Μελίνα Μερκούρη

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου του 1920.

Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών και ήταν η αγαπημένη εγγονή του Σπύρου Μερκούρη, ενός από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς Δημάρχους της Αθήνας για περισσότερα από 20 χρόνια.

Πατέρας της ήταν ο Σταμάτης Μερκούρης, βουλευτής για περισσότερα από 30 χρόνια, που είχε χρηματίσει και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων. Μητέρα της, η Ειρήνη Λάππα, που ανήκε σε μια από τις καλύτερες αθηναϊκές οικογένειες.

Το ζευγάρι απέκτησε και έναν γιο, μικρότερο από την Μελίνα, τον Σπύρο. Αργότερα χώρισαν, δημιούργησαν νέες οικογένειες, και η Μελίνα έζησε στο σπίτι του παππού της.Όταν έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου,εγινε δεκτή πανηγυρικά και την ανέλαβε ο Δημήτρης Ροντήρης.

Διέγνωσε μέσα της την τραγωδό και την έβαλε να δουλεύει σκληρά. Αποφοιτά το 1944.Εντάσσεται στο δυναμικό του Εθνικού θεάτρου, όπου ερμηνεύει μικρούς ρόλους στην κεντρική σκηνή και στη σκηνή του Πειραιά.

Το 1945 ερμηνεύει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο.Η πρώτη της όμως μεγάλη επιτυχία έρχεται με το "Λεωφορείον ο πόθος" του Τενεσί Ουίλιαμς, παράσταση με τον Κάρολο Κουν και το "Θέατρο Τέχνης"Το 1960, είναι η χρονιά της. Τότε σημειώνεται και η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της περιόδου στο θέατρο, όπου συνεχίζει αδιάλειπτα την πορεία της έως το 1967.

Είναι το "γλυκό πουλί της νιότης" σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και παραγωγή του "θεάτρου τέχνης" με συμπρωταγωνιστή τον Γιάννη Φέρτη.

Η διεθνής αναγνώριση είναι πλέον γεγονός. Η Μελίνα θα ανοίξει τα φτερά της το 1967 για το Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, για να παίξει στο "Ίλια Ντάρλινγκ" με τον Ζυλ Ντασσέν, σύζυγό της από την προηγούμενη χρονιά, στο πλευρό της.

Στις 26 Ιουλίου του 1974, δύο μόλις μέρες μετά την πτώση της χούντας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο γίνεται διαδήλωση, θα κατέβει από το αεροπλάνο κάνοντας το σήμα της νίκης και θα χαθεί στις αγκαλιές των αγαπημένων της.

Όταν το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές τον Οκτώβριο του 1981, η Μελίνα Μερκούρη ορίζεται Υπουργός Πολιτισμού και παραμένει στη θέση αυτή και τα οκτώ χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα.

Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993, η Μελίνα Μερκούρη επανήλθε στο υπουργείο Πολιτισμού.

Πέθανε στις 6 Μαρτίου 1994, στο νοσοκομείο "Μεμόριαλ" της Νέας Υόρκης και κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου με τιμές Πρωθυπουργού.

Γιώργος Βελέντζας

Ο Γιώργος Βελέντζας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Το 1948 με την ταινία «Οχυρό 27» έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο και την ίδια χρονιά στο θέατρο (Θίασος Β. Αργυρόπουλου) με το έργο «Η απαγωγή της Σμαράγδως».

Στην πλούσια θεατρική του καριέρα συνεργάστηκε με τους θιάσους των Βέμπο, Αυλωνίτη - Βασιλειάδου - Ρίζου, Βουτσά, Χατζηχρήστου, Βέγγου κ.ά.

Για τη συμμετοχή του στην ταινία «Ζωή χαρισάμενη» του Πατρίς Βιβάνκο κέρδισε το βραβείο ερμηνείας β' ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1993.

Στον κινηματογράφο χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην ταινία «Από πού πάνε για τη χαβούζα;» (1978) όπου υποδύθηκε τον αδερφό της αξέχαστης Άννας Μαντζουράνη, ενώ στον «Τσαρλατάνο» με τον Θανάση Βέγγο έκανε τον αυστηρό διοικητή του αστυνομικού τμήματος.

Έγινε, επίσης, χωροφύλακας στο «Ένας βλάκας και μισός» με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Μήτσος ο μάγκας, στην ταινία «Της κακομοίρας» με τον Κώστα Χατζηχρήστο, γιατρός στο «Αλίμονο στους νέους» με τον Δημήτρη Χορν και πολλοί ακόμα χαρακτήρες, σε περισσότερες από 200 ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Επίσης, συμμετείχε στο σίριαλ του ΑΝΤ1 «Κωνσταντίνου και Ελένης».

