Βαγγέλης Σειληνός

Eίχε γεννηθεί το 1936 στην Αίγινα και πρωτοβγήκε στο θέατρο το 1954, είχε κάνει καλές σπουδές χορού δίπλα στη Ραλού Μάνου (είχε χορέψει και στο Ελληνικό Χορόδραμα), τον Αγγελο Γριμάνη, τον Μανώλη Καστρινό.

Στο χώρο του θεάματος μπήκε με φόρα, θέλοντας να κατακτήσει και να διακριθεί σε κάθε τομέα του. Και τα κατάφερε και ως χορευτής, και ως χορογράφος και ως ηθοποιός.

Ξεκίνησε ως χορευτής και ηθοποιός στην επιθεώρηση και το 1962 μπήκε και στον κινηματογράφο. Μέχρι και κινηματογραφικές ταινίες γύρισε κατά την τριετία 1965-76. Ο αδελφός μου ο λόρδος», «Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας» κ.ά).

Aπό τις πιο ξεχωριστές δουλειές του είναι οι χορογραφίες του «Πλούτου» του Αριστοφάνη που ανέβασε στο Εθνικό Θέατρο ο Σταμάτης Φασουλής το καλοκαίρι του 1994, με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Γιώργο Αρμένη, οι χορογραφίες του στους «Φοιτητές» του Ξενόπουλου, που ανέβασε ο Κώστας Τσιάνος ως μιούζικαλ στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας το 1993, αλλά και η σκηνοθεσία και η χορογραφία της παράστασης «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» με τον Γιώργο Πιατά (1996), που παρουσιάστηκε από την Μπάνια Λούκα και το Βελιγράδι μέχρι κάθε γωνιά της χώρας μας.

 Οι τελευταίες παραστάσεις που έφεραν την υπογραφή του ήταν η επιθεώρηση, «Τα παραμύθια του...Χάλι μας» με τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Σταύρο Παράβα.

Πέθανε στις 2 Μαίου 1998 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών κατά τη διάρκεια εγχείρησηs ανοιχτής καρδιάς και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Μαρία Αλιφέρη

Η Μαρία Αλιφέρη είναι ηθοποιός του θεάτρου της τηλεόρασης και του κινηματογράφου καθώς και επιτυχημένη στο παρελθόν παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών.
Γεννήθηκε στις 8 Μαίου 1950 στον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης.

Το πραγματικό της όνομα είναι Μαρία Αλιφεροπούλου. Σπούδασε και πήρε πτυχίο από την Νομική Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην τηλεόραση το 1972 και στο θέατρο το 1973. 

Έπαιξε σε πολλές επιτυχημένες σειρές της τηλεόρασης ενώ παρουσίασε και τηλεπαιχνίδια («Τα τετράγωνα των αστέρων», «Κάνε ότι κάνω») με τεράστια επιτυχία. 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980 ήταν μια από τις μεγαλύτερες star της ελληνικής τηλεόρασης.

Νατάσα Μανίσαλη

Η Νατάσα Μανίσαλη γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1961.
Αγάπησε από μικρή το θέατρο και σπούδασε στο Εθνικό, όπου συμμετείχε σε σπουδαίες παραστάσεις όπως το «Βίρα τις Άγκυρες» (1997) του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παθανασίου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

Συμμετείχε επίσης και σε μία άλλη επιτυχία, στους «Μικρομεσαίους», στον ρόλο της αδερφής του Παύλου Ευαγγελόπουλου, «Μπέτυς Πετρίδου».


Η σειρά έφερε τη σκηνοθετική υπογραφή του Γιάννη Διλιανίδη και προβλήθηκε από το 1992- 1993 στο Mega. Η Νατάσα Μανίσαλη είχε εμφανιστεί επίσης, στην σειρά «Νταντά», «Εκείνες και εγώ».

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στην ταινία «Peppermint» σε σκηνοθεσία του Κώστα Καπάκα, και στην ταινία «Βασίλισσα Μαϊμού». Το 2011, είχε παίξει στην παράσταση των Ρήγα- Αποστόλου «Οι γυναίκες με τα μαύρα» (τον 2ο χρόνο).
Οι μεγάλες τηλεοπτικές της επιτυχίες το «Εμείς και Εμείς» και οι «Μικρομεσαίοι»

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 55 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο της 5/2/2016

Στέλλα Στρατηγού

Hθοποιός από τα... γεννοφάσκια της, πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι σε ηλικία 7 ετών στο έργο «Γενοβέφα» με τον περιοδεύοντα θίασο των γονιών της, Bασιλείου και Aμαλίας Στρατηγού, στην Kαλαμάτα. 

