Θάνος Λειβαδίτης

Ο Θάνος Λειβαδίτης, ηθοποιός, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής, γεννήθηκε στη Λαμία το 1934. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών (στο εργαστήρι του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη).
Το 1959 τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου παραμένοντας σ΄ αυτό μέχρι το 1972. Υπήρξε πρωταγωνιστικό στέλεχος παίζοντας σε πολλούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς (όπως η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, η Κυβέλη, ο Χριστόφορος Νέζερ , ο Στέλιος Βόκοβιτς, ο Θάνος Κωτσόπουλος, ο Δημήτρης Χορν, η Άννα Συνοδινού, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Αντιγόνη Βαλάκου κ.ά.).

Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1959 στο «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, ερμηνεύοντας το Βαλέριο. Ακολούθησε ο ρόλος του Αίμωνα στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, του Νεοπτόλεμου στο «Φιλοκτήτη», του Μάλκομ στο «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, του αγγελιαφόρου στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή, του Μενοικέα στις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη κ.ά.

Ο Θάνος Λειβαδίτης είχε συμμετάσχει σε διεθνή θεατρικά φεστιβάλ, όπως στο Teatre de Nations (Παρίσι) το 1962, στο World Theater Season (Λονδίνο) το 1966.
Έγραψε παράλληλα 30 σενάρια για το κινηματογράφο και πρωταγωνίστησε σε 24 ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές (ταινίες). Στις ταινίες του συμπρωταγωνιστούσε σχεδόν πάντα με την αξέχαστη ηθοποιό Μέμα Σταθοπούλου.

Περισσότερο γνωστός όμως έγινε από τη τηλεοπτική του καρίέρα που άρχισε το 1974 με τη τότε μεγάλη επιτυχία «Οι Δίκαιοι» (σειρά που κράτησε 3 χρόνια) την οποία ακολούθησαν σειρά επιτυχιών όπως «Οι Αξιόπιστοι» 1981, «Οι Ιερόσυλοι» 1983, «Η Βεντέτα» 1987, «Η Έκτη Εντολή» 1989, «Η Δίκη» 1991, και «Η Οργή των Θεών» το 1994.

Σεναριογράφος και πρωταγωνιστής στους ρόλους του δικηγόρου Άγγελου Καρνέζη, του δημοσιογράφου Άρη Μαρτέλη προκειμένου να συμβάλει στην απονομή της δικαιοσύνης.

Τιμήθηκε με το Κορφιάτικο Βραβείο Σεναρίου το 1984 για το σίριαλ «Οι Ιερόσυλοι».

Πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου 2005 σε ηλικία 71 ετών στην Αθήνα. Κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο μαζί με τον αδερφό του, τον γνωστό ποιητή Τάσο Λειβαδίτη. Δεν είχε παιδιά, ενώ είχε μακροχρόνιο δεσμό με την παρτενέρ του Μέμα Σταθοπούλου.

Νίκος Απέργης

Ο Νίκος Απέργης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Θέατρο στην Ανώτερη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.(αποφοίτησε το 1969) και ασχολήθηκε επαγγελματικά στο θέατρο, το ραδιόφωνο την Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο κυρίως ως Ηθοποιός, αλλά και με πολλές ιδιότητες.

(Συγγραφέας, Σκηνογράφος, Βοηθός σκηνοθέτη και Θεατρικός επιχειρηματίας) Από το 1982  ασχολείται παράλληλα, με το Marketing και την Διαφήμιση.

Παντρεύτηκε την ηθοποιό Μαίρη Κυβέλου  και απέκτησε ένα γιο τον Αντώνη.

O Νίκος Απέργης πέθανε 4/2/12

Παϊτατζή Άννα

Γεννήθηκε το 1923 στην Κωνσταντινούπολη και έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της στη τηλεοπτική σειρά "Λούνα Παρκ", όπου συμπρωταγωνιστούσε στο πλευρό του Διονύση Παπαγιαννόπουλου.

Μαζί του έπαιξε σε 8 ταινίες. Πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη το 1959 με την ταινία ''Γαμήλιες περιπέτειες''. Ανάμεσα στις ταινίες που συμμετείχε ξεχωρίζουμε: 'Έξω οι κλέφτες'', ''Ένας ιππότης για τη Βασούλα'', ''Για ποιον χτυπάει η κουδούνα'', ''Ο Γίγας της Κυψέλης''.

Τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση, σε ρόλο guest, στο remake της σειράς ''Εκείνες κι εγώ'' στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου που υποδυόταν τη θεία του «Ζάχου Δόνγκανου» .

Πέθανε τηs 2.7.09 σε ηλικία 87 ετων.

Χάρης Ρώμας

Ο Χάρης Ρώμας,γεννήθηκε ως Χαράλαμπος Ρασσιάς στον Πειραιά στις 23 Μαρτίου 1960.

Είναι Έλληνας,ηθοποιός και σεναριογράφος της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.