Η τελευταία του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 2004, στην ταινία «Η Καρδιά του κτήνους» του Ρένου Χαραλαμπίδη, ενώ στο θέατρο ήταν το 2011 στον «Βασιλικό» του Αντωνίου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου στο Εθνικό Θέατρο.

Ο ηθοποιός Γιώργος Βελέντζας έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών της 20/7/2015

Κώστας Κουτσομύτης

Γεννημένος στα Γρεβενά, σπούδασε κινηματογράφο στην Ανώτατη Σχολή Κινηματογράφου της Βιέννης και το 1965 γύρισε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία.

Εναν χρόνο μετά υπογράφει, σε συνεργασία με τον Βασίλη Βασιλικό, το σενάριο Θύματα Ειρήνης βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα.

Η καριέρα του, που έμελλε να είναι μεγάλη και ξεχωριστή, ξεκίνησε από τη θέση του βοηθού σκηνοθέτη στην Φίνος Φιλμ.

Στην συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους παραγωγούς κι άρχισε να σκηνοθετεί για την ελληνική τηλεόραση. Ο κατάλογος είναι πλούσιος: Εκείνος κι εκείνος, Τερέζα Βάρμα Δακόστα, Καπνισμένος ουρανός, Κίτρινος φάκελλος, Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά, Η εκτέλεση, Πρόβα Νυφικού, Η αγάπη αργησε μια μέρα, Ο μεγάλος θυμός, Υστερα ήρθαν οι μέλισσες, Τα παιδιά της Νιόβης, Ματωμένα Χώματα, Οι μάγισσες της Σμύρνης.

Με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του ο Κώστας Κουτσομύτης άφησε τη σφραγίδα του στην ελληνική τηλεόραση.

Ο Κώστας Κουτσομύτης με τη ζωή του, το έργο και τη δράση του, υπήρξε ένα πρότυπο ανθρώπου και καλλιτέχνη. Με το επώνυμο δημιουργικό του έργο αναβάθμισε την ποιότητα των ελληνικών τηλεοπτικών σειρών, τόσο στην Δημόσια Τηλεόραση όσο και στην Ιδιωτική. Οι μεγάλες παραγωγές που σκηνοθέτησε έφεραν πάντα την προσωπική του υπογραφή.

Έφυγε από τη ζωή στις 10/3/2016 σε ηλικία 77 ετών.

Βαγγέλης Σειληνός

Eίχε γεννηθεί το 1936 στην Αίγινα και πρωτοβγήκε στο θέατρο το 1954, είχε κάνει καλές σπουδές χορού δίπλα στη Ραλού Μάνου (είχε χορέψει και στο Ελληνικό Χορόδραμα), τον Αγγελο Γριμάνη, τον Μανώλη Καστρινό.

Στο χώρο του θεάματος μπήκε με φόρα, θέλοντας να κατακτήσει και να διακριθεί σε κάθε τομέα του. Και τα κατάφερε και ως χορευτής, και ως χορογράφος και ως ηθοποιός.

Ξεκίνησε ως χορευτής και ηθοποιός στην επιθεώρηση και το 1962 μπήκε και στον κινηματογράφο. Μέχρι και κινηματογραφικές ταινίες γύρισε κατά την τριετία 1965-76. Ο αδελφός μου ο λόρδος», «Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας» κ.ά).

Aπό τις πιο ξεχωριστές δουλειές του είναι οι χορογραφίες του «Πλούτου» του Αριστοφάνη που ανέβασε στο Εθνικό Θέατρο ο Σταμάτης Φασουλής το καλοκαίρι του 1994, με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Γιώργο Αρμένη, οι χορογραφίες του στους «Φοιτητές» του Ξενόπουλου, που ανέβασε ο Κώστας Τσιάνος ως μιούζικαλ στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας το 1993, αλλά και η σκηνοθεσία και η χορογραφία της παράστασης «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» με τον Γιώργο Πιατά (1996), που παρουσιάστηκε από την Μπάνια Λούκα και το Βελιγράδι μέχρι κάθε γωνιά της χώρας μας.

 Οι τελευταίες παραστάσεις που έφεραν την υπογραφή του ήταν η επιθεώρηση, «Τα παραμύθια του...Χάλι μας» με τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Σταύρο Παράβα.

Πέθανε στις 2 Μαίου 1998 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών κατά τη διάρκεια εγχείρησηs ανοιχτής καρδιάς και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Μαρία Αλιφέρη

Η Μαρία Αλιφέρη είναι ηθοποιός του θεάτρου της τηλεόρασης και του κινηματογράφου καθώς και επιτυχημένη στο παρελθόν παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών.
Γεννήθηκε στις 8 Μαίου 1950 στον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης.