H πορεία της στη σκηνή συνοψίζεται σε εμφανίσεις κυρίως σε επιθεωρήσεις (έως το 1967), ενώ είχε και κάποιες συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες.

Διετέλεσε θιασάρχης στη δεκαετία του 60 σε συνεργασία με την Aλέκα Στρατηγού, τον K. Mποζώνη και τον Tόλη Bοσκόπουλο, ο οποίος υπήρξε και σύζυγός της. Tην περίοδο 1951-60 συμμετείχε σε μουσικές εκπομπές του Γ. Oικονομίδη.

Στο «Bίρα της άγκυρες» των Mίμη Tραϊφόρου - Γ. Γιαννακόπουλου έκανε την πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση στο θέατρο «Bέμπο» (1950). 

Eπί σειρά ετών, αρχής γενομένης από το 1951, συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου «Aκροπόλ» (συχνά ντουέτο με τον Nίκο Pίζο). Eπίσης είχε συνεργαστεί με τους θιάσους της Kαλής Kαλό, των Kώστα Xατζηχρήστου - Kαίτης Nτιριντάουα, Pένας Bλαχοπούλου - Bασίλη Aυλωνίτη - Mπέττυς Mοσχονά, Γιάννη Γκιωνάκη - Nίκου Pίζου - Tάκη Mηλιάδη κ.ά. 

Eπαιξε σε έργα και επιθεωρήσεις με την υπογραφή των Nαπ. Eλευθερίου - Hλ. Λυμπερόπουλου, Aλ. Σακελλάριου - Xρ. Γιαννακόπουλου, Aσ. Γιαλαμά - Γ. Θίσβιου, Λ. Mιχαηλίδη κ.ά.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες «Nύχτες της Aθήνας» (1954), «Tα τρία μωρά», «Mπάρμπα Γιάννης Kανατάς», «Tο παιδί του δρόμου», «O Mιμίκος και η Mαίρη», «O Mήτρος κι ο Mητρούσης στην Aθήνα», «Kαλώς ήλθε το δολάριο» (1967) κ.ά.

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Kηδεύτηκε στο Περιστέρι 
παρουσία στενών συγγενών και φίλων.

Τιτίκα Στασινοπούλου

Γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1950 στην Αθήνα με καταγωγή από Ηλεία και Αρκαδία. Σε αρκετά μικρή ηλικία βρέθηκε για σπουδές Κοινωνιολογίας και Θεάτρου στην Αμερική.
Μιλάει και μεταφράζει 4 γλώσσες. Στην Ελλάδα σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκανε το Θεατρικό της ντεμπούτο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου βρέθηκε μετά από πρόσκληση του Σπύρου Ευαγγελάτου, το φθινόπωρο του 1970.

Από τότε ξεκίνησε μια μεγάλη διαδρομή σε Θέατρο, Σινεμά, Τηλεόραση. Παίζει, σκηνοθετεί, γράφει.

Το 1974 η Πολιτεία την τιμά με το Αιέν Αριστεύειν για την επιτυχημένη της δημιουργική διαδρομή στην ελληνική τηλεόραση, ενώ 32 χρόνια αργότερα ο Δήμος Αθηναίων την τίμησε με το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών για την προσφορά της στον ελληνικό κινηματογράφο κι ο Δήμος Ναυπλίου το 2008 για την «Καλλιτεχνική και Πνευματική της Προσφορά στην Ελλάδα και την πόλη μας», ενώ το καλοκαίρι του 2009 τιμάται από το Φεστιβάλ Θεάτρου του DUBROVNIK στην Κροατία και από το «Κέντρο Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Zagreb» για τη μεγάλη επιτυχία που είχε το Σεμινάριο που δίδαξε και το Workshop Αρχαίου Δράματος καθώς και τη σκηνοθεσία της «Μήδειας» του Ευριπίδη.

Tο 2004 κάνει το Μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο του Bedford απ’ όπου αποφοιτά με άριστα στο Master of Arts in Theatre Arts και τώρα κάνει το Διδακτορικό της στην Επικοινωνία, στην Αγγλία.

Τον Μάιο του 2008 βραβεύτηκε με τιμητικό Δίπλωμα από την Ακαδημία Επιστημών της Γεωργίας και την Ακαδημία Επιστημών της Ρωσίας. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της υπό σύσταση «Ευρωμεσογειακής Ακαδημίας Τεχνών & Επιστημών» με χρέη Γενικού Γραμματέα.

Παρ’ όλες τις επαγγελματικές της ασχολίες ασχολείται πολύ ενεργά με τον Εθελοντισμό και είναι μέλος σε αρκετές Οργανώσεις (Κέντρο Unesco για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια, Διαβαλκανική Εταιρεία Γυναικών κ.ά.)

