ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l'homme.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον Βασίλη Ραφαηλίδη, το 1969 θα εκδώσουν το περιοδικό "Σύγχρονος κινηματογράφος" μια έκδοση που την αγκαλιάζουν και τη βοηθούν πολλοί νέοι σκηνοθέτες. Ανάμεσα τους ο Παντελής Βούλγαρης και ο Λάκης Παπαστάθης.

Η καριέρα του ως σκηνοθέτης, ξεκινάει με μια ταινία που γυρίζει στην Θεσσαλονίκη, για το νεανικό συγκρότημα Φόρμινξ του Βαγγέλη Παπαθανασίου, που όμως δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Ολοκληρώνει όμως την "Εκπομπή", την πρώτη του ταινία μικρού μήκους το 1968, που προκαλεί αίσθηση στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και παίρνει το βραβείο των κριτικών.

Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. O "Θίασος" είναι η ταινία που του χαρίζει διεθνή αναγνώριση. Δεν είναι λίγοι οι κριτικοί και οι ιστορικοί του κινηματογράφου, που την περιλαμβάνουν στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Ο Αγγελόπουλος ήταν ο πιο βραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης. Οι ταινίες του έχουν τιμηθεί ανάμεσα στα άλλα με τα περισσότερα από τα βραβεία του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το Χρυσό φοίνικα του φεστιβάλ των Καννών, το Χρυσό και τον αργυρό λέοντα του φεστιβάλ της Βενετίας, το βραβείο Φέλιξ καλύτερης ευρωπαικής ταινίας, το βραβείο fipresci, και πολυάριθμα βραβεία κριτικών και ενώσεων κριτικών σε όλον τον κόσμο, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.

Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Nanterre στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ.

Φιλμογραφία

2008 Τριλογία ΙΙ - Η σκόνη του χρόνου
2003 Τριλογία Ι - Το Λιβάδι που Δακρύζει
1998 Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα
1995 Το Βλέμμα του Οδυσσέα
1991 Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού
1988 Τοπίο στην Ομίχλη
1986 Ο Μελισσοκόμος
1984 Ταξίδι στα Κύθηρα
1980 Ο Μεγαλέξανδρος
1977 Οι Κυνηγοί
1975 Ο Θίασος
1972 Μέρες του ’36
1970 Αναπαράσταση
1968 Η Εκπομπή (μικρού μήκους)

Βραβεία

- Η Εκπομπή, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968

- Αναπαράσταση, Α' βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1970, βραβείο Ζωρζ Σαντούλ (Γαλλία, 1971), καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Hyères (1971), ειδική μνεία της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1971)

- Μέρες του '36, Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1972, βραβείο της FIPRESCI στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1972).

- Ο Θίασος, Βραβείο Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' αντρικού και Α' γυναικείου ρόλου, Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975, καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την Ένωση Κριτικών της Ιταλίας

- Οι Κυνηγοί, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο (1977), βραβείο της Ένωσης Τούρκων κριτικών (1977), επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών

- Ο Μεγαλέξανδρος, έλαβε το Χρυσό Λιοντάρι το 1980 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας

- Ταξίδι στα Κύθηρα, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών (1984), κρατικά βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου, α' γυναικείου ρόλου,σκηνογραφίας, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο (1984)

- Τοπίο στην Ομίχλη, μοιράστηκε το Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1988)

- Το Βλέμμα του Οδυσσέα, έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών, βραβείο της FIPRESCI (1995). Επίσης, οι κριτικοί του περιοδικού Time το ψήφισαν στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου

- Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών (1998)

- Τριλογία - Το Λιβάδι που Δακρύζει, κέρδισε βραβείο της FIPRESCI (2004).

- Χρυσό μετάλλιο του ιδρύματος Circulo de Bellas Artes (Mαδρίτη, 2008) για το σύνολο του έργου του.

