Η Νένα - Ελένη Μεντή είναι Ελληνίδα ηθοποιός.Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 στις 13 Δεκεμβριου.Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ( 1966 ) Την πρώτη της θεατρική εμφάνιση την πραγματοποίησε το ίδιο έτος με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη στο έργο "Μαθήματα ηθικής" και ξεκίνησε την καριέρα της τη δεκαετία του 1970. Πατέρας της ήταν ο συνθέτης Σπήλιος Μεντής και θείος της ο κωμικός ηθοποιός Κώστας Μεντής.Ξαδερφος της ειναι ο Χρηστος Βαλαβανιδης. Υπήρξε σύζυγος των επίσης ηθοποιών Κώστα Στυλιάρη και Σταύρου Μερμήγκη. Από τον δεύτερο γάμο της απέκτησε μία κόρη τη Μαρία.
Κορυφαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1926 στα Βίλια Αττικής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Πατέρας της ήταν ο Κώστας Λούκος, ιδιοκτήτης ταβέρνας, και μητέρα της η Αναστασία Σταμάτη. Ο παππούς της, γνωστός ως Καπετάν-Σταμάτης, είχε πολεμήσει στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, κατά την επανάσταση του 1821.
Το 1928 η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Δεκατρία χρόνια αργότερα, η Έλλη έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά απορρίφθηκε. Ωστόσο, το ταλέντο της αναγνωρίστηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη, που την πήρε κοντά της και σύντομα έγινε η αγαπημένη της μαθήτρια. Μάλιστα, της είχε τόση εμπιστοσύνη, ώστε της επέτρεψε να διαβάσει ακόμη και τις ερωτικές επιστολές που είχε λάβει από τον Ίωνα Δραγούμη, στις αρχές του 20ου αιώνα. Εκείνη τη χρονιά απέκτησε και το νέο της επώνυμο, το οποίο το επέλεξε από το βιβλίο «Αστραπόγιανος» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Πολύ σύντομα, το 1942, έκανε την πρώτη επίσημη θεατρική της εμφάνιση, στο έργο «Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο» του Χάουπτμαν. Τέσσερα χρόνια αργότερα καθιερώθηκε ως ηθοποιός εξαιρετικής εσωτερικότητας, με τον «Γυάλινο Κόσμο» στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Την ίδια χρονιά έκανε και το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, στην ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι». Από το 1948 συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Κώστα Μουσούρη, τον μεγάλο αντίπαλο του Κουν. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε και με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον πρώτο μεγάλο της έρωτα.
Το 1950 παντρεύτηκε με τον Μάριο Πλωρίτη. Ο γάμος τους, όμως, δεν άντεξε για πολύ... Χώρισαν τρία χρόνια αργότερα, όταν η Έλλη γνώρισε τον Δημήτρη Χορν. Μαζί έγραψαν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη. Συγκρότησαν δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι», «Το παιχνίδι της Μοναξιάς», κ.α. Στη μεγάλη οθόνη, υπήρξαν συμπρωταγωνιστές στην «Κάλπικη Λίρα» (1956) του Γιώργου Τζαβέλα. Άλλες κινηματογραφικές επιτυχίες της Έλλης Λαμπέτη, αυτής της περιόδου, είναι το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956) και «Το τελευταίο ψέμα» (1957) του Μιχάλη Κακογιάννη.
Παρότι η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στο σανίδι, η σχέση τους έφτασε στο τέλος της το 1959. Δήλωσαν ότι θα ξανασυνεργαστούν σύντομα, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Έως τότε η Έλλη είχε χάσει τη μητέρα της, τρία αδέρφια κι ένα μωρό που θα αποκτούσε με τον Χορν. Η μόνη αχτίδα σ' αυτά τα τραγικά χρόνια ήταν η γνωριμία της με τον αμερικανό συγγραφέα Γουέικμαν, ο οποίος υπήρξε ο επόμενος σύζυγός της έως το 1976.