Ο Χάρης Ρώμας είναι ένας ηθοποιός,όπου έχει γράψει τη δική του ιστορία στην Ελληνική τηλεόραση,με πολλά σήριαλ που έκαναν επιτυχία,παρόλο που έχει ακούσει πολλές κακές κριτικές για την προσωπική του ζωή,όσο και για τα επαγγελματικά του.
 
Στον κινηματογράφο τον έχουμε απολαύσει στην Γλυκιά συμμορία(1983),το Μπορντέλο(1985),τις γυναίκες δηλητήριο(1993) και το Ροζ ολοταχώς(2001).

Ο Χάρης Ρώμας μέχρι το 2008 ήταν συγγραφικό δίδυμο με την Άννα Χατζησοφιά και είχαν κάνει μαζί 8 τηλεοπτικές σειρές.Το 2009 χωρίστηκαν.

Τηλεοπτικά τον έχουμε δει στο Μάμα μία (1990-1991) ANT1 ,στο Ελλάς Παλλάς (1991-1992) ANT1 ,στο Οι μεν και οι δεν (1993-1996) ANT1, στον κακό βεζίρη (1997-1998) Mega ,στο Κωνσταντίνου και Ελένης (1998-2000) ANT1 ,στοΛίφτινγκ (2000-2002) ANT1 ,στο καφέ της Χαράς (2003-2006) ANT1 ,στοΔεληγιάννειο παρθεναγωγείο (2007-2008) ΑΝΤ1 και στον αποτυχημένο Dr Ρούλης (2009) ΑΝΤ1.

Έχει κάνει πολλές θεατρικές επιτυχίες . ( Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας,Πολύ κακό για το τίποτα,Βασιλικοί με τα Τρούλου,Οι ράγες πίσω μου.Τον έχουμε δει στην Επίδαυρο να ανεβάζει τους Βατράχους του Αριστοφάνη.Έχει δεχτεί απειλητικό σημείωμα από Αντιναζί για το σήριαλ Δεληγειάννειο Παρθεναγωγίο.

Δεν φοβάται να δίνει συνεντεύξεις σε μικρά και τοπικά κανάλια.Έχει χαρακτηριστεί ως στριμμένος των σειρών ,όπου πρωταγωνιστεί.Έχει περάσει μαζί μας πρωτοχρονιά με τη σειρά Μεν και οι δεν,άλλα και πριν λίγα χρόνια με την Έλενα Παπαρίζου.

Ο Χάρης Ρώμας είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός,όπου έχει γράψει τη δική του ιστορία.

Δημήτρης Ροντήρης

Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Κατ' αρχήν εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της νομικής του σπουδής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Την θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το έτος 1919 ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην Αυστρία, όπου και σπούδασε θέατρο, ιστορία τέχνης και αρχαία ελληνική φιλολογία. 

Στη συνέχεια μετέβη στο Βερολίνο παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρντ. Επανήλθε στην Ελλάδα και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο Βασιλικό θέατρο αλλά και στο «Θέατρο Ωδείου», όπου εμφανίστηκε πρώτα ως σκηνοθέτης, με το μουσικό δράμα του Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας». 

Αργότερα διετέλεσε σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955. Το 1950 ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή» και το 1957 το «Πειραϊκό Θέατρο», επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και της Ασίας, όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του Σαίξπηρ καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. 

Η σκηνοθεσία του στην Ηλέκτρα και στον Άμλετ, τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην Αγγλία και τη Γερμανία, προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. 

Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του Αισχύλου Ορέστεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.

Πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1981.

Νίκος Ρίζος

Ο μεγάλος κωμικός Νίκος Ρίζος γεννήθηκε στην Άρτα το 1924. Πρωτοεμφανίστηκε στην επιθεώρηση του Αλέκου Σακελλάριου «Άνθρωποι, άνθρωποι» το 1948, στο θέατρο «Μετροπόλιταν», μαζί με τη Σπεράντζα Βρανά στο νούμερο «Το τραμ το τελευταίο». 

Στα χρόνια που ακολούθησαν συμμετείχε σε διάφορους θιάσους και το 1959 δημιούργησε δικό του, μαζί με τους Γιάννη Γκιωνάκη και Τάκη Μηλιάδη, με τους οποίους συμπρωταγωνίστησε στις επιθεωρήσεις των Δημήτρη Βασιλειάδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου «Ομόνοια πλατς-πλουτς» και «Μαντουμπάλα».

 Με τους ίδιους συνθιασάρχες και τις αδελφές Καλουτά έπαιξε στο θέατρο «Κυβέλης» στις επιθεωρήσεις «Καινούργια Αθήνα», «Άνθρωποι του '60» και στη μουσική κωμωδία του Στέφανου Φωτιάδη «Ζητείται τεμπέλης». Το καλοκαίρι του 1960 συνεργάστηκε με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Γιάννη Γκιωνάκη, Τάκη Μηλιάδη και Ρένα Βλαχοπούλου, στο θέατρο «Μετροπόλιταν», στο έργο του Γ. Γιαννακόπουλου «Κάθε καρυδιάς καρύδι».