Πεθανε της 24/1/2012

ΣΑΜΣΙΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

(Αθήνα 1954). Σύγχρονος τραγουδιστής, με πολυσχιδή δραστηριότητα.

Πρωτοεμφανίστηκε στη μουσική παράσταση «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο». Συνεργάστηκε με το «Ασκητικό Θέατρο» και τους Θιάσους της Ξένιας Καλογεροπούλου και της Α. Βουγιουκλάκη («Εβίτα», «Λυσιστράτη»).

Συνεργάστηκε επίσης με την «Παρέα» (1982-84), με τον Μ. Πλέσσα στη λαϊκή όπερα «Ερωτόκριτος και Αρετούσα» και με τον Δ. Μαραγκόπουλο στην παιδική όπερα «Το τραγούδι του αιώνα».

Έχει συμμετοχή στα προγράμματα του «Σείριου» (Μ. Χατζιδάκι) και συνεργασίες με πολλά άλλα θέατρα και παιδικά θέατρα.

Πρωταγωνίστησε στη «ροκ» όπερα του Ν. Καρβέλα «Δαίμονες» και στα 3 μικρά μιούζικαλ με τίτλο «Σιωπή, ο βασιλιάς κοιμάται» του Ν. Κυπουργού, που παρουσιάστηκαν στο ΜΜΑ, κ.λπ.

Συμμετέχει σε πολλούς δίσκους διαφόρων μουσικών ειδών.

Πηγές
Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001

ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

Γεννήθηκε στην Πάτρα τον Δεκέμβριο του 1960. Σπούδασε θέατρο και σκηνοθεσία κινηματογράφου στη σχολή Ευγενίας Χατζίκου, απ’ όπου και αποφοίτησε το 1982.

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Αντώνη Αντωνίου, Μίνωα Βολανάκη, Αντώνη Αντύπα, Νίκο Καμτσή, Νίκο Μαστοράκη, Σταμάτη Φασουλή, Θωμά Μοσχόπουλο, Βαρβάρα Μαυρομάτη, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Γρηγόρη Βαλτινό, Κώστα Σπυρόπουλο, Νικαίτη Κοντούρη, κ.ά.

Στην τηλεόραση έχει συνεργαστεί με τους Γιάννη Σμαραγδή, Κώστα Κουτσομύτη, Μανούσο Μανουσάκη, Πάνο Κοκκινόπουλο, σε επιτυχίες όπως τα «Αναστασία», «Πρόβα Νυφικού», «Το Καφέ της Χαράς», «Δέκατη Εντολή», «Μαύρα Μεσάνυχτα» και «Χαρά, Αγνοείται».

Η καριέρα του στον κινηματογράφο είναι εκτεταμένη και περιλαμβάνει τις ταινίες «Η Κληρονόμος» (2009) του Παναγιώτη Φαφούτη, «Bank Bang» (2008) του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, «Quo Vadis» (2003) του Τάκη Τουλιάτου, «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» (2001) του Τζον Μάντεν, «Μπραζιλέρο» (2001), «Βαλκανιζατέr» (1997) και «Απ’ το Χιόνι» (1993) του Σωτήρη Γκορίτσα, «Κόκκινος Δράκος» (1998) του Μανούσου Μανουσάκη, «Η Σφαγή του Κόκκορα» (1996) του Ανδρέα Πάντζη, «Άσπρο Κόκκινο» (1993) του Γιάννη Παπαδάκη, «Δονούσα» (1992) της Αγγελικής Αντωνίου (Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Β’ Ανδρικού Ρόλου 1992), «Νυχτερινή Έξοδος» (1991) του Μένιου Δίτσα, «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» (1991) και «Τοπίο στην Ομίχλη» (1988) του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Δεξιότερα της Δεξιάς» (1989) του Νίκου Αντωνάκου (Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο 30ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στο 11ο Φεστιβάλ της Βαλέντσια, Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Α’ Ανδρικού Ρόλου 1989), «Βίος και Πολιτεία» (1987) και «Λούφα και Παραλλαγή» (1984) του Νίκου Περάκη, «Κλοιός» (1986) του Κώστα Κουτσομύτη (Τιμητική Διάκριση Ερμηνείας στο 28ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), «Άλκηστη» (1986) του Τόνυ Λυκουρέση, «Μπορντέλο» (1985) του Νίκου Κούνδουρου, «Μετέωρο και Σκιά» (1985) του Τάκη Σπετσιώτη.

Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Μπέσυ Μάλφα και έχουν τρία παιδιά.

ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Ο Χρίστος Αντωνιάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Ξεκινάει μαθήματα μουσικής και φωνητικής σε Ωδείο και οι πρώτες εφηβικές ανησυχίες τον βρίσκουν να συμμετέχει σε ένα νεανικό συγκρότημα, του Δήμου Νέας Ιωνίας. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα πιάνου.

Η αγάπη του για το τραγούδι τον ώθησε να ασχοληθεί και επαγγελματικά. Η αρχή έγινε με εμφανίσεις σε μικρούς χώρους, όπου από την πρώτη στιγμή ξεχωρίζει το ταλέντο του.

Το 1991, τον βρίσκει στο ΡΟΜΕΟ, όπου ήταν και η πρώτη του επαφή με το ευρύ κοινό.
Οι επιτυχημένες εμφανίσεις του εκεί, έγιναν η αφορμή να γνωρίσει τον Τάκη Μπουγά και τον Πάνο Φαλάρα.

Το 1996, με την παρότρυνση των Μπουγά και Φαλάρα, κυκλοφορεί η πρώτη του δισκογραφική δουλειά όπου από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε το τραγούδι "Ποιος Μπορεί" και του χάρισε άμεση επιτυχία.

Το 1998, κυκλοφορεί η δεύτερη δουλειά με τίτλο "ΠΟΙΟΣ" σε μουσική και στίχους των Γιάννη Καραλή, Πάνου Φαλάρα και Βασίλη Κελαϊδη.

To 1999 κυκλοφορεί ο τρίτος προσωπικός δίσκος με τίτλο "ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ" των Γιάννη Καραλή, Πάνου Φαλάρα και Βασίλη Κελαϊδή ο οποίος με την κυκλοφορία έγινε χρυσός.

Ο Χρίστος Αντωνιάδης έχει συνεργαστεί με τους Χρήστο Νικολόπουλο Άννα Βίσση, Γιάννη Πουλόπουλο, Τόλη Βοσκόπουλο, Άντζελα Δημητρίου, Στέλιος Ρόκκος, Μαντώ, Δημήτρη Κόκκοτα, Διονύσης Σχοινάς κ.α.

Χειμώνας 2001 και ο Χρίστος Αντωνιάδης κυκλοφορεί τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Η Πρώτη Αγάπη" που ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της.

Την περίοδο 2001-2002 εμφανίστηκε στο νυχτερινό κέντρο "Μορφές" με μια ομάδα νέων τραγουδιστών.

ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ ΧΑΡΗΣ

(Θεσ/νίκη 1950): διαπρεπής σύγχρονος ενορχηστρωτής, πιανίστας και μαέστρος της ελαφράς μουσικής, προερχόμενος από μουσικόφιλη οικογένεια.

Σε ηλικία 9 ετών ξεκίνησε να σπουδάζει πιάνο στο Ωδείο Αθηνών (με τον Γ. Μαρή και τη Λ. Βιτσεντζάτου). Απεφοίτησε το 1970, ενώ εργαζόταν ήδη ως πιανίστας.

Παράλληλα έκανε μαθήματα θεωρητικών με τον Γ. Α. Παπαίωάννου. Το 1974 μετέσχε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης (ως μαέστρος) παίρνοντας το Α' βραβείο.

Από το 1975 ώς το 1978 είχε συνεχείς συμμετοχές στο ίδιο Φεστιβάλ. Το 1978 διηύθυνε την Ορχ. της γαλλικής Τηλεόρασης στη Γιουροβίζιον.

Έκτοτε εμφανίστηκε στην ίδια Διοργάνωση άλλες 8 φορές. Το 1986 διηύθυνε τις εκτελέσεις του Ελληνικού και του Κυπριακού τραγουδιού.

Το 1991 κατέλαβε την 5η θέση στο Διαγωνισμό της Εουροβίζιον. Έχει ενορχηστρώσει τραγούδια για πολλούς από τους "σούπερ-σταρ" τραγουδιστές της ελαφρολαϊκής μουσικής.

Θα μπορούσαμε άνετα να γράψουμε ότι μερίδιο που ξεπερνάει αρκετά το 50% των ενορχηστρώσεων της ελλ. Δισκογραφίας του ανήκει.

Έχει κερδίσει πάνω από 30 "χρυσούς δίσκους" και αρκετούς "πλατινένιους".

Πηγές
Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001

ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ

Μουσικό σύνολο
ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ
Μικρό βιογραφικό

'' ...Να μπορούσα να σας τραβήξω με τη φλογέρα μου ....''
συλλογίζονταν ο Γιώργος Φιλιππάκης, παίζοντας τις πρώτες αυλωδίες του...

Αρχές δεκαετίας του ΄70, γειτονιά της αγίας Φωτεινής, στη Ν. Σμύρνη.

Γύρω του μαζεύτηκε σιγά - σιγά μια μεγάλη συντροφιά, που στοιχήθηκε στην αρχή,
μα και ταίριαξε στη συνέχεια τις δικές της φωνές στους σκοπούς του.

Ακολούθησε μια ελεύθερη αναζήτηση, από τους πιο πολλούς, στο χώρο της
έκφρασης [ μουσική, ζωγραφική, ποίηση, χορός, πηλός, φωτογραφία, θέατρο...]

άνοιγαν και έκλειναν κοινόβια σα χώροι συνάντησης, περισυλλογής, μελέτης,
και μ΄αυτά έφτασαν να δημιουργηθούν , εκτός όλων των άλλων, δύο μουσικά σύνολα :

ΦΑΤΜΕ, ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ

Το μουσικό σύνολο Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω στην αρχή το συνθέτουν οι Γιώργος Φιλιππάκης
φλάουτο, Γιάννης Κερκύρας κόρνο, Αργύρης Αμίτσης μαντολίνο, κρουστά,
Μιχάλης Μουστάκης ακορντεόν, Barbara Sauter βιολί, Χάρης Καβαλλιεράτος κιθάρα.

Κυκλοφορούν οι πρώτες τους ηχογραφήσεις το ΄82.

Γνωριμία και συνεργασία με τον τραγουδοποιό Βασίλη Νικολαίδη,
τον κοντρα μπασίστα Βασίλη Παπαβασιλείου.

Στην αρχαική και νεότερη, σύγχρονη ποίηση, βασίζουν ένα μεγάλο μέρος της μουσικής τους.

Ο Μάνος Χατζιδάκις τους προσκαλεί στο Σείριο. Συλλέγουν, ηχογραφούν και παρουσιάζουν
μαζί του ένα μεγάλο κομμάτι της εργασίας τους.

Γράφουν μουσική για θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση, για παιδικό μπαλέτο,
για κινούμενα σχέδια... [ βλ. αναλυτικά στο Μερολόγιο Χ.Γ.Ρ. ]

Μιχάλης Σιγανίδης κόντρα μπάσο, Θόδωρος Κοτεπάνος πιάνο, Χρίστος Τσιαμούλης ούτι, νέι,
Γιάννης Βαch Σπυρόπουλος πιάνο, Ανδρέας Τσεκούρας ακορντεόν, Κώστας Θωμαίδης
κρουστά, Δημήτρης Παπαδημητρίου ακορντεόν, Κώστας Καραγιάννης ακορντεόν, σαξόφωνο,
Μάρκελλος Χρυσικόπουλος τσέμπαλο, πλουμίζουν τον ήχο τους σε παραστάσεις,
σε ηχογραφήσεις.

Συναυλίες στην Ελλάδα , το εξωτερικό..

Σήμερα ο Γιώργος Φιλιππάκης, η Βarbara Sauter, o Xάρης Καβαλλιεράτος καταγράφουν
και παρουσιάζουν το υλικό τους με τη βοήθεια παλαιών και νέων συνεργατών,
ενώ τις ερμηνείες των τραγουδιών αναλαμβάνουν η Θεοδώρα Μπάκα, ο Σπύρος Σακκάς.

ΠΗΓΗ.http://remvazo.com

ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Σύγχρονος πολυγραφότατος τραγουδοποιός (και στιχουργός) της λαϊκής μουσικής, με 30ετή δισκογραφική παρουσία από το 1973 (ως στιχουργός, από το 1970: στον δίσκο «Κάθε ηλιοβασίλεμα» του [[Μαγνήσαλης_Δημήτρης|Γ. Μαγνήσαλη]]).

Έγραψε, μεταξύ άλλων, μεγάλες επιτυχίες του Γ. Φλωρινιώτη και του Κ. Καφάση (βλ. [[τραγουδιού_ελαφρού,_πρόσωπα|τραγουδιού_ελαφρού,_πρόσωπα|

Στους LP δίσκους του: «Ιστορία μου» (1973, στιχουργός στον δίσκο του [[Μαγνήσαλης_Δημήτρης|Γ. Μαγνήσαλη]],[[Σακελλαρίου-Τσάχερ_Ίλζε|με τη Ρ. Σακελλαρίου]]), «Τελεία και παύλα» (1974, με την Π. Πάνου), «Γέλα κυρία μου» (1975, με Καφάση), «Κατάλαβέ με» (1976, με Καφάση), «Πορτραίτα» (1976, στιχουργός στον δίσκο του Μαγνήσαλη), «Μ. Λίντα ’76» (1976, «εξ ημισείας» με Ν. Πετρίδη), «Σκέπτομαι εσένα» (1977, με Καφάση), «Τώρα θέλω, τώρα» (1978,με Φλωρινιώτη), «Τά ’παμε, τα μιλήσαμε» (1978, με την Αν. Βασιλείου), «Ψηλά τα χέρια» (1979, με τον Άκη Φιλίππου, του οποίου κυκλοφορούν άλλοι 2 δίσκοι: «Χαλάλι σου, χαλάλι»-1982 και «Αυτός ο έρωτας»-1986), «Γιορτή αγάπης» (1979,με Φλωρινιώτη), «Είμαι ο κάποιος τίποτας» (1979), «Σε θέλω, σ’ αγαπώ» (1980, με τον Περικλή Λουμάκο), «16 Επιτυχίες» (1983), «Αποκλειστικά σε θέλω» (1984,με Φλωρινιώτη), «Φιλιά πολλά» (1986), «Γυναίκες δυνατές» (1986, με τον Νίκο Αγάθο), «Τραγουδώντας τις Εποχές, 6» (1992, με Καφάση), κ.λπ. Στα τραγούδια του: «Γέλα κυρία μου», «Περίπτωσή μου», «Και τώρα τί γίνεται», «Κατάλαβέ με», «Έπαθα την πλάκα μου», «Ψυχή μου, καρδιά μου», «Δεν μπορεί, είναι αδύνατον» (όλα, με τον Κ. Καφάση), «Ήρθες πάλι», «Αυτή τη νύχτα» (με τη Μ. Λίντα), κ.λπ.

Πηγές
Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, 2001