Ειρήνη Κουμαριανού

Γεννημένη στο Γαλάτσι το 1930, φοίτησε στο Ελληνικό Ωδείο για να ξεκινήσει την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του ΄50.

Χαρακτηριστική φυσιογνωμία της μεγάλης, κυρίως, οθόνης, συμμετείχε σε δεκάδες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Επαιξε, μεταξύ άλλων, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη και τη Ρένα Βλαχοπούλου.

Ξεχωρίζουν οι ταινίες “Ιστορία μιας ζωής", "Κορίτσια για φίλημα", "Δάκρυα για την Ηλέκτρα", "Πολύ αργά για δάκρυα", "Καπετάν φάντης μπαστούνι", "Η νεράιδα και το παλικάρι", "Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης", "Κρίμα το μπόι σου", "Ο κατεργάρης", "Η εφοπλιστίνα", "Η Μαρία της σιωπής", "Στον αστερισμό της παρθένου" καθώς και στον «Ξαφνικό έρωτα», τις «Ησυχες μέρες του Αυγούστου» και το πρόσφατο «Ετερον ήμισυ». Είχε επίσης πάρει μέρος σε ραδιοφωνικά "Θέατρα της Δευτέρας".
Στην τηλεόραση, πριν τη μεγάλη επιτυχία του «Παρά πέντε», η Ειρήνη Κουμαριανού είχε εμφανιστεί στις σειρές “Αναστασία”, "Προδοσία", “Σαν αδελφές”, “Alma libre" καθώς και στο “Σ' αγαπώ-Μ' αγαπάς”.
Το 2004 ανέλαβε έναν μικρό ρόλο στις «Σαββατογεννημένες», την πρώτη τηλεοπτική σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη (Mega), γι΄αυτό και την επέλεξε, στη συνέχεια για τον ρόλο της γιαγιάς Σοφίας.

Μαζί με την Εφη Παπαθεοδώρου, τη γνωστή Θεοπούλα, έπαιξαν και στην ταινία ελληνο-αμερικανικής παραγωγής «Οπα».
Από τις τελευταίες της θεατρικές επιτυχίες ήταν ο ρόλος της στον «Μάρτυρα Κατηγορίας» της Αγκάθα Κρίστι, που ανέβασε η Κάτια Δανδουλάκη στο θέατρό της με τον Δάνη Κατρανίδη και τον Κώστα Σπυρόπουλο.
Η δημοφιλής ηθοποιός που νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό» με προβλήματα καρδιάς «έφυγε» από τη ζωή την Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013 σε ηλικία 82 ετών.

Παύλος Μάτεσις

Ο Παύλος Μάτεσις γεννήθηκε το 1933 στο χωριό Δίβρη, της Ηλείας. Μέχρι τα 19 του έζησε σε πολλές επαρχιακές πόλεις.

Σπούδασε θέατρο (πτυχίο ηθοποιού), μουσική (πτυχίο βιολιού), ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά). Δίδαξε υποκριτική (1963-64) στη σχολή Σταυράκου. Διετέλεσε βοηθός – δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο (1971-1973).

Έγραψε και σκηνοθέτησε δύο τηλεοπτικές σειρές (ΥΕΝΕΔ 1974-6) και έχει γράψει κείμενα για FLOOR SHOW. Η πρώτη παρουσία του στα ελληνικά γράμματα ήταν το 1967 με το θεατρικό έργο «Η Τελετή» (θέατρο Ν. Ιωνίας 1967 και Εθνικό Θέατρο 1969).

Διηγούμενος τις πρώτες «θεατρικές» του αναμνήσεις, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ο Παύλος Μάτεσις αναφέρει: «Στα Καλάβρυτα, τρίχρονο ή τετράχρονο αγοράκι, είδα ένα βράδυ να αναδύεται από το παράθυρο απέναντι από το κρεβάτι μου μία γυναικεία μορφή. Δεν ήταν αγριωπή, δεν ήταν γλυκιά. Ήταν σκεφτική και αυστηρή, με τα μαλλιά τραβηγμένα πίσω. Μπορεί να “ταν όνειρο, μπορεί παραίσθηση. Τι σημασία έχει;». «Θεωρεί ότι είναι η πρώτη του εμπειρία με δραματική χροιά και έμμεση σχέση με το θέατρο.

Από το ίδιο το θέατρο θυμάται τον λαϊκό κωμικό Παταπία, που έπαιζε ανεβασμένος πάνω σε ενωμένα τραπέζια, πάλι στην πλατεία Καλαβρύτων και αυτός αντί να γελάει, όπως όλος ο κόσμος, έκλαιγε σπαραχτικά, γιατί είχε μπει στο πέδιλό του ρετσίνι και κολλούσε», σχολιάζει η δημοσιογράφος που συνομιλεί με τον συγγραφέα. «Εκεί γύρω στα 22 μου, μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, είχα πραγματικά κάτι σαν… αποκάλυψη. Διάβασα Φόκνερ, Κάφκα και Μπέκετ και είδα σε μία ερασιτεχνική παράσταση μαθητών του Γαλλικού Ινστιτούτου το «Μάθημα» του Ιονέσκο. Και είπα: Να, λοιπόν, που γράφουν και έτσι. Γιατί για μένα ο υπερρεαλισμός και ο μοντερνισμός ήταν ο κανόνας.

Η συνάντησή μου με αυτούς τους συγγραφείς μού δημιούργησε μια αίσθηση συνηγορίας και συντροφιάς. Από τότε το ήξερα, αλλά τώρα το αρθρώνω, τι δουλειά κάνει ο συγγραφέας. Είμαστε όλοι σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και ο καθένας μας περιμένει ένα τρένο με οδηγό τον ψυχοπομπό Ερμή. Ξέρουμε που θα μας πάει, δεν ξέρουμε πότε θα “ρθει. Και ο συγγραφέας, ώσπου να “ρθει το τρένο, κάνει συντροφιά στους άλλους».

 Από τον Απρίλιο του 1967, τότε που το πρώτο από τα 13 θεατρικά του έργα, η περίφημη «Τελετή», ανέβηκε στο θέατρο της Νέας Ιωνίας από τον Γιώργο Μιχαηλίδη, ο συγγραφέας «εντάχθηκε» στις θεατρικές ομάδες και ζυμώσεις. Για την Παιδεία έχει πει: «Σήμερα, η Παιδεία ευνουχίζει, διότι έχει μεταβληθεί. Κάποτε η βάση της Παιδείας ήταν ο έρως προς τη γνώση. Σήμερα ο στόχος είναι κάποιος να διοριστεί και να βρει επαγγελματικούς προσανατολισμούς. Δεν υπάρχει έρως προς τη γνώση».

Είναι χαρακτηριστικά τα βραβεία και τα έργα του γνωστού συγγραφέα.
Παρακάτω μπορείτε να βρείτε μια λίστα με μερικά από αυτά.
1. Κρατικό βραβείο θεάτρου 1966 για το έργο «Η Τελετή».
2. Έπαθλο Κάρολος Κουν-Πόλις των Αθηνών 1989 για το καλύτερο ελληνικό έργο της χρονιάς «Περιποιητής Φυτών- NYRSERYMAN»
3. Βραβείο Ελληνόφωνων Κάτω Ιταλίας (1998) για το μυθιστόρημα του «Η Μητέρα του Σκύλου».
4. Μέγα Βραβείο Κριτικών θεάτρου έτους 2000.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ
«Προς Ελευσίνα» 1995.
«Εξορία» 1982.
«Λύκε-Λύκε» 1984.
«Διηγήματα» 1976.
«Η Καθαίρεση» 1969.
«Το φάντασμα του Κου Ραμόν Νοβάρο» 1973, 1997.
«Περιποιητής Φυτών» Αθήνα, 1989, 1997).
«Βιοχημεία» 1971, 1997.
«Η Τελετή» 1997
«Η Βουή» 1997 ΠΡΟΖΑ
 «Αφροδίτη» Αθήνα, 1986, 2000.
 «Η Μητέρα του σκύλου» 1990.
«Ύλη Δάσους» 2000.
«Ο Παλαιός των ημερών» 1994.
«Πάντα Καλά» 1998.
«Σκοτεινός οδηγός» 2002.
«Πάντα καλά» 2002.
«Μύρτος» 2004.
 Αλδεβαράν 2007. Graffito 2009.

Ο γνωστός συγγραφέας είχε κάνει μάλιστα και μερικές πολύ σημαντικές μεταφράσεις όπως: Έχει μεταφράσει στα ελληνικά: Mrojek, Ben Johnson, Vitrac, Harold Pinter, Henrik Ibsen, Sean O” Casey, Arrabal, Joe Orton, Artaud Antonin, Atwood Margaret, Map. Macdonald, Shakespeare, Beaumarchais, Stendhal, Fournier Alain, Haviaras Stratis, Ambert Alba, Ackroyd Peter, William Faulkner και στα νέα ελληνικά τα έργα του Αριστοφάνη: Ειρήνη, Πλούτος, Βάτραχοι, Νεφέλαι, Όρνιθες, Αχαρνής, Θεσμοφοριάζουσαι, Λυσιστράτη.

Έφυγε από τη ζωή της 20/1/2013 σε ηλικία 80 ετών.

Άννα Bαγενά

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λάρισα, όπου και τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε στις σχολές του «Θεάτρου Τέχνης» (Κάρολος Κουν) καθώς και του «Εθνικού Θεάτρου». Επίσης φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 Κυριότεροι σταθμοί στη ζωή και την εργασία της στο θέατρο: 1972 : Πρωταγωνίστησε στην ταινία «Το Προξενιό της Άννας» του Παντελή Βούλγαρη, οπού πήρε το βραβείο ερμηνείας Α’ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γνωριμία της με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη. 1975 :΄Ιδρυση του Θεσσαλικού Θεάτρου με δική της πρωτοβουλία και συμμετοχή των Κώστα Τσιάνου, Γιώργου Ζιάκα, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Διαγόρα Χρονόπουλου, Σπύρου Κολοκοτρώνη κ.α

1978 : Εκλογή της στον Δήμο Λάρισας σαν δημοτική σύμβουλος. 1983: Επιστρέφει στην Αθήνα αφού από το 1975 διευθύνει συνεχώς το Θεσσαλικό Θέατρο δημιουργώντας ουσιαστικά μαζί με την υπόλοιπη ομάδα συνεργατών και φίλων το μοντέλο της θεατρικής αποκέντρωσης και τον οδηγό για την ίδρυση των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗΠΕΘΕ) 1983-1993: Δημιουργεί δικούς της θιάσους παίζοντας κυρίως επιθεώρηση με τον τύπο της «Βαγγελίτσας».

Επίσης συνδιοργανώνει με τον άντρα της, Λουκιανό Κηλαηδόνη, πολλές μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις με κορυφαία το Πάρτυ στη Βουλιαγμένη. 1993: Επιστροφή στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας όπου παίζει τους ρόλους της ΄Αμπυ στο έργο «Πόθοι κάτω απ’ τις λεύκες» του Ο’Νήλ, της Λενάκι στο «Ο Γάμος» της Βάσας Σολωμού Ξανθάκη (θεατρική προσαρμογή, σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου) και «Μάνα Κουράγιο» του Μ. Μπρέχτ (σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή). 1996: «Τα καλύτερα μας χρόνια» Βαγγέλη Γκούφα, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Θέατρο Περοκέ. 1997: «Μια ξεχωριστή μέρα» του Εττόρε Σκόλα σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου και «Αμερικάνικα Μπλούζ» του Τέννεσυ Ουίλλιαμς σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου.

1998: «Η βασίλισσα της ομορφιάς του Λυναίην» του Μακ Ντόναφ σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου. 1999: Ιδρύει με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη το θέατρο Μεταξουργείο, όπου στεγάζουν όλες τις πολιτιστικές τους δραστηριότητες (θεατρικές και μουσικές). 2000: Καλοκαίρι - Φεστιβάλ Αθηνών Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου Πραξαγόρα στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. 2000-2002: «Αγγέλα Παπάζογλου» του Γιώργη Παπάζογλου θεατρική προσαρμογή- μουσική επιμέλεια Λάμπρου Λιάβα. Παραστάσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό (Κύπρο, Βρυξέλλες, Σόφια, Βουκουρέστι, Ν. Ιταλία). 2002: Πανελλαδική καλοκαιρινή περιοδεία με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, όπου παίζει την μάνα στο «Ματωμένος Γάμος» του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Σεπτέμβριος 2002:

Συμμετοχή στις εκδηλώσεις της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας Αθήνα 2001-2004 «12 Θεατρικοί Μονόλογοι» με το «Τσέρνομπιλ: Ένα χρονικό του μέλλοντος». 2002-2003: «Φθινοπωρινή Σονάτα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στο Θέατρο «Μεταξουργείο». 2003-2004: «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο ντε Φιλίππο σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου στο θέατρο «Μεταξουργείο» και σε παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη (Θέατρο «ΕΓΝΑΤΙΑ») τη Λάρισα και το Αγρίνιο. 2004-2005: Παρουσίαση 3 θεατρικών παραγωγών στο Θέατρο εφαρμόζοντας εναλασσόμενο πρόγραμμα παραστάσεων.

Στις δύο από τις παραγωγές αυτές με πρωταγωνιστικό ρόλο («Φιλουμένα Μαρτουράνο» και «Αγγέλα Παπάζογλου»). 2005-2006 : «Ο Γυάλινος Κόσμος» του Τέννεσσυ Ουίλλιαμς, σε σκηνοθεσία Nebojsa Bradic στο Θέατρο «Μεταξουργείο» και σε παραστάσεις στο Βόλο και τη Λάρισα. 2006-2007 : «Ποιος φοβάται» τη Βιρτζίνια Γούλφ;» σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά, στο Θέατρο «Μεταξουργείο» και στη Λάρισα. 2007-2010 : «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία της ίδιας, στην Αθήνα (θέατρο «Μεταξουργείο» και Θέατρο «Βασιλάκου») και σε περιοδεία σε πόλεις της Ελλάδας.

Παράλληλα με τις παραγωγές που ανεβαίνουν στο θέατρο «Μεταξουργείο» στις οποίες παίζει η ίδια, συνεχίζει να προωθεί νέες δυνάμεις του ελληνικού θεάτρου, δίνοντας την δυνατότητα σε νέους συγγραφείς και ηθοποιούς να παρουσιάσουν (σε παραγωγές του Θεάτρου) έργα ελλήνων και ξένων συγγραφέων, όπως τα : • «Desperados» του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Βαλτινού (Χειμώνας 2000), • «Ορέστεια:Αποσπάσματα ενός τραγικού λόγου» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Ζάϊμπελ (Χειμώνας 2001) και • «Ο άλλος θάνατος της Ιωάννας της Λωραίνης» του Βούλγαρου συγγραφέα Στέφαν Τσάνεφ, σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου (Χειμώνας 2004-2005). • «Καλιφόρνια Ντρίμιν» του Βασίλη Κατσικονούρη σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά (Χειμώνας 2006-2007)

Το 2006 γράφει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Το Θεσσαλικό μου θέατρο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΚΕΔΡΟΣ» (Δεκέμβριος). Γράμματα, ημερολόγια, φωτογραφίες, σημειώσεις, επίσημα έγγραφα, από το προσωπικό αρχείο της ίδιας, που καταγράφουν μια ολόκληρη εποχή, την εποχή της μεταπολίτευσης και συγχρόνως τη γέννηση του πρώτου θεάτρου της επαρχίας. Μια προσωπική αφήγησή, πάνω σ’ αυτό που η ίδια θεωρεί, ίσως, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής της.

Από το βιβλίο αυτό προέκυψε και η ομώνυμη παράσταση («Το Θεσσαλικό μου Θέατρο»), που παρουσίασε στο Θέατρο «Μεταξουργείο» την Άνοιξη του 2007.

Κώστας Βουτσάς

Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε στον Αθήνα, αλλά μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Τριανταφυλλίδη «Μακεδονικό Ωδείο» της Θεσσαλονίκης.

Αποφοίτησε το 1952. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στην σκηνή ήταν το 1953 στο «Στρατιωτικό Θέατρο Θες/νίκης» με το έργο «Άνθος του Γιαλού». Την ίδια χρονιά έκανε και την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται» όπου εμφανίστηκε ως κομπάρσος.

Στην Αθήνα ήλθε για μόνιμη εγκατάσταση το 1958 ύστερα από προτροπή της πρωταγωνίστριας του μουσικού θεάτρου Καλής Καλό. Μαζί της εμφανίστηκε στην επιθεώρηση «Πάρε Κόσμε» στο θέατρο «Περοκέ» (1958).

Την επόμενη σεζόν εντάχτηκε στο δυναμικό του θεάτρου «Ακροπόλ» όπου εμφανίστηκε σε επιτυχημένες επιθεωρήσεις.

Στον κινηματογράφο συνέχισε τις εμφανίσεις παίζοντας αρχικά σε δεύτερους ρόλους, όπως στις ταινίες «Η κυρά μας η μαμή(1958)», «Το αγόρι που αγαπώ(1960)», «Η Αλίκη στο ναυτικό(1961)» κ.α..

Ξεχώρισε το 1961 στην ταινία του Γ. Δαλιανίδη «Ο Κατήφορος» και από την επόμενη χρονιά αρχίζουν οι πρώτοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι. Μία σειρά από πρωταγωνιστικούς ρόλους σε κωμωδίες, δίπλα σε γνωστούς άλλους πρωταγωνιστές, τον βοηθάνε να καθιερωθεί.

Τον συναντάμε στις ταινίες
«Μερικοί το προτιμούν κρύο(1962)»,
«Ο φίλος μου ο Λευτεράκης(1963)»,
«Ζητείται τίμιος(1963)»,
«Κάτι να καίει(1964)»,
«Τέντυ μπόι αγάπη μου(1965)»,
«Ραντεβού στον αέρα(1965)»,
«Κορίτσια για φίλημα(1965)». 
Το πιο λαμπρό μπουζούκι(1968)»,
«Ο άνθρωπος της καρπαζιάς(1969)»,
«Ένας άφραγκος Ωνάσης(1969)»,
«Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά(1970)»,
«Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ(1970)»,
«Εθελοντής στον έρωτα(1971)»,
«Αγάπησα μια πολυθρόνα(1971)»,
«Ο αντιφασίστας(1972)»,
«Επτά χρόνια γάμου(1972)»,
«Αγάπη μου παλιόγρια(1972)»,
«Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς(1973)»,
«Ο αισιόδοξος(1973)»,
«Ένας τρελός, τρελός αεροπειρατής(1973)».

 Παράλληλα στο θέατρο την περίοδο 1964-72 εμφανίζεται ως συνθιασάρχης με όλα τα μεγάλα ονόματα της κωμωδίας, ενώ από το 1972 και μετά συγκροτεί δικούς του θιάσους.
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 76 ταινίες. Το 1982 σκηνοθέτησε την μοναδική του ταινία με τίτλο «Και το Λουρί της Μάνας». Το 1984 η επιτροπή ΦΕΚΘ τον τίμησε με ειδικό βραβείο για την συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο, με αφορμή την ταινία «Ο Ερωτας του Οδυσσέα(1984)» του Β.Βαφέα. Σημαντική ήταν και η παρουσία του στη μικρή οθόνη.

Γιώτα Νέγκα

Η Γιώτα Νέγκα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Αυγούστου και μεγάλωσε στο Αιγάλεω και στον Κορυδαλλό, με καταγωγή των γονέων της από την Πάτρα και την Τρίπολη.

Ο πατέρας της έπαιζε ερασιτεχνικά μπουζούκι και η μητέρα της τραγουδούσε, δημοτικά κυρίως. Από τα οκτώ της χρόνια η κλίση της στη μουσική και στο τραγούδι ήταν εμφανής στον οικογενειακό και φιλικό της περίγυρο. «Δεν σκέφτηκα ποτέ στη ζωή μου να γίνω τίποτα άλλο από τραγουδίστρια.

Κανείς δεν έδειξε να εκπλήσσεται. Έμοιαζε να είναι η φυσική μου κατάληξη. Θυμάμαι μικρή γρατζουνούσα ένα μπουζούκι που είχαμε σπίτι και ονειρευόμουν ότι με ακούω στο ραδιόφωνο».


Άκουσε μετά μανίας Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Νταλάρα, Αλεξίου, αλλά και Dire Straits, ανήκει δηλαδή –παράλληλα με τα άλλα– και στη ροκ γενιά αυτής της εποχής. Στα χρόνια του Λυκείου άρχισε να τραγουδάει σε χώρους που ήταν κάτι ανάμεσα στις παλιές μπουάτ και στις σημερινές μουσικές σκηνές. Το τραγούδι λοιπόν το υπηρετεί από τότε που ήταν μαθήτρια στο Λύκειο. «Δεν έχω κάνει άλλη δουλειά στη ζωή μου, αλλά άργησα να πω ότι το επάγγελμα που θα ακολουθήσω θα είναι τραγουδίστρια, έτσι απλά ήρθε από μόνο του, αβίαστα».

Ώσπου το 1992 δημιουργεί με μερικούς φίλους το «Έμμετρο» στο Μοσχάτο, μία μικρή μουσική σκηνή στην οποία δραστηριοποιείται η ίδια καλλιτεχνικά ως το 1996, τραγουδώντας από ροκ μπαλάντες μέχρι παραδοσιακά και από Χατζιδάκι μέχρι ρεμπέτικα, ένα σχολείο πειραματισμού. Τραγούδησε κάποιες σεζόν και στη Χίο, ένα αγαπημένο μέρος, όπου έκανε πολλούς φίλους και που τη θεωρεί ένα υποψήφιο μέρος για απόσυρση στο βάθος του χρόνου.

Τα μικρά μαγαζάκια στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά έδωσαν τη θέση τους στα ρεμπετάδικα. Έτσι λοιπόν από το 1996 μέχρι το 2001 κάνει τον κύκλο της στα ρεμπετάδικα: Παλιά Μαρκίζα, Αστροφεγγιά, Δέκα Εντολές. Δίπλα σε δύο μεγάλους δάσκαλους που της έμαθαν πολλά. Αναφέρει τους Αντώνη Ρεπάνη και Σπύρο Λιόση. Επίσης συνεργάζεται και με άλλους σημαντικούς –για το χώρο– ανθρώπους όπως τον Νίκο Δημητράτο, την Μαρία Σουλτάτου, τον Νίκο Σαραγούδα κ.ά.

Η μια δουλειά μετά την άλλη, την έκαναν να νιώσει επαγγελματίας και αισθάνθηκε την ανάγκη να παρακολουθήσει μαθήματα τραγουδιού. Μαθήματα που συνεχίζει, στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλα την κυρία Διαμαντοπούλου. «Δάσκαλος» και «δασκάλα», λέξεις που χρησιμοποιεί συχνά, αλλά πολύ προσεκτικά, η Γιώτα Νέγκα. Την Έλλη Πασπαλά χαρακτηρίζει φίλη και μιλά ζεστά και με αγάπη για την πρώτη τους συνεργασία στις Γραμμές. «Εμαθα τόσα πράγματα, ένιωσα άλλα τόσα και νομίζω ότι τα λόγια δεν φτάνουν για να εκφράσω την εκτίμησή μου για την Έλλη».

Σιγά σιγά λοιπόν εδραιώθηκε μέσα της η πεποίθηση να ανοιχτεί και προς την κατεύθυνση της δισκογραφίας. Ωστόσο ως ιδιαίτερα προσγειωμένο άτομο, δεν θεωρεί κατάκτηση τη δισκογραφία. «Και χωρίς δίσκο τραγουδίστρια θα ήμουν. Άλλωστε, ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα προσεγγίσει καμία εταιρεία» λέει με πείσμα. Αντιλαμβάνεται, όμως, ότι η πρώτη της δισκογραφική απόπειρα κυκλοφόρησε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το ελληνικό τραγούδι. «Είναι, όντως. Όμως εγώ θα δώσω ανεξάρτητα τη μάχη μου. Θα ήθελα πολύ να νιώσω πως υπάρχει λίγο περισσότερος χώρος για όσους παρουσιάζουν κάτι υπεύθυνα κι από καρδιάς».