Έχει τιμηθεί εκτός από τον Ερυθρό Σταυρό και από πολλές Μη Κυβερνητικές και Εθελοντικές Οργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιταλία, Ιορδανία κ.τ.λ.).

Άννα Συνοδινού

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 21 Νοεμβρίου του 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρώην Βασιλικού. Οι μεγαλύτερες θεατρικές της παρουσίες της ήταν στις αρχαίες τραγωδίες «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια», καθώς και στην αρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη», πάντα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Επίσης είχε πρωταγωνιστήσει και σε πλήθος θεατρικών έργων, κυρίως του Σαίξπηρ καθώς και πολλών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, κατέχοντας μια από τις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου.

Ηθοποιός με σπάνιο μέταλλο φωνής, προσωπικότητα χαρισματική, γυναίκα με ισχυρή θέληση και πείσμα, η 'Αννα Συνοδινού τίμησε την τέχνη της όσο λίγοι. Η σπουδαία τραγωδός, υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι σε μια καλλιτεχνική πορεία, που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις. Κυρίαρχη μιας τερατώδους τεχνικής, η 'Αννα Συνοδινού έπλαθε τους ρόλους της με αφοπλιστική ευχέρεια. Πίστευε στην αξία του ποιητικού θεάτρου και το υπηρέτησε με άξονα την ανάδειξη του λόγου. Διέπρεψε τόσο στο κλασικό όσο και στο σύγχρονο δραματολόγιο, ερμηνεύοντας ηρωίδες σε τραγωδίες, κωμωδίες και απειράριθμους χαρακτήρες σε δράματα και κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Η ερμηνεία της στην «Αντιγόνη» με σκηνοθέτη τον Αλέξη Μινωτή (Επίδαυρος, 1956) την καθιέρωσε ως άξια ερμηνεύτρια τραγικών ηρωίδων. Η «'Αλκηστις» με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη (1963) και η«Ελένη» (1966) με σκηνοθέτη τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, μαζί με τις εξαίσιες «Ιφιγένειές εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Κώστα Μιχαηλίδη (1957 και 1958, 1961) υπήρξαν μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες και την τοποθέτησαν στις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου. Αλλά και η «Λυσιστράτη» της, η «Κλυταιμνήστρα», η «Τρισεύγενη», η «Γέρμα», η «Δεσποινίς Τζούλια», η «Δυσδαιμόνα» ανέδειξαν το εύρος του ταλέντου της.

Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρώην Βασιλικού Κήπου), καθώς και του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης. Έχει λάβει μέρος σε πολλά ξένα Φεστιβάλ, όπως Γαλλίας, Γιουγκοσλαβίας, Ιταλίας, Ρωσίας κ.ά.

 Η Άννα Συνοδινού κόσμησε με την παρουσία της και το ελληνικό κοινοβούλιο, όπου εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1974, με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1981) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ. Παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος τον Μάρτιο του 1990 κατά την διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πέθανε σε ηλικία 88 ετών της 7/1/2016

Ζακ Ιακωβίδης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιακόμπ Μπενβενίτσε, απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, με πατέρα έμπορο.

Στην κατοχή η οικογένειά του συνελήφθη από τους Γερμανούς και εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Εκεί έζησε τρία βασανιστικά χρόνια. Αργότερα, σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία έφυγε για να καταταγεί στον στρατό εθελοντής.

 Ο Ζακ Ιακωβίδης συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του πενταγράμμου, αλλά και του θεάτρου, όπως Σοφία Βέμπο, Τζένη Βάνου, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Πάριος, Κλειώ Δενάρδου, Χρηστάκης, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Πολυμέρης, Μπελίντα, Μαίρη Λίντα, Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά. Δικές του είναι μεγάλες επιτυχίες, όπως οι «Να το πάρεις το κορίτσι», «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», «Σαν της γαρδένιας τον ανθό», «Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα», «Αγαπούλα, αγαπούλα», «Τικ-Τακ», «Έχω μιαν αρραβωνιάρα», «Την αγαπούσα, το παραδέχομαι», «Πού να 'ναι ο ίσκιος σου, Θεέ», «Έλα», «Βρέχει, ψιλοβρέχει», «Οι αμαρτίες μου», «Του χωρισμού η ώρα είναι τώρα» κ.ά.

Ο ίδιος είχε γράψει μουσική για δύο ιστορικές τηλεοπτικές σειρές, το «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη (1976) και τη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου (1992). Για πολλά χρόνια διηύθυνε την Ελαφρά Ορχήστρα του τότε ΕΙΡ.

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών της 4/12/2015