Το πραγματικό της όνομα είναι Μαρία Αλιφεροπούλου. Σπούδασε και πήρε πτυχίο από την Νομική Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην τηλεόραση το 1972 και στο θέατρο το 1973. 

Έπαιξε σε πολλές επιτυχημένες σειρές της τηλεόρασης ενώ παρουσίασε και τηλεπαιχνίδια («Τα τετράγωνα των αστέρων», «Κάνε ότι κάνω») με τεράστια επιτυχία. 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980 ήταν μια από τις μεγαλύτερες star της ελληνικής τηλεόρασης.

Νατάσα Μανίσαλη

Η Νατάσα Μανίσαλη γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1961.
Αγάπησε από μικρή το θέατρο και σπούδασε στο Εθνικό, όπου συμμετείχε σε σπουδαίες παραστάσεις όπως το «Βίρα τις Άγκυρες» (1997) του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παθανασίου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

Συμμετείχε επίσης και σε μία άλλη επιτυχία, στους «Μικρομεσαίους», στον ρόλο της αδερφής του Παύλου Ευαγγελόπουλου, «Μπέτυς Πετρίδου».


Η σειρά έφερε τη σκηνοθετική υπογραφή του Γιάννη Διλιανίδη και προβλήθηκε από το 1992- 1993 στο Mega. Η Νατάσα Μανίσαλη είχε εμφανιστεί επίσης, στην σειρά «Νταντά», «Εκείνες και εγώ».

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στην ταινία «Peppermint» σε σκηνοθεσία του Κώστα Καπάκα, και στην ταινία «Βασίλισσα Μαϊμού». Το 2011, είχε παίξει στην παράσταση των Ρήγα- Αποστόλου «Οι γυναίκες με τα μαύρα» (τον 2ο χρόνο).
Οι μεγάλες τηλεοπτικές της επιτυχίες το «Εμείς και Εμείς» και οι «Μικρομεσαίοι»

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 55 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο της 5/2/2016

Στέλλα Στρατηγού

Hθοποιός από τα... γεννοφάσκια της, πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι σε ηλικία 7 ετών στο έργο «Γενοβέφα» με τον περιοδεύοντα θίασο των γονιών της, Bασιλείου και Aμαλίας Στρατηγού, στην Kαλαμάτα. 

H πορεία της στη σκηνή συνοψίζεται σε εμφανίσεις κυρίως σε επιθεωρήσεις (έως το 1967), ενώ είχε και κάποιες συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες.

Διετέλεσε θιασάρχης στη δεκαετία του 60 σε συνεργασία με την Aλέκα Στρατηγού, τον K. Mποζώνη και τον Tόλη Bοσκόπουλο, ο οποίος υπήρξε και σύζυγός της. Tην περίοδο 1951-60 συμμετείχε σε μουσικές εκπομπές του Γ. Oικονομίδη.

Στο «Bίρα της άγκυρες» των Mίμη Tραϊφόρου - Γ. Γιαννακόπουλου έκανε την πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση στο θέατρο «Bέμπο» (1950). 

Eπί σειρά ετών, αρχής γενομένης από το 1951, συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου «Aκροπόλ» (συχνά ντουέτο με τον Nίκο Pίζο). Eπίσης είχε συνεργαστεί με τους θιάσους της Kαλής Kαλό, των Kώστα Xατζηχρήστου - Kαίτης Nτιριντάουα, Pένας Bλαχοπούλου - Bασίλη Aυλωνίτη - Mπέττυς Mοσχονά, Γιάννη Γκιωνάκη - Nίκου Pίζου - Tάκη Mηλιάδη κ.ά. 

Eπαιξε σε έργα και επιθεωρήσεις με την υπογραφή των Nαπ. Eλευθερίου - Hλ. Λυμπερόπουλου, Aλ. Σακελλάριου - Xρ. Γιαννακόπουλου, Aσ. Γιαλαμά - Γ. Θίσβιου, Λ. Mιχαηλίδη κ.ά.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες «Nύχτες της Aθήνας» (1954), «Tα τρία μωρά», «Mπάρμπα Γιάννης Kανατάς», «Tο παιδί του δρόμου», «O Mιμίκος και η Mαίρη», «O Mήτρος κι ο Mητρούσης στην Aθήνα», «Kαλώς ήλθε το δολάριο» (1967) κ.ά.

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Kηδεύτηκε στο Περιστέρι 
παρουσία στενών συγγενών και φίλων.