Τιτίκα Στασινοπούλου

Γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1950 στην Αθήνα με καταγωγή από Ηλεία και Αρκαδία. Σε αρκετά μικρή ηλικία βρέθηκε για σπουδές Κοινωνιολογίας και Θεάτρου στην Αμερική.
Μιλάει και μεταφράζει 4 γλώσσες. Στην Ελλάδα σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκανε το Θεατρικό της ντεμπούτο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου βρέθηκε μετά από πρόσκληση του Σπύρου Ευαγγελάτου, το φθινόπωρο του 1970.

Από τότε ξεκίνησε μια μεγάλη διαδρομή σε Θέατρο, Σινεμά, Τηλεόραση. Παίζει, σκηνοθετεί, γράφει.

Το 1974 η Πολιτεία την τιμά με το Αιέν Αριστεύειν για την επιτυχημένη της δημιουργική διαδρομή στην ελληνική τηλεόραση, ενώ 32 χρόνια αργότερα ο Δήμος Αθηναίων την τίμησε με το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών για την προσφορά της στον ελληνικό κινηματογράφο κι ο Δήμος Ναυπλίου το 2008 για την «Καλλιτεχνική και Πνευματική της Προσφορά στην Ελλάδα και την πόλη μας», ενώ το καλοκαίρι του 2009 τιμάται από το Φεστιβάλ Θεάτρου του DUBROVNIK στην Κροατία και από το «Κέντρο Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Zagreb» για τη μεγάλη επιτυχία που είχε το Σεμινάριο που δίδαξε και το Workshop Αρχαίου Δράματος καθώς και τη σκηνοθεσία της «Μήδειας» του Ευριπίδη.

Tο 2004 κάνει το Μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο του Bedford απ’ όπου αποφοιτά με άριστα στο Master of Arts in Theatre Arts και τώρα κάνει το Διδακτορικό της στην Επικοινωνία, στην Αγγλία.

Τον Μάιο του 2008 βραβεύτηκε με τιμητικό Δίπλωμα από την Ακαδημία Επιστημών της Γεωργίας και την Ακαδημία Επιστημών της Ρωσίας. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της υπό σύσταση «Ευρωμεσογειακής Ακαδημίας Τεχνών & Επιστημών» με χρέη Γενικού Γραμματέα.

Παρ’ όλες τις επαγγελματικές της ασχολίες ασχολείται πολύ ενεργά με τον Εθελοντισμό και είναι μέλος σε αρκετές Οργανώσεις (Κέντρο Unesco για τις Γυναίκες και την Ειρήνη στα Βαλκάνια, Διαβαλκανική Εταιρεία Γυναικών κ.ά.)

Έχει τιμηθεί εκτός από τον Ερυθρό Σταυρό και από πολλές Μη Κυβερνητικές και Εθελοντικές Οργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ιταλία, Ιορδανία κ.τ.λ.).

Άννα Συνοδινού

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 21 Νοεμβρίου του 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρώην Βασιλικού. Οι μεγαλύτερες θεατρικές της παρουσίες της ήταν στις αρχαίες τραγωδίες «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια», καθώς και στην αρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη», πάντα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Επίσης είχε πρωταγωνιστήσει και σε πλήθος θεατρικών έργων, κυρίως του Σαίξπηρ καθώς και πολλών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, κατέχοντας μια από τις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου.

Ηθοποιός με σπάνιο μέταλλο φωνής, προσωπικότητα χαρισματική, γυναίκα με ισχυρή θέληση και πείσμα, η 'Αννα Συνοδινού τίμησε την τέχνη της όσο λίγοι. Η σπουδαία τραγωδός, υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι σε μια καλλιτεχνική πορεία, που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις. Κυρίαρχη μιας τερατώδους τεχνικής, η 'Αννα Συνοδινού έπλαθε τους ρόλους της με αφοπλιστική ευχέρεια. Πίστευε στην αξία του ποιητικού θεάτρου και το υπηρέτησε με άξονα την ανάδειξη του λόγου. Διέπρεψε τόσο στο κλασικό όσο και στο σύγχρονο δραματολόγιο, ερμηνεύοντας ηρωίδες σε τραγωδίες, κωμωδίες και απειράριθμους χαρακτήρες σε δράματα και κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Η ερμηνεία της στην «Αντιγόνη» με σκηνοθέτη τον Αλέξη Μινωτή (Επίδαυρος, 1956) την καθιέρωσε ως άξια ερμηνεύτρια τραγικών ηρωίδων. Η «'Αλκηστις» με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη (1963) και η«Ελένη» (1966) με σκηνοθέτη τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, μαζί με τις εξαίσιες «Ιφιγένειές εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Κώστα Μιχαηλίδη (1957 και 1958, 1961) υπήρξαν μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες και την τοποθέτησαν στις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου. Αλλά και η «Λυσιστράτη» της, η «Κλυταιμνήστρα», η «Τρισεύγενη», η «Γέρμα», η «Δεσποινίς Τζούλια», η «Δυσδαιμόνα» ανέδειξαν το εύρος του ταλέντου της.

Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρώην Βασιλικού Κήπου), καθώς και του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης. Έχει λάβει μέρος σε πολλά ξένα Φεστιβάλ, όπως Γαλλίας, Γιουγκοσλαβίας, Ιταλίας, Ρωσίας κ.ά.

 Η Άννα Συνοδινού κόσμησε με την παρουσία της και το ελληνικό κοινοβούλιο, όπου εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1974, με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1981) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ. Παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος τον Μάρτιο του 1990 κατά την διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πέθανε σε ηλικία 88 ετών της 7/1/2016

Ζακ Ιακωβίδης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιακόμπ Μπενβενίτσε, απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, με πατέρα έμπορο.

Στην κατοχή η οικογένειά του συνελήφθη από τους Γερμανούς και εστάλη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Εκεί έζησε τρία βασανιστικά χρόνια. Αργότερα, σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία έφυγε για να καταταγεί στον στρατό εθελοντής.

 Ο Ζακ Ιακωβίδης συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του πενταγράμμου, αλλά και του θεάτρου, όπως Σοφία Βέμπο, Τζένη Βάνου, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Πάριος, Κλειώ Δενάρδου, Χρηστάκης, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Πολυμέρης, Μπελίντα, Μαίρη Λίντα, Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά. Δικές του είναι μεγάλες επιτυχίες, όπως οι «Να το πάρεις το κορίτσι», «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί», «Σαν της γαρδένιας τον ανθό», «Είναι μια ώρα δύσκολη, του χωρισμού η ώρα», «Αγαπούλα, αγαπούλα», «Τικ-Τακ», «Έχω μιαν αρραβωνιάρα», «Την αγαπούσα, το παραδέχομαι», «Πού να 'ναι ο ίσκιος σου, Θεέ», «Έλα», «Βρέχει, ψιλοβρέχει», «Οι αμαρτίες μου», «Του χωρισμού η ώρα είναι τώρα» κ.ά.

Ο ίδιος είχε γράψει μουσική για δύο ιστορικές τηλεοπτικές σειρές, το «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη (1976) και τη «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου (1992). Για πολλά χρόνια διηύθυνε την Ελαφρά Ορχήστρα του τότε ΕΙΡ.

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών της 4/12/2015

Μηνάς Χατζησάββας

Γεννημένος το 1948, ο Μηνάς Χατζησάββας σπούδασε στο «Cours Simon» στο Παρίσι και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1969). Στην πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ως απόφοιτος της σχολής, υποδύθηκε τον Πάρη στο «Ρήσο» του Ευριπίδη, στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης (παραγωγή Εθνικού Θεάτρου). Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους θιάσους των Κατερίνας Ανδρεάδη, Αντιγόνης Βαλάκου, Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου.


Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του πρωτοποριακού θιάσου «Ελεύθερο Θέατρο» (1970-71), με το οποίο συμμετείχε στις παραστάσεις «Η όπερα του ζητιάνου», «Μια ζωή Γκόλφω», «Ο τυχοδιώκτης» κ.α. Από το 1978 ως το 1983 συνεργάστηκε σταθερά με το Εθνικό Θέατρο σε έργα όπως «Παπαφλέσσας», «Δεν είμαι εγώ», «Ευτυχισμένες μέρες», «Στο βυθό», «Σίβυλλα», «Μάκβεθ». Για περισσότερο από δέκα χρόνια υπήρξε βασικό στέλεχος του «Ανοιχτού Θεάτρου» του Γιώργου Μιχαηλίδη (1984-1998).

Ως βασικός πρωταγωνιστής του θιάσου, διακρίθηκε για τις ερμηνείες του μέσα από σημαντικούς ρόλους: Παθιασμένος Τζοβάνι («Κρίμα που είναι πόρνη»), περήφανος Βενέδικτος («Πολύ κακό για το τίποτα»), κουρέας Φίγκαρο («Ο γάμος του Φίγκαρο» και «Ο Κουρέας της Σεβίλλης»), αντισυνταγματάρχης Βερσίνιν («Τρεις αδελφές»), Αγαμέμνων («Ορέστεια»), Θησέας και Όμπερον («Όνειρο καλοκαιρινής νυχτας»), δικαστής Αζντάκ («Ο κύκλος με την κιμωλία») κ.ά.

Το διάστημα 2000-2003 συνεργάστηκε με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας στα έργα «Κ.Π.Καβάφης», «Φάουστ», «Αγαμέμνων», «Βυσσινόκηπος», «Συρανό ντε Μπερζεράκ», ενώ στη συνέχεια στο ελεύθερο θέατρο πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις «Χίτσκοκ Μπλοντ», «Όνορ», «Σκηνές από ένα γάμο», «Εγκλήματα κι εγκλήματα» (2003-2008). Στη συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο που ακολούθησε (2010-2014) υποδύθηκε τον «Τίτο Ανδρόνικο» στην ομώνυμη τραγωδία του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Αν.Μπρούσκου (2010) και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ στο «Μαρά/Σαντ» του Π.Βάις σε σκηνοθεσία Εφ. Θεοδώρου (2010). Επίσης, πρωταγωνίστησε στην «Εμίλια Γκαλότι» του Λέσινγκ (2010) και στον «Περικλή» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (2011-12) σε σκηνοθεσία Γ.Χουβαρδά, στο «Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)» του Λ.Πιτραντέλλο σε σκηνοθεσία Δ.Καραντζά (2014), στο «Μεφίστο» των Αρ.Μνουσκίν/Κλ.Μαν σε σκηνοθεσία Ν.Μαστοράκη και στο «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζ.Φορντ σε σκηνοθεσία Δ.Λιγνάδη (2014).

Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το καλοκαίρι του 2015 στο έργο «Οι Τυφλοί, ή ο ήχος των μικρών πραγμάτων σε μεγάλο σκοτεινό τοπίο» του Μ. Μαίτερλινκ, σε σκηνοθεσία Ζ. Χατζηαντωνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών της 30/11/2015

Πέτρος Κωλέτης

Ο Πέτρος Κωλέτης ξεκίνησε την καριέρα του το 1979 όταν ο Μίμης Πλέσσας συμφώνησε να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος των τραγουδιστών. Αμέσως μετά έδωσε εξετάσεις στην ΕΡΤ και έγινε ένας από τους τραγουδιστές της Ορχήστρας Ποικίλης Μουσικής. Το 1981 εμφανίστηκε σε μεγάλο σχήμα, δίπλα στον Σώτο Παναγόπουλο και τον μαέστρο Γιώργο Θεοδοσιάδη. Διεύρυνε τη συνεργασία του με την ΕΡΤ, κάνοντας τα πρώτα του βήματα στο Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στηρίχθηκε από τους Μίμη Πλέσσα, Γιώργο Κατσαρό, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Αλέκο Σακελλάριο, Ρένα Βλαχοπούλου και Τζένη Βάνου. Μέχρι το 1989, τραγουδούσε σε λαϊκά κέντρα, συμμετείχε σε συναυλίες και σε μουσικές σκηνές, υπηρετώντας το έντεχνο τραγούδι. Έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο της 12/11/2015

Κώστας Τσάκωνας

Ο Κώστας Τσάκωνας γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1943 στην Αθήνα. Φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη δραματική σχολή «Βεάκη». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε με εντελώς τυχαίο τρόπο σε μια ταινία μικρού μήκους του Κώστα Ζυρίνη. Στην συνέχεια έπαιξε σε πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο αλλά και στην τηλεόραση. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα», ενώ οι ρόλοι του στις ταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» και «Η μεγάλη απόφραξη», τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή. Ο Κώστας Τσάκωνας αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας,ενώ τα τελευταία χρόνια έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Αφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 72 ετών της 4/11/15

Βούλα Ζουμπουλάκη

Γεννημένη στο Κάιρο, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1929, η Βούλα Ζουμπουλάκη σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρώτα εμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου έκανε το ντεμπούτο της το 1952 και δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στη πρόζα. Πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα έργα "Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" του Λόρκα, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του Πιραντέλο, "Ρέκβιεμ για μιά μοναχή" του Φόκνερ, "Λυσσασμένη γάτα" του Τ. Ουίλιαμς. Μαζί με τον Δημήτρη Μυράτ πρωταγωνίστησε σε ένα πλούσιο κλασικό ρεπερτόριο στη σκηνή του θεάτρου Αθηνών, στην οδό Βουκουρεστίου. Εκτός από τη «Στέλλα» (1955) όπου ερμήνευσε τον ρόλο της Αννέτας, η Βούλα Ζουμπουλάκη συμμετείχε σε εννέα ακόμη κινηματογραφικές ταινίες: «Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Καραγκιόζης, ο αδικημένος της ζωής» (1959), «Είμαι αθώος» (1960), «Η Αθήνα τη νύχτα (1962) (όπου εχουν καταγραφεί σε φιλμ σκηνές από την θρυλική παράστασή της "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε"), «Ίλιγγος» (1963), «Διωγμός» (1964), «Όχι, κύριε Τζόνσον» (1965), «Σύντομο διάλειμα» (1966) και η τελευταία ταινία της, «Οι Αθηναίοι» (1990) του Γιάννη Αλεξάκη για την οποία απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β' ρόλου. Η Βούλα Ζουμπουλάκη έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Λισσαβόνα το 1964 και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966. Τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας (1964), Α' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961, Β' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη το 1965, Α' Βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεασσαλονίκης (1966) και επίσης το 1966 της απενεμήθη ο Χρυσός Σταυρός Ευποιίας. Στις ελάχιστες τηλεοπτικές εμφανίσεις της ανήκει και η τηλεοπτική σειρά «Πορφυρα και αίμα» (1978 – 1979) του Νίκου Φώσκολου. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών στις 8/9/2015.