Η δεκαετία του '70 ήταν εξίσου σκληρή για την Έλλη Λαμπέτη. Εξαιτίας της λαχτάρας της για την απόκτηση ενός παιδιού, ενεπλάκη σε μία δικαστική περιπέτεια, που κράτησε τέσσερα χρόνια. Οι φυσικοί γονείς τής μικρής Ελίζας, που είχε υιοθετήσει, διεκδίκησαν και πήραν την κηδεμονία του παιδιού το 1974.
Τα επόμενα χρόνια ήταν μία μάχη με την επάρατο νόσο, από την οποία είχε προσβληθεί από το 1967. Δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να παίζει στο θέατρο, αποσπώντας εντυπωσιακές κριτικές. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν το 1981, στο έργο «Σάρα - Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», όπου έπαιξε θαυμαστά το ρόλο της κωφάλαλης Σάρας. Λίγο αργότερα, η υγεία της επιδεινώθηκε. Έχασε τη φωνή της και τελικά άφησε την τελευταίας της πνοή στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983, στο αμερικάνικο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Η ζωή της γράφτηκε σε βιβλίο από τον καλό της φίλο Φρέντυ Γερμανό κι έγινε μπεστ σέλερ, 13 χρόνια μετά το θάνατό τηs.
Η Ζωή Λάσκαρη είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου το 1942, είναι μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη. Το 1959 στέφθηκε Σταρ Ελλάς και αυτή ήταν η αφορμή ώστε ο Γιάννης Δαλιανίδης να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας "Ο Κατήφορος" το 1961. Η επιτυχία της ταινίας την έκανε μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με την μεγαλύτερη ελληνική εταιρία παραγωγής, την Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και σε όλα τα είδη ταινιών (κωμωδίες, δραματικές και μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Η Ζωή Λάσκαρη μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη θεωρούνταν οι μεγαλύτερες ντίβες της εποχής και οι πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως "Μερικοί το προτιμούν κρύο", "Νόμος 4000", "Κορίτσια για φίλημα", "Στεφανία", "Μια κυρία στα μπουζούκια", "Οι θαλασσιές οι χάντρες" και πολλές άλλες. Συνεργάστηκε πολλές φορές με άλλα μεγάλα ονόματα όπως Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.
Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου στα μέσα της δεκαετίας του 1970 στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο με παραστάσεις όπως το "Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ", "Οι γυναίκες της Τροίας", "Οι Εραστές του ονείρου" με τον Τόλη Βοσκόπουλο και άλλες.
Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί και κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Είναι παντρεμένη με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και έχουν μία κόρη, τη Μαρία - Ελένη (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου. Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα (που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο)
Ο Λάκης Λαζόπουλος γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Εκεί ανεβάζει και τις πρώτες του θεατρικές παραστάσεις με την θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου. Κάνει μεταπτυχιακό στο Ποινικό Δίκαιο και στην Εγκληματολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δεν έχει παρακολουθήσει Δραματική σχολή.
Παράλληλα με τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο, το 1979, γράφει τα πρώτα του κείμενα για το Θεσσαλικό Θέατρο, στην επιθεώρηση “Κάτι τρέχει στα γύφτικα”.
Το 1980, εκτός από την συγγραφική του δραστηριότητα, συμμετέχει και σαν ηθοποιός στο Θεσσαλικό Θέατρο, στην επιθεώρηση “Χαιρέτα μου τον πλάτανο”, που γράφει με άλλους συγγραφείς.
Συνεχίζει στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1981 με την Ελεύθερη Σκηνή (Σ. Φασουλής, Α. Παναγιωτοπούλου) στις επιθεωρήσεις “Της Ελλάδας το κάγκελο” (Θέατρο Σμαρούλα) και “Αλλαγή και πάνω τούρλα”(Θέατρο Βέμπο) .
Φεύγει από την Ελεύθερη Σκηνή το 1982 και μέχρι το 1986 γράφει, μαζί με τον Γιάννη Ξανθούλη, τέσσερις επιθεωρήσεις: “Το ΠΑΣΟΚ της Χάιδως”, “Του ΠΑΣΟΚ τους τον χαβά”, “Μια στο καρφί και μια στο πέταλο” και “Χαράτσι από τον Ανδρέα τον Απάτσι”. Και οι τέσσερις παραστάσεις μεταφέρονται στη Θεσσαλονίκη σημειώνοντας πρωτοφανή επιτυχία.
Εν τω μεταξύ το 1983 γράφει μαζί με τον Παντελή Βούλγαρη την τηλεοπτική σειρά « Οι απόμαχοι».
Το 1984 συμμετέχει στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Σιγά, η πατρίδα κοιμάται»
Το χειμώνα του ’86 περιοδεύει με αποσπάσματα των επιθεωρήσεών του σε όλη την Ελλάδα και σημειώνει ρεκόρ εισπράξεων.
Καλοκαίρι του 1986 ανεβάζει, σε δική του μετάφραση-ελεύθερη απόδοση, την “Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη, σε όλα τα μεγάλα ανοιχτά θέατρα της Ελλάδας, καθώς και στο Ηρώδειο, παίζοντας ο ίδιος τον ομώνυμο ρόλο. Σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Η παράσταση σημειώνει πρωτοφανή επιτυχία και μένει στην ιστορία του θεάτρου.
Το καλοκαίρι του 1987 ανεβάζει, στο Θέατρο Αθήναιον, μαζί με την Άννα Παναγιωτοπούλου, την παράσταση
“Τι είδε ο Γιαπωνέζος” , σε κηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη.
Το 1988 κατατάσσεται στο στρατό και υπηρετεί την θητεία του.
Στα τέλη του ’88 ανεβάζει στο Θέατρο Πορεία το “Ημερολόγιο ενός τρελού” του Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη.
Αρχές του ’89 μεταφέρεται στο θέατρο Λαμπέτη και ανεβάζει το “Ελλάς κατόπιν αορτής” για δύο σαιζόν με μοναδική επιτυχία.
Αλλά ο θρίαμβος έρχεται με την παράσταση “Ήταν ένα μικρό καράβι” που γράφει και σκηνοθετεί ο ίδιος (1990), σε σκηνικά Διονύση φωτόπουλου και μουσική Θάνου Μικρούτσικου. Η παράσταση παίζεται για δύο ολόκληρα χρόνια στο ίδιο θέατρο και μεταφέρεται στην τηλεόραση (MEGA CHANNEL).
Το 1991 γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο “Κάτι έχω να σας πω” στο Θέατρο Βεάκη.
Στην συνέχεια περιοδεύει στην Ελλάδα με το “Επιτέλους μόνοι”.
Η ίδια παράσταση ανεβαίνει το 1994 και στη Νέα Υόρκη, στο CITY CENTER HALL (9.000 θεατές). Το “Επιτέλους μόνοι” ανεβαίνει στο κινηματοθέατρο ΠΑΛΛΑΣ για 40 παραστάσεις και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα σημειώνοντας ρεκόρ εισιτηρίων.
Το καλοκαίρι του 1993 ερμηνεύει το ρόλο του Μακ Κήθ στην “Όπερα της πεντάρας” σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν (Θέατρο Αθήναιον - Καζάκος, Ζούνη, Καραμπέτη) .
Είναι η περίοδος που έχει ξεκινήσει στην τηλεόραση να γράφει, να σκηνοθετεί και να ερμηνεύει- πάνω από 15 διαφορετικούς ρόλους- στην πιο πετυχημένη τηλεοπτική σειρά της ελληνικής τηλεόρασης «Δέκα μικροί Μήτσοι».
Την ίδια χρονιά παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής, σε εναλλασσόμενες παραστάσεις με τον Δημήτρη Χορν, το ίδιο παραμύθι του PROKOFIEF “O Πέτρος και ο Λύκος”, με την Καμεράτα υπό την διεύθυνση του Α. Μυράτ. Οι παραστάσεις αυτές έμελλε να είναι και οι τελευταίες του Δημήτρη Χορν.
Το 1994 πρωταγωνιστεί στην τηλεταινία “Το κορίτσι με τις βαλίτσες” (ΑΝΤ1), σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαϊδη.
Εμφανίζεται ως γκεστ σταρ στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, “Καβάφης”.
Στις 29/6/1996 παρουσιάζει το δραματικό ποίημα «Ενώχ Άρντεν» του Alfred Tennyson, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Ναυπλίου με τον ίδιο στο ρόλο του αφηγητή και τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ, Γιάννη Βακαρέλη, στο πιάνο.
Το 1997 παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη το έργο “Η Κυριακή των παπουτσιών”, σε σκηνικά Διονύση Φωτόπουλου και μουσική Θάνου Μικρούτσικου, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.
H παράσταση μεταφέρεται το 1998 στην Αθήνα, στο δικό του πλέον θέατρο, το θέατρο ΗΒΗ και παίζεται μέχρι τον Μάιο του 1999. Η παράσταση αυτή αποτελεί τον καινούργιο μεγάλο σταθμό του Λάκη Λαζόπουλου.
H WALT DISNEY PRODUCTIONS, το 1997, του αναθέτει την προσαρμογή στα ελληνικά του φιλμ κινουμένων σχεδίων “Ηρακλής”, στο οποίο δανείζει και τη φωνή του στους ήρωες Φιλ και Πάνικ. Ο ROY DISNEY του απονέμει ειδική πλακέτα της καλύτερης προσαρμογής σε όλη την Ευρώπη.
Τον Οκτώβριο του 1997 συμμετέχει σε μεγάλη εκδήλωση για τα παιδιά με καρκίνο στο Madison Square Garden του Manhattan . 25.000 χιλιάδες Ελληνες της διασποράς τον αποθεώνουν μαζί με τους Γιώργο Νταλάρα, Ελευθερία Αρβανιτάκη και Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
To καλοκαίρι του 1999 γυρίζει στην Αυστραλία και την Κρήτη την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία
“ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ…”. Η ταινία σηματοδότησε την πρώτη συμπαραγωγή Αυστραλίας-Ελλάδας, σε σκηνοθεσία του John Tatoulis και σενάριο του Tom Galbraith. Προβλήθηκε στις αίθουσες τον Ιανουάριο του 2000 με μεγάλη επιτυχία.
Το καλοκαίρι του 2000 αρχίζει τα γυρίσματα της μεγάλου μήκους ταινίας “Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ”, σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο ίδιος, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, η Σμαράγδα Καρύδη και η Βέρα Κρούσκα. Αρχές Μαρτίου του 2001 προβλήθηκε στις αίθουσες και έρχεται πρώτη σε εισπράξεις για το 2001.
Το Φεβρουάριο του 2002 ανεβάζει στο θέατρο ΗΒΗ το θεατρικό έργο “ΤΑ ΛΕΜΕ” που έγραψε και σκηνοθέτησε ο ίδιος με συμπρωταγωνιστή τον Γιώργο Κωνσταντίνου και μαζί τους ο Αλέξης Γεωργούλης και η Φαίη Κοκκινοπούλου.
Η παράσταση παίχτηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά σε μια καινούργια εκδοχή
«ΤΑ ΛΕΜΕ Νο 2» στην οποία μαζί με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και το Λάκη Λαζόπουλο συμμετείχε και ο νέος ηθοποιός Μάξιμος Μουμούρης. Τον Μάρτιο του 2003, η παράσταση ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και σημειώνει νέα πρωτοφανή επιτυχία.
Το καλοκαίρι του 2002, συμμετείχε με τον μονόλογο «Οι ηλικίες του γελοίου», σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, στους Θεατρικούς Μονολόγους, που οργάνωσε η Πολιτιστική Ολυμπιάδα.
Το καλοκαίρι του 2003 αρχίζει τα γυρίσματα της μεγάλου μήκους ταινίας "Ρ 20", σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία, που βγήκε στις αίθουσες αρχές Φλεβάρη του 2004. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Μαζί του ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.
Το 2003 αποχωρεί από το κανάλι MEGA και αρχίζει να συνεργάζεται με τον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA ως Σύμβουλος Προγράμματος.
Το χειμώνα του 2003-04 ανεβάζει στο θέατρο ΒΡΕΤΑΝΙΑ την επιθεώρηση-αναθεώρηση “…κι αέρας στα πανιά μας !!!”, που γράφει , σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο ίδιος με συμπρωταγωνίστρια την Τζένη Μπότση.
H παράσταση σημείωσε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία.
Ταυτόχρονα είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής των θεάτρων ΒΡΕΤΑΝΙΑ και ΑΘΗΝΩΝ.
Το καλοκαίρι του 2004 παίζει στο έργο του Αριστοφάνη «ΠΛΟΥΤΟΣ», σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη ,έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Χρεμύλου, με τον οποίο και κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Καταχειροκροτείται στο κατάμεστο θέατρο της Επιδαύρου και τις δύο ημέρες. Ακολουθεί περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με συμμετοχή στα περισσότερα φεστιβάλ.
Τον χειμώνα του 2004-05 επανέρχεται δριμύτερος στο θέατρο ΒΡΕΤΑΝΙΑ-MOTOROLA, γράφοντας και σκηνοθετώντας την παράσταση « Που πάει αυτό το λεωφορείο;» με συμπρωταγωνιστή τον Τάσο Παλαντζίδη.
Από τον Νοέμβριο του 2004, και για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση, παρουσιάζει μέσα από τον ALPHA , ζωντανά το σατιρικό δελτίο ειδήσεων « Αλ τσαντίρι νιουζ».
Ο Λάκης Λαζόπουλος την ίδια περίοδο είχε και την καλλιτεχνική επιμέλεια της τηλεοπτικής σειράς «504 χ.λ.μ βόρεια της Αθήνας» που προβλήθηκε από το κανάλι του ALPHA. Καθώς επίσης και της ταινίας, που στάθηκε η αφορμή για την τηλεοπτική σειρά, με τίτλο «Μη φεύγεις» από το ίδιο κανάλι.
Το καλοκαίρι του 2005 πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Αχαρνείς» του Αριστοφάνη, ενσαρκώνοντας τον Δικαιόπολη σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Η επιτυχία που σημειώνει η δεύτερη κάθοδος του στην Επίδαυρο τεράστια.
Το Νοέμβριο του 2005 ανέβασε στο θέατρο ΒΡΕΤΑΝΙΑ -MOTOROLA την παράσταση «Hysteria» του Τέρυ Τζόνσον, σε σκηνοθεσία Κων/νου Αρβανιτάκη, όπου πρωταγωνίστησε στο ρόλο του πατέρα της Ψυχανάλυσης, Φρόϋντ. Μαζί του ήταν οι: Άκης Σακελλαρίου, Φαίη Ξυλά και Μπάμπης Γιωτόπουλος.
Φθινόπωρο 2006, συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «EL GRECO» (σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή), όπου συμπρωταγωνιστούσε κρατώντας το ρόλο του Νικολού. Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους τον Οκτώβριο του 2007 κάνοντας ρεκόρ εισιτηρίων
Το Νοέμβριο του 2008 και μετά από απουσία 3 χρόνων από το θέατρο, ανεβάζει την παράσταση «ο Βιοπαλαιστής στη στέγη», στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός κόσμος, με κείμενα – σκηνοθεσία δικά του και συμπρωταγωνίστρια τη Χρύσα Ρώπα. Παράσταση που για άλλη μία φορά σημειώνει μεγάλη επιτυχία.
Εν τω μεταξύ, για πέμπτη χρονιά συνεχίζεται στο κανάλι του ALPHA, η πολύ πετυχημένη, ζωντανή εκπομπή του «Αλ Τσαντίρι νιουζ». Εκπομπή σταθμός για τα χρονικά της τηλεόρασης αφού πολύ συχνά σπάει κάθε ρεκόρ τηλεθέασης.
Μεγάλη επίσης είναι και η δισκογραφική του πορεία όπου έχει γράψει στίχους για τραγούδια σε όλες τις επιθεωρήσεις του και τα οποία ερμήνευσαν εκτός από τον ίδιο οι: Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πάριος, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Διονύσης Τσακνής, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, η Κατερίνα Κούκα κ.α……
Η Όλια Λαζαρίδου είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Αποφοίτησε από την σχολή του Θεάτρου Τέχνης (Καρόλου Κουν).
Στο Θέατρο Τέχνης σαν ηθοποιός , έπαιξε σε τραγωδίες και στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Γ.Λαζανη. Έχει συνεργαστεί με την Έλλη Λαμπέτη στο έργο Φιλουμένα Μαρτουράνο σε σκηνοθεσία Μ. Μπολονινι. Με το θίασο Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου στο έργο , Ποιός φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν , με τον οποίο την επόμενη χρόνια συνεργάστηκε ξανά στο Εθνικό Θέατρο στο έργο του Μπέρναρντ Σω, Το σπίτι του Σπαραγμού.
Το 1986 πήγε στη Γαλλία οπού παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Α.Vitez.
Έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους νεώτερους σκηνοθέτες του Θεάτρου μας. Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους , συνεργάστηκε με: Την Μάγια Λυμπεροπούλου στους Μικροαστούς του Γκόρκι. Τον Βίκτωρα Αρδίτη στο Γυάλινο κόσμο του Τενεσή Ουίλλιαμς. Τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην Κλυταιμνήστρα του Α. Στάικου και Το Καινούργιο σπίτι του Γκολντόνι. Με τον Λευτέρη Βογιατζή στον Θείο Βάνια του Τσέχωφ και στο έργο Ρίττερ, Ντένε, Φος του Μπέρνχαρντ. Με τον Γιάννη Χουβαρδά στη Φαίδρα του Ρακίνα και τη Δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ.
Με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στο Κουαρτέττο του Χάινερ Μύλλερ. Με τη Βασίλη Μαυρομάτη στον Κλήρο του μεσημεριού του Πωλ Κλωντέλ. Τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στα Παραμύθια των αδελφών Γκριμμ. Με τον Γιάννη Κόκκο, στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου Ορέστεια. Στην Ευάδνη, μία παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.
Στη Φθινοπωρινή σονάτα του Μπέργκμαν , σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρομάτη. Στον Ερρίκο τον 4ο του Πιραντελλο, σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρικίου. Τζελσομίνα με το Θέατρο σε τροχόσπιτο στο φεστιβάλ Αθηνών. Μπλανς Ντυμπουά στο Λεωφορείον ο Πόθος σκηνοθεσία , Άντζελα Μπρούσκου και άλλα. Έχει πρωταγωνιστήσει σε δώδεκα ταινίες του νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Για τη συμμετοχή της σε αυτές έχει βραβευτεί τρεις φορές με το κρατικό βραβείο ερμηνείας, δύο πρώτου κι ένα δεύτερου γυναικείου ρόλου.
Στην τηλεόραση έχει παίξει μόνο τρεις φορές. Στις σειρές: Χαμενη ανοίξη, Ταξιμ και Προδοσία. Για τη συμμετοχή της σε αυτήν την τελευταία , βραβεύτηκε με βραβείο ερμηνείας τηλεόρασης πρώτου ρόλου.
Το 2007 κυκλοφόρησε μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Η καρδιά και ο χωρίς καρδιά, Οι κυρίες του μυαλού».
Έχει σκηνοθετήσει δύο έργα: Το «Ξυπόλητοι στο πάρκο» στο Θέατρο Λαμπέτη και το «Άνοιξον» στο Μέγαρο Μουσικής.