Η αναζήτηση για νέες φωνές από τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και την Ευανθία Ρεμπούτσικα έφερε τη Γιώτα κοντά τους, αλλά και στη δισκογραφία. Συμμετέχει στις παραστάσεις τους στην Αθήνα και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα μαζί και με την Έλλη Πασπαλά. Την επέλεξαν ανάμεσα σε αρκετούς για να προσπαθήσουν όλοι μαζί δισκογραφικά. Έτσι, με αφορμή μια ακρόαση στο Αερικό, γνωρίστηκε το 2001 με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και μέσα από πολλές δοκιμές, πρόβες, κτλ., βρέθηκε να ηχογραφεί τραγούδια του. Αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τον Καλαντζόπουλο που της χάρισε τα τραγούδια του, με την έννοια ότι της έδωσε πρόσβαση στην σκέψη του, ενώ παράλληλα της έμαθε την αιτία που γράφονται τα τραγούδια. Επίσης, της πρόσφερε κάποια χαλαρότητα και την έκανε να νιώσει πως την εμπιστεύεται, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό για μια πρωτοεμφανιζόμενη στη δισκογραφία τραγουδίστρια.

Το 2003 κυκλοφορεί από τη νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία «Cantini» του Καλαντζόπουλου και της Ρεμπούτσικα το cd single με τίτλο «ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ» που περιέχει το ομότιτλο τραγούδι σε στίχους και μουσική Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, ένα δισκογραφικό ντεμπούτο που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση.

Η ίδια η ερμηνεύτρια περιγράφει την ευτυχή αυτή συγκυρία ως εξής: «– Το 2001, την Τσικνοπέμπτη, στην ακρόαση στο "Αερικό", ήταν η κατάλληλη στιγμή; Πείτε μου λίγο την ιστορία, πως το αποφασίσατε να πάτε, διότι το αποτέλεσμα είναι γνωστό... (σ.σ. τη διάλεξαν οι Ρεμπούτσικα, Καλαντζόπουλος και άρχισε η δισκογραφική της πορεία) – Σαφώς κάποιος που αποφασίζει να ασχοληθεί με το τραγούδι, ψάχνει την ευκαιρία να κάνει όλα αυτά που ονειρεύεται, πραγματικότητα.

Καθώς έχει μπει το τραγούδι στη ζωή μου και έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια στο "Έμμετρο", έχει αρχίσει να φουντώνει η ανάγκη μέσα μου να γνωρίσω καινούρια πράγματα. Στο "Έμμετρο" είχα την πολυτέλεια να πω από ροκ μπαλάντες μέχρι δημοτικά, όμως σε άλλα μαγαζιά δε μπορούσε να συμβεί το ίδιο. Στα ρεμπετάδικα λοιπόν έμαθα πάρα πολλά, όμως μετά από 2-3 χρόνια που άρχισα να γνωρίζω το αντικείμενο, άρχισα να καταλαβαίνω που στέκομαι και ότι ένα κομμάτι μου μόνο πατάει στο ρεμπέτικο, εγώ είμαι λαϊκή τραγουδίστρια. Έτσι ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι άλλο. Στην αρχή δεν έβλεπα πολύ φως, όμως ήμουν ευχαριστημένη με την πορεία μου και δεν παραπονιόμουν.

Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο, δυο μέρες πριν την Τσικνοπέμπτη του 2001, και με ενημερώνουν από το Εθνικό Ωδείο, όπου φοιτώ, ότι γίνεται μια ακρόαση και έχουν έρθει σε επαφή με τη δασκάλα μου την κυρία Διαμαντοπούλου για να προτείνει άτομα που θα ενδιαφέρονταν να λάβουν μέρος. Τους ευχαριστώ, αλλά μέσα μου δεν ήμουν σίγουρη, εάν θα πήγαινα. Το ήθελα μεν, αλλά ήμουν αναποφάσιστη. Και σε εκείνο το σημείο, χτυπάει ξανά το τηλέφωνο και είναι ο οργανωτής, ο οποίος ήθελε να ρωτήσει κάποια πράγματα σχετικά με τα πρακτικά της συμμετοχής μου.

Εκεί κατάλαβα ότι ήταν σοβαρό και αποφάσισα να πάω. Πήγα τελευταία, ήμουν κουρασμένη, διότι δούλευα εκείνες τις μέρες, αλλά το γεγονός ότι το πρώτο άτομο που συνάντησα ήταν ο Γιάννης ο Φιλιππουπολίτης, συνεργάτης των παιδιών (σ.σ. Ρεμπούτσικα και Καλαντζόπουλος) αλλά και δικός μου με χαλάρωσε. Λέω το "Αυτή νύχτα μένει" του Σταμάτη Κραουνάκη, κάνω να κατέβω και μια φωνή μου λέει "Θα μας πείτε άλλο ένα;". Είπα άλλα δύο και μετά από καμιά 20αριά μέρες πήρε τηλέφωνο ο Παναγιώτης και μου πρότεινε να δοκιμάσουμε το "Με τα μάτια κλειστά"».
Αμέσως μετά εμφανίζεται δίπλα στον Γεράσιμο Ανδρεάτο σε παραστάσεις στη μουσική σκηνή «Zoom» στην Πλάκα, ενώ την άνοιξη του 2004 ξεκινάει την πολύ επιτυχημένη συνεργασία της με την ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Μαγνησίας.

Το 2004 κυκλοφορεί από την εταιρεία «Cantini» τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη και τίτλο «ΤΟ ΒΕΛΟΣ». Από τους «Άρχοντες» του ΄88 μέχρι και σήμερα, με «Το βέλος» ο Βαγγέλης Κορακάκης κρατά εκείνα τα χαρακτηριστικά ως τραγουδοποιός που χαρακτήριζαν τους παλαιούς τραγουδοποιούς των λαϊκών τραγουδιών, λιτή και καθαρή ενορχήστρωση, στιχουργική ζωντανή και άμεση. Στην προκειμένη περίπτωση συνδυασμένη με μία εξαιρετική λαϊκή φωνή, αυτή της Γιώτας Νέγκα, η οποία κατά πως φαίνεται έχει μεγάλο δρόμο να διανύσει στο λαϊκό μας τραγούδι.