Το 1961 δημιουργήθηκε η θιασαρχική τριάδα «Βασίλης Αυλωνίτης - Γεωργία Βασιλειάδου - Νίκος Ρίζος», που διατηρήθηκε, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, έως το 1965, παρουσιάζοντας διάφορες κωμωδίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία για τους μετανάστες. Το 1986 μετέτρεψε τον κινηματογράφο «Άστορ» της οδού Σταδίου σε θέατρο, το οποίο λειτούργησε υπό την καλλιτεχνική διεύθυνσή του έως το 1990. Από το '90 και μετά άρχισε να συνεργάζεται και πάλι με άλλους θιάσους.

Ο Νίκος Ρίζος έκανε και πολλές κινηματογραφικές ταινίες, που φτάνουν τις 300. Ξεχωρίζουν: «Η Αγνή του λιμανιού» (1952) και «Το σοφεράκι» (1953) του Γιώργου Τζαβέλλα, «Χαρούμενο ξεκίνημα» (1954) και «Τζο, ο τρομερός» (1955) του Ντίνου Δημόπουλου, «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959) του Νίκου Τσιφόρου, «Η κόμισσα της φάμπρικας» (1969) του Ντίμη Δαδήρα, «Ο αισιόδοξος» (1973) του Κώστα Καραγιάννη, «Η αρχόντισσα και ο αλήτης» (1969), «Ο γίγας της Κυψέλης» (1968), «Συμμορία εραστών» (1972) του Βαγγέλη Σερντάρη κ.ά.

Στη μικρή οθόνη πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη στη σειρά «Ο δρόμος» του Κώστα Λυχναρά, σε σενάριο Κώστα Πρετεντέρη, καθώς και στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη «Η αίθουσα του θρόνου», στο MEGA.

Πέθανε στις 20 Απριλίου του 1999, σε ηλικία 75 χρόνων.

Κώστας Ρηγόπουλος

Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου, ο Κώστας Ρηγόπουλος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 στο θίασο Καλλέργη - Σκούρα, στο έργο «Πεγκ καρδούλα μου» του Τ. Μάινερς, ενώ την ίδια χρονιά συνεργάστηκε και με το θίασο Λαμπέτη - Παππά - Χορν για το έργο «Φτωχό σαν Σπουργιτάκι». Τα επόμενα οκτώ χρόνια συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα του θεάτρου, όπως η Κατερίνα, ο Μάνος Κατράκης, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Λυκούργος Καλλέργης και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και συμμετείχε στις ομάδες μεγάλων θιάσων όπως του Μποστ και της Μιράντας.

 Γύρω στα 25 του χρόνια και στις πρόβες που γίνονταν στο θέατρο «Κυβέλη», γνωρίστηκε με τη 18χρονη τότε Κάκια Αναλυτή. Παντρεύτηκαν τρεις μήνες αργότερα και αποτέλεσαν το μακροβιότερο ζεύγος του ελληνικού θεάτρου. Μαζί απέκτησαν μία κόρη, τη Ζωή, η οποία ακολούθησε τα επαγγελματικά βήματα των γονιών της.

Το 1962 ο Κώστας Ρηγόπουλος συγκρότησε τον δικό του θίασο, με τη συνεργασία του Γιάννη Αργύρη, στο Θέατρο Διάνα, με το έργο «Μια πόρτα δραχμές... 500». Ένα χρόνο αργότερα, μαζί με τη σύντροφο της ζωής του δημιούργησαν το δικό τους θεατρικό σχήμα, στη δική τους σκηνή, το θέατρο «Αναλυτή». Το έργο που σημάδεψε την καριέρα του ήταν το «Αγάπη μου Ουάουα», το οποίο έπαιξε με την Κάκια Αναλυτή για έξι συνεχόμενα χρόνια (1967-1972), γεγονός που το ανέδειξε σε μία από τις εμπορικότερες επιτυχίες του ελληνικού θεάτρου.

Μαζί με τη σύζυγό του ή μόνος -κυρίως τα τελευταία χρόνια που εντάχθηκε ξανά στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου- ο Κώστας Ρηγόπουλος εμφανίστηκε μεταξύ πολλών άλλων στα έργα: «Η Βίλα των Οργίων», «Ο επιθεωρητής έρχεται», «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» κ.ά. καθώς και σε αρκετά έργα ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, όπως τα: «Παραμύθι χωρίς Όνομα» του Kαμπανέλλη, «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Κεχαΐδη - Χαβιαρά, «Ωραία Φάση» του Χρηστίδη, «Σε φιλώ στη μούρη» του Διαλεγμένου και «Βασιλικός» του Αντώνιου Μάτεσι.

Έντονο παρών είχε και στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας σε περισσότερες από 30 ταινίες, όπως οι: «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» (1959), «Το ραντεβού της Κυριακής» (1960), «Σταχτοπούτα» (1960), «Χωρίς Ταυτότητα» (1962) κ.ά. Παράλληλα, συμμετείχε και σε πολυάριθμες τηλεοπτικές εκπομπές.

Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου του 2001, μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο.