Οι λαϊκοί δρόμοι». Συνοδεύεται από ένα CD όπου ακούγονται όλοι οι λαϊκοί δρόμοι με το μπουζούκι του Χρήστου Νικολόπουλου και με πολλά μουσικά παραδείγματα. Επίσης τα κείμενα υπάρχουν και στα Αγγλικά.
Το συνολικό συνθετικό έργο του Χρ. Νικολόπουλου είναι πραγματικά ιδιαίτερα μεγάλο καθώς επίσης και οι συμμετοχές που έχει κάμει σε LP διαφόρων καλλιτεχνών. Πολλές από αυτές δυστυχώς δεν υπάρχουν πια παρά σε συλλεκτικές φόρμες, καθώς κυκλοφόρησαν σε δισκάκια βινυλίου και σε δισκογραφικές εταιρείες που δεν υπάρχουν σήμερα. Όλες οι συμμετοχές που βρέθηκαν καταχωρημένες στα καταστήματα cd σήμερα, υπάρχουν στην κατηγορία της δισκογραφίας.
Οι συμμετοχές του ως μουσικός/δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, λέγεται ότι ξεπερνούν κάθε άλλον μουσικοσυνθέτη στη χώρα. Διεκδικεί το ρεκόρ έως σήμερα έχοντας στο ενεργητικό του πολύ περισσότερα από 20.000 τραγούδια (playbacks/recordings) σε αναρίθμητα LP'S, συλλογές κλπ. ρεπερτόριο που επίσης είναι αδύνατο να καταχωρηθεί εξ' ολοκλήρου για τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ωστόσο τα περισσότερα από αυτά είναι καταχωρημένα σε δισκογραφικές κυκλοφορίες της Ελλάδας και του εξωτερικού. Τέλος, οι χρυσοί δίσκοι του Χρ. Νικολόπουλου ξεπερνούν τους 25.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου