Ζακ Ιακωβίδης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιακόμπ Μπενβενίτσε, απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, με πατέρα έμπορο.

Στην κατοχή η οικογένειά του συνελήφθη από τους Γερμανούς και εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Εκεί έζησε τρία βασανιστικά χρόνια. Αργότερα, σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία έφυγε για να καταταγεί στον στρατό εθελοντής.

 Ο Ζακ Ιακωβίδης συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του πενταγράμμου, αλλά και του θεάτρου, όπως Σοφία Βέμπο, Τζένη Βάνου, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Πάριος, Κλειώ Δενάρδου, Χρηστάκης, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Πολυμέρης, Μπελίντα, Μαίρη Λίντα, Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά. Δικές του είναι μεγάλες επιτυχίες, όπως οι «Να το πάρεις το κορίτσι», «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», «Σαν της γαρδένιας τον ανθό», «Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα», «Αγαπούλα, αγαπούλα», «Τικ-Τακ», «Έχω μιαν αρραβωνιάρα», «Την αγαπούσα, το παραδέχομαι», «Πού να 'ναι ο ίσκιος σου, Θεέ», «Έλα», «Βρέχει, ψιλοβρέχει», «Οι αμαρτίες μου», «Του χωρισμού η ώρα είναι τώρα» κ.ά.

Ο ίδιος είχε γράψει μουσική για δύο ιστορικές τηλεοπτικές σειρές, το «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη (1976) και τη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου (1992). Για πολλά χρόνια διηύθυνε την Ελαφρά Ορχήστρα του τότε ΕΙΡ.

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών της 4/12/2015

Μηνάς Χατζησάββας

Γεννημένος το 1948, ο Μηνάς Χατζησάββας σπούδασε στο «Cours Simon» στο Παρίσι και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1969). Στην πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ως απόφοιτος της σχολής, υποδύθηκε τον Πάρη στο «Ρήσο» του Ευριπίδη, στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης (παραγωγή Εθνικού Θεάτρου). Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους θιάσους των Κατερίνας Ανδρεάδη, Αντιγόνης Βαλάκου, Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου.


Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του πρωτοποριακού θιάσου «Ελεύθερο Θέατρο» (1970-71), με το οποίο συμμετείχε στις παραστάσεις «Η όπερα του ζητιάνου», «Μια ζωή Γκόλφω», «Ο τυχοδιώκτης» κ.α. Από το 1978 ως το 1983 συνεργάστηκε σταθερά με το Εθνικό Θέατρο σε έργα όπως «Παπαφλέσσας», «Δεν είμαι εγώ», «Ευτυχισμένες μέρες», «Στο βυθό», «Σίβυλλα», «Μάκβεθ». Για περισσότερο από δέκα χρόνια υπήρξε βασικό στέλεχος του «Ανοιχτού Θεάτρου» του Γιώργου Μιχαηλίδη (1984-1998).

Ως βασικός πρωταγωνιστής του θιάσου, διακρίθηκε για τις ερμηνείες του μέσα από σημαντικούς ρόλους: Παθιασμένος Τζοβάνι («Κρίμα που είναι πόρνη»), περήφανος Βενέδικτος («Πολύ κακό για το τίποτα»), κουρέας Φίγκαρο («Ο γάμος του Φίγκαρο» και «Ο Κουρέας της Σεβίλλης»), αντισυνταγματάρχης Βερσίνιν («Τρεις αδελφές»), Αγαμέμνων («Ορέστεια»), Θησέας και Όμπερον («Όνειρο καλοκαιρινής νυχτας»), δικαστής Αζντάκ («Ο κύκλος με την κιμωλία») κ.ά.

Το διάστημα 2000-2003 συνεργάστηκε με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας στα έργα «Κ.Π.Καβάφης», «Φάουστ», «Αγαμέμνων», «Βυσσινόκηπος», «Συρανό ντε Μπερζεράκ», ενώ στη συνέχεια στο ελεύθερο θέατρο πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις «Χίτσκοκ Μπλοντ», «Όνορ», «Σκηνές από ένα γάμο», «Εγκλήματα κι εγκλήματα» (2003-2008). Στη συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο που ακολούθησε (2010-2014) υποδύθηκε τον «Τίτο Ανδρόνικο» στην ομώνυμη τραγωδία του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Αν.Μπρούσκου (2010) και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ στο «Μαρά/Σαντ» του Π.Βάις σε σκηνοθεσία Εφ. Θεοδώρου (2010). Επίσης, πρωταγωνίστησε στην «Εμίλια Γκαλότι» του Λέσινγκ (2010) και στον «Περικλή» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (2011-12) σε σκηνοθεσία Γ.Χουβαρδά, στο «Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)» του Λ.Πιτραντέλλο σε σκηνοθεσία Δ.Καραντζά (2014), στο «Μεφίστο» των Αρ.Μνουσκίν/Κλ.Μαν σε σκηνοθεσία Ν.Μαστοράκη και στο «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζ.Φορντ σε σκηνοθεσία Δ.Λιγνάδη (2014).

Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το καλοκαίρι του 2015 στο έργο «Οι Τυφλοί, ή ο ήχος των μικρών πραγμάτων σε μεγάλο σκοτεινό τοπίο» του Μ. Μαίτερλινκ, σε σκηνοθεσία Ζ. Χατζηαντωνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών της 30/11/2015

Πέτρος Κωλέτης

Ο Πέτρος Κωλέτης ξεκίνησε την καριέρα του το 1979 όταν ο Μίμης Πλέσσας συμφώνησε να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος των τραγουδιστών. Αμέσως μετά έδωσε εξετάσεις στην ΕΡΤ και έγινε ένας από τους τραγουδιστές της Ορχήστρας Ποικίλης Μουσικής. Το 1981 εμφανίστηκε σε μεγάλο σχήμα, δίπλα στον Σώτο Παναγόπουλο και τον μαέστρο Γιώργο Θεοδοσιάδη. Διεύρυνε τη συνεργασία του με την ΕΡΤ, κάνοντας τα πρώτα του βήματα στο Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στηρίχθηκε από τους Μίμη Πλέσσα, Γιώργο Κατσαρό, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Αλέκο Σακελλάριο, Ρένα Βλαχοπούλου και Τζένη Βάνου. Μέχρι το 1989, τραγουδούσε σε λαϊκά κέντρα, συμμετείχε σε συναυλίες και σε μουσικές σκηνές, υπηρετώντας το έντεχνο τραγούδι. Έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο της 12/11/2015

Κώστας Τσάκωνας

Ο Κώστας Τσάκωνας γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1943 στην Αθήνα. Φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη δραματική σχολή «Βεάκη». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε με εντελώς τυχαίο τρόπο σε μια ταινία μικρού μήκους του Κώστα Ζυρίνη. Στην συνέχεια έπαιξε σε πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο αλλά και στην τηλεόραση. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα», ενώ οι ρόλοι του στις ταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» και «Η μεγάλη απόφραξη», τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή. Ο Κώστας Τσάκωνας αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας,ενώ τα τελευταία χρόνια έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Αφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 72 ετών της 4/11/15

Βούλα Ζουμπουλάκη

Γεννημένη στο Κάιρο, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1929, η Βούλα Ζουμπουλάκη σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρώτα εμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου έκανε το ντεμπούτο της το 1952 και δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στη πρόζα. Πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα έργα "Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" του Λόρκα, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του Πιραντέλο, "Ρέκβιεμ για μιά μοναχή" του Φόκνερ, "Λυσσασμένη γάτα" του Τ. Ουίλιαμς. Μαζί με τον Δημήτρη Μυράτ πρωταγωνίστησε σε ένα πλούσιο κλασικό ρεπερτόριο στη σκηνή του θεάτρου Αθηνών, στην οδό Βουκουρεστίου. Εκτός από τη «Στέλλα» (1955) όπου ερμήνευσε τον ρόλο της Αννέτας, η Βούλα Ζουμπουλάκη συμμετείχε σε εννέα ακόμη κινηματογραφικές ταινίες: «Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής» (1959), «Είμαι αθώος» (1960), «Η Αθήνα τη νύχτα (1962) (όπου εχουν καταγραφεί σε φιλμ σκηνές από την θρυλική παράστασή της "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε"), «Ίλιγγος» (1963), «Διωγμός» (1964), «Όχι, κύριε Τζόνσον» (1965), «Σύντομο διάλειμα» (1966) και η τελευταία ταινία της, «Οι Αθηναίοι» (1990) του Γιάννη Αλεξάκη για την οποία απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β' ρόλου. Η Βούλα Ζουμπουλάκη έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Λισσαβόνα το 1964 και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966. Τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας (1964), Α' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961, Β' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη το 1965, Α' Βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεασσαλονίκης (1966) και επίσης το 1966 της απενεμήθη ο Χρυσός Σταυρός Ευποιίας. Στις ελάχιστες τηλεοπτικές εμφανίσεις της ανήκει και η τηλεοπτική σειρά «Πορφυρα και αίμα» (1978 – 1979) του Νίκου Φώσκολου. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών στις 8/9/2015.

Κωνσταντίνα Σαββίδου

Η Κωνσταντίνα Σαββίδου είχε γεννηθεί στην Κρήτη και είχε παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά και τηλεοπτικά σήριαλ, όπως "Η Ετυμηγορία", «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», «Ακυβέρνητες Πολιτείες», «Χατζημανουήλ», «Το τελευταίο αντίο» και άλλα. Ακόμα είχε παίξει στον κινηματογράφο στην ταινία «Ο Διαχειριστής» το 2009 σε σκηνοθεσία Περικλή Χούρσογλου και στον «Δραπέτη» το 1991 πλάι στον Κώστα Καζάκο. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών στις 3 Ιουνίου 2015

Λίλη Παπαγιάννη

Γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης. Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1957, στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Την ίδια χρονιά γνώρισε και παντρεύτηκε με τον ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη. Μαζί συγκρότησαν θίασο ως το 1965. Στη συνέχεια και ως το 1969 συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ σε παραστάσεις, ενώ από το 1982 ως το 1988 έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο. Εγινε γνωστή και αγαπήθηκε από τη συμμετοχή της σε κινηματογραφικές ταινίες που έσπασαν τα ταμεία, όπως «Δεσποινίς διευθυντής», «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Η χαρτοπαίχτρα», «Μια τρελή τρελή οικογένεια». Η Λίλη Παπαγιάννη έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 80 ετών της 12/5/15.