Όλη αυτή η χημεία και σύνθεση δημιουργούν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες σύγχρονους λαϊκούς δίσκους. Τα δέκα αυτά καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια θα ικανοποιήσουν τους φίλους του είδους, ενώ με τα τραγούδια αυτά πιστοποιείται άλλη μία φορά η αξία του Κορακάκη στον εν λόγω χώρο, ενώ η Γιώτα Νέγκα επιβεβαιώνει όλες μας τις ελπίδες για μια από τις σπουδαιότερες σύγχρονες λαϊκές φωνές.

Ο χειμώνας του 2004 τη βρίσκει μαζί με την Εστουδιαντίνα στη σκηνή της «Ακτής Πειραιώς» και στο Fix Community της Θεσσαλονίκης στο πρόγραμμα «Της Ελενίτσας...» με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, αλλά και τους Δημήτρη Ζερβουδάκη και Παναγιώτη Λάλεζα. Όσον αφορά στο δισκογραφικό χώρο, συμμετέχει κάνοντας δεύτερη φωνή στον δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο «Απ' την αγάπη γυρίζω μόνος», καθώς και στον δίσκο του Οδυσσέα Τσάκαλου «Φυλακή με ορθάνοιχτη πόρτα» ερμηνεύοντας το τραγούδι «Τι να του συμβαίνει».

Εχει βαθιά, λαϊκή φωνή και το καμαρώνει: «Είναι τόσο παρεξηγημένος ο όρος "λαϊκό τραγούδι" πια. Εγώ είμαι λαϊκή τραγουδίστρια, αλλά με την παλιά έννοια» λέει γελώντας. «Προτεραιότητά μου είναι να λέω καλά τραγούδια. Αν αυτά έχουν λαϊκές αποχρώσεις, ακόμα καλύτερα». Όλοι λοιπόν της λένε πως είναι λαϊκή τραγουδίστρια. Αλλά και η ίδια πιστεύει πως –ό,τι και να πει θα έχει λαϊκές αποχρώσεις με την έννοια πως, όταν προσεγγίζει ένα τραγούδι, το κάνει με λαϊκό τρόπο, που –πέρα από την τεχνοτροπία– έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους, ακόμη και με την άρθρωση. Είναι, πιστεύει, μια σύνθετη διαδικασία που όμως δεν εξαντλείται αποκλειστικά στο είδος τραγουδιού που συνηθίσαμε να λέμε λαϊκό.

Το 2005 την βρίσκει να συμμετέχει στον δίσκο του Μανώλη Γαλιάτσου «Του Μάγου τα παιχνίδια» ερμηνεύοντας «Το αόρατο αστέρι», στον δίσκο της Ελένης Τσαλιγοπούλου «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» κάνοντας φωνητικά, καθώς και σε μία συλλογή του περιοδικού «Δίφωνο» (τχ.116) με παραδοσιακά τραγούδια.

Η συνεργασία της Γιώτας Νέγκα με το ζεύγος Ρεμπούτσικα-Καλαντζόπουλος συνεχίζεται πέρα από τη δισκογραφία και επί σκηνής. Ήδη από το 2002 έχουν αρχίσει οι κοινές εμφανίσεις της τετράδας Καλαντζόπουλος - Ρεμπούτσικα - Πασπαλά - Νέγκα και με το πέρασμα του χρόνου, η παρέα αυτή δένεται ολοένα και περισσότερο, φέρνοντας το θαυμαστό αποτέλεσμα ενός «τσίρκου κάλπικου»…

Έτσι, λοιπόν, την περίοδο 2005-2006, οργανώνεται η παράσταση «Τσίρκο κάλπικο» η οποία αποτελείται από έναν πολύχρωμο θίασο καλλιτεχνών και περιοδεύει ανά την Ελλάδα. Δύο δημιουργοί (Ρεμπούτσικα, Καλαντζόπουλος), ένας τροβαδούρος (Λουδοβίκος των Ανωγείων), δύο τραγουδίστριες (Γιώτα Νέγκα, Έλλη Πασπαλά), ένας μεσόγειος ακορντεονίστας που τραγουδά (Κωστής Μαραβέγιας), εφτά πολυεθνικού ύφους μουσικοί και η Χάλκινη Ορχήστρα του Δρόμου, παιζοτραγουδούν, αφηγούνται, ζωγραφίζουν, στολίζονται, παρελαύνουν…

Νιώθει ευγνωμοσύνη γι' αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο της, καθώς της δίνουν: «Μια καινούρια ματιά στην αισθητική των πραγμάτων, δρουν και οι τέσσερις καταλυτικά στην πρωταρχική μου αισθητική. Είναι τέσσερις άνθρωποι που έχουν ζήσει διαφορετικές ζωές απ' ό,τι έχω ζήσει εγώ, ο Λουδοβίκος στα Ανώγεια που είναι πάρα πολύ σημαντικό, η Ευανθία και ο Παναγιώτης έχουν ζήσει στην Ευρώπη, έχουν ακούσει μουσικές, έχουν μια αισθητική επίσης χρωματισμένη με πάρα πολύ ενδιαφέρον, η Έλλη στην Αμερική…

 Όλα αυτά για μένα προσθέτουν απίστευτα χρώματα στην παλέτα της αισθητικής μου. Επίσης η εμπειρία τους στο χώρο όσον αφορά τη δισκογραφία είναι εξαιρετικά πολύτιμη για μένα».

Έλλη Πασπαλά

Η Έλλη Πασπαλά γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Φοίτησε στο Manhattan School of Music, ενώ παρακολούθησε μαθήματα τραγουδιού με την σοπράνο Τζούντιθ Ράσκιν και υποκριτικής με τον ηθοποιό Γουίλιαμ Χίκεϊ. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε συναυλίες στις ΗΠΑ και τον Καναδά, καθώς και σε παραστάσεις όπερας.

Στην Αθήνα ήρθε το 1982 και καθιερώθηκε από τη συνεργασία της με το Μάνο Χατζιδάκι μέχρι το 1988. Πρωταγωνίστησε στο θεατρικό έργο του Γρηγόρη Βαλτινού για τη ζωή του Άντον Τσέχωφ. Η προσωπική της δισκογραφική πορεία ξεκίνησε το 1988 με το δίσκο "Στη λάμψη του φεγγαριού", ενώ το 1990 κυκλοφορεί το "Νησί των Λωτοφάγων", δίσκος ο οποίος τον επόμενο χρόνο ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο με αγγλικούς στίχους του Laurence Roman με τον τίτλο "Living a lie".

To 1993, η Έλλη Πασπαλά τραγουδάει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο αφιέρωμα με τίτλο "Το Ελληνικό Τραγούδι στο Μέγαρο Μουσικής". Το 1994, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Σταμάτη Κραουνάκη με αφορμή το δίσκο "Μουσική Εικόνα-Γόβα Στιλέτο", ενώ την ίδια χρονιά έδωσε συναυλίες στην Ολλανδία για το Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού και το 1995 στα πλαίσια του εορτασμού των Ολυμπιακών Αγώνων συμμετείχε σε μια σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην Ατλάντα των ΗΠΑ.

Το χειμώνα του 1995-96, εμφανίζεται στο "Χάραμα", ενώ στο δίσκο με τίτλο "Για τη συνήθεια του έρωτα" συνεργάζεται με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο.

Στις "Μουσικές του Κόσμου" συνεργάζεται με τη Μαρία Φαραντούρη και τη Σαβίνα Γιαννάτου.

Ακολουθούν οι δίσκοι "Trio" (2001), από τη συνεργασία της σε εμφανίσεις με τον Ντέιβιντ Λιντς και το Σταύρο Λάντσια, "Σε ποιο θεό να πιστέψω" (2002) και "Ο χορός των Άστρων" (2007). Παράλληλα, η Έλλη Πασπαλά συνεργάζεται και σε ζωντανές εμφανίσεις με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και την Ορχήστρα του Δρόμου.

Προσωπική ζωή
Γενικότερα, η Έλλη Πασπαλά είναι χαμηλών τόνων και δεν απασχολεί τη δημοσιότητα με την προσωπική της ζωή. Το 1998 παντρεύτηκε το μουσικό David Lynch, συνεργάτη της για μεγάλο χρονικό διάστημα, και το 1999 απέκτησαν το γιο τους, Θωμά.

Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με φιλανθρωπικές οργανώσεις και ΜΚΟ, όπως η Greenpeace, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Διεθνής Αμνηστία και άλλες.

Της αρέσει η ποίηση του Σαίξπηρ και τα εικαστικά έργα του Μόραλη και του Γκόγια.

Δισκογραφία
Στη λάμψη του φεγγαριού-1988
Το νησί Των λωτοφάγων-1990
Living a lie-1993
Η Έλλη Πασπαλά στο μέγαρο μουσικής-1993
Μουσική για εικόνα-Γόβα στιλέττο-1994
Για τη συνήθεια του έρωτα-1997
Σ’ αγαπώ-1999
Φτηνά τσιγάρα-2000
Trio (Ζωντανή ηχογράφηση από την Σφεντόνα)-2001
Σε ποιο Θεό να πιστέψω-2002
Ο χορός των άστρων-2007
 Συμμετοχές
1982: Μάνος Χατζιδάκις - Πορνογραφία
1983: Μάνος Χατζιδάκις - Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς
1984: Μάνος Χατζιδάκις - Μemed γεράκι μου
1986: Μάνος Χατζιδάκις - Στη Ρωμαϊκή αγορά
1987: Μάνος Χατζιδάκις - Η λαϊκή αγορά
1988: Δ. Σαββόπουλος - Ο κ. Σαββόπουλος ευχαριστεί τον κ. Χατζιδάκι
1988: Μάνος Χατζιδάκις - Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
1989: Χ. & Π. Κατσιμίχας - Απρίλη ψεύτη
1993: Στάμος Σέμσης - Cairo
1994: Σταμάτης Κραουνάκης - Γόβα στιλέτο
1994: Kώστας Χαριτάτος - Μεγάλο καλοκαίρι
1995: Σταμάτης Κραουνάκης - Όταν έρχονται οι φίλοι μου
1996: Νίκος Ξυδάκης - Η βουή του μύθου
1996: Δήμητρα Γαλάνη - Στο Χάραμα Μέρος Β'
1996: Γιάννης Κότσιρας - Αθώος ένοχος
1996: Νίκος Πορτοκάλογλου - Άσωτος υιός
1998: Active Member - Μύθοι του βάλτου
1998: Νίκος Αντύπας - Θεατής
1998: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Το αστέρι κι η ευχή
1999: Συλλογή - Τα σκόρπια της όχθης
2000: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Φτηνά τσιγάρα
2001: Νίκος Κυπουργός - Τα μυστικά του κήπου
2002: Χ. & Π. Κατσιμίχας - Στους ελαιώνες της αγάπης
2002: Σταύρος Λάντσιας - Το ταξίδι μιας νότας
2002: Νότης Μαυρουδής - Στην ηχώ του έρωτα
2003: Κωνσταντίνος Βήτα - Transformations
2003: Nότης Μαυρουδής - Corifeo
2003: Raining Pleasure - Forwards + Backwards
2004: Νότης Μαυρουδής - Live at the Odean of Herod Atticus
2004: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Φωνή Αιγαίου
2005: Raining Pleasure - Reflections
2008: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Summertime in Prague

Πηγή:
wikipedia.gr

Γεώργιος Χατζηνάσιος

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Γιος του Αγάπιου Χατζηνάσιου, καθηγητού μουσικής Ωδείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος εθεωρείτο ένας απο τούς καλύτερους σαξοφωνίστες, της εποχής του, από την Νιγρίτα Σερρών και της Άννας, κόρης δασκάλου Θεμιστοκλή Ζωγράφου απο την Γαλατίστα Χαλκιδικής.

 Ο παππούς του, Γεώργιος Χατζηνάσιος, σπούδασε στη Σχολη του Γένους, ήταν έμπορος και σε μικρή ηλικία πήγε στους Άγιους Τόπους με τον εύπορο πατέρα του Αθανάσιο ο οποίος βαπτίστηκε, ονομάστηκε (Χατζής – Αθανάσιος) Χατζηνάσιος. Ο δε παππούς απο’τη μητέρα του ήταν ζωγράφος – αγιογράφος στο Άγιο Όρος με το παρανόμι Ζωγράφος.


 Ο Γιώργος άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρονών στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Φλωρό, σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγήτρια την Ανθούλα Γ. Χυδίρηγλου, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φαραντάτο, στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Κρητικό και στο Παρίσι όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά – φούγκα – αντίστιξη), και διεύθυνση ορχήστρας.

 Από 14 χρονών, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην Τζαζ, παράλληλα με την αγάπη του στην Ελληνική Μουσική, όπου εμφανίζεται ως συνθέτης απο το 1972 με τον δίσκο: 4 – 5 – 3. Από τότε έχει γράψει πολλούς δίσκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, απ’ τους οποίους πολλοί τιμήθηκαν με Χρυσή και πλατινένια διάκριση, από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. 

Έγραψε, επίσης, μουσική και τραγούδια για τον Κινηματογράφο, το Θέατρο και την Τηλεόραση. Απο τους 45 Δίσκους του χαρακτηριστικοί είναι: Η Διαδρομή, Λεύκωμα, Σήμερα, Συναξάρια, Ενδεκάτη Εντολή, Μάθημα Σολφέζ, Επίθεση Αγάπης κ.α.

 Σαν γνήσιος Μακεδόνας δεν παρέλειψε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια της Μακεδονίας με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Παράλληλα, έγραψε μουσική για 38 κινηματογραφικές ταινίες όπως: Γλυκειά Συμμορία, Knock Out, Το Αγκίστρι, Εσύ κι Εγώ, Πρωινή Περίπολος, Shirley Valentine της Paramount κ.α.

Επίσης, έγραψε μουσική για 25 Θεατρικά Έργα καθώς και μουσική για την Τηλεόραση όπως: Μυστικοί Αρραβώνες, Ακριβή μου Σοφία, Μαύρη Χρυσαλίδα, Τμήμα Ηθών, Γελοίον του Πράγματος, Δρόμοι της Πόλης, Άγγιγμα Ψυχής, Σύνορα Αγάπης, Τα Φτερά του ΄Ερωτα, Φιλί Ζωής. Το 1980 πήρε Α΄Βραβείο στο Γαλλικό Φεστιβάλ (Rose d’ Or) με το τραγούδι «Όταν γύρω Νυχτώνει». Επίσης, πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης κι έχει τιμηθεί από διάφορους συλλόγους για την προσφορά του στην Ελληνική Μουσική.

 Ως Σολίστ Πιάνου έδωσε ρεσιτάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στο Carnegie Hall, στο Concert House της Βιέννης, στο White House του Λονδίνου, στην Κύπρο, στη Σόφια κ.α.

 Το 1985 έγινε η συγγραφή της Όπερας «Ελ Γκρέκο» που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του μεγάλου κρητικού ζωγράφου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, παρουσιάσθηκε σε μορφή Concerto για πιάνο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει μελοποιήσει το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη καθώς και την Βυζαντινή τρελογία που αναφέρεται στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

 Στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας δόθηκε με μεγάλη επιτυχία η παγκόσμια πρεμιέρα του Βυζαντινού του Έργου «Χρονικόν της Αλώσεως» με την συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Όπερας της Σόφιας, την Χορωδία της Μακεδονίας, πρωταγωνιστή τον Γρηγόρη Βαλτινό και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος υπό την διεύθυνση του συνθέτη.

 Η «Ωδή στον Μέγα Αλέξανδρο» σε μορφή Συμφωνικής Καντάτας με ερμηνευτές τον Πέτρο Γαϊτάνο και τον Γρηγόρη Βαλτινό παρουσιάσθηκε στο Μέγαρο Μουσικής με θριαμβευτική επιτυχία καθώς και στις Πυραμίδες της Αιγύπτου.

Το ίδιο έργο υπό την διεύθυνση του συνθέτη με 140 μουσικούς – χορωδούς και solist παρουσιάσθηκε το καλοκαίρι του 2005 στο Ηρώδειο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Στον Αρχαιολογικό Χώρο του Μυστρά το 2007 στο θεσμό των Παλαιολογίων παρουσιάσθηκε το «Χρονικόν της Αλώσεως» με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και την Χορωδία της ΕΡΤ. Ερμήνευσαν ο Γρηγοίρης Βαλτινός, ο Άγγελος Αντωνόπουλος και ο Γιάννης Χριστόπουλος υπο την διεύθυνση του συνθέτη.

 Είναι μέλος της P.R.S της Αγγλίας, της S.A.C.E.M της Γαλλίας , της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, της Α.Ε.Π.Ι και του Δ.Σ της Ε.Δ.Ε.Τ.

 ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:

2000 Πάμπτωχοι ΑΕ (Soundtrack)
2000 Στα Φτερά Του Έρωτα (Soundtrack)
1999 Σύνορα Αγάπης (Original Soundtrack)
1998 Άγγιγμα Ψυχής
1997 Ζει Ο Αλέξανδρος;
1997 Μουσική Εικόνα
1997 Όταν Γύρω Νυχτώνει
1996 Τα Τραγούδια Που Αγαπήσαμε
1995 Το Μουσικό Βιβλίο Του Γιώργου Χατζηνάσιου
1995 100% Γιώργος Χατζηνάσιος
1991 Επίθεση Αγάπης
1990 Οι Συνθέτες Και Οι Επιτυχίες
1989 Θεσσαλονίκη Δώδεκα Και Πέντε
1988 Ζωντανή Ηχογράφηση στου Michel
1986 Παιχνίδι Για Δυο
1981 Πίσω Από Την Βιτρίνα
1981 Το Μαγεμένο Σπίτι
1978 Πρώτη Εκτέλεση
1977 Μάθημα Σολφέζ
1976 Λεύκωμα

ΠΗΓΗ: hatzinasios